Once friend, always be friend

        เรามีเพื่อนอยู่คนนึง  สนิทกันมาตั้งแต่สมัยปริญญาตรี  คุยกันได้เรื่อยๆ  และก็คงจะสนิทกันต่อไปเรื่อยๆ  ถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน

        ....เราเนี่ยแหละเป็นคนก่อเรื่อง



        เรื่องของเรื่องคือเราไปทำคดีโดยไม่ได้บอกเธอ(ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าทำไมตอนนั้นไม่บอก)  แล้วเธอมารู้ทีหลัง  เธอก็โกรธมาก  เห็นเลยล่ะว่าโกรธจริงจัง  (นึกในใจ...ชิบหายละ)

        หลังจากนั้นเธอก็มาบอกว่า  เออ  เธอหายโกรธละ  จริงๆเธอเสียความรู้สึกมากกว่า  ทุกอย่างเหมือนจะเป็นเหมือนเดิม...
        ...........แต่เรารู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม  รู้สึกได้ว่าเธอเล่าอะไรให้เราฟังน้อยลง  แต่เป็นอันเข้าใจได้  คนเคยเจ็บมาย่อมจะวางใจเท่าเดิมไม่ได้  เราเข้าใจ


        แล้วก็มีเหตุให้เราเป็นฝ่ายเคืองเธอบ้าง  เมื่อเราเพิ่งมารู้ว่าเธอได้งานทำแล้วไม่บอกเรา  ที่รู้เพราะคุยกันในไลน์แล้วมีเพื่อนในกลุ่มหลุดปากบอก

        ตอนนั้นรู้สึกเฟลทุกอย่างในชีวิต  ทั้งรู้สึกว่าเพื่อนไม่ไว้ใจเราแล้วอีกต่อไป  ทั้งรู้สึกว่ายังหางานไม่ได้อยู่คนเดียว  ทุกสิ่งอย่าง

        คิดถึงขนาดเตรียมใจไว้เลยว่า  หากวันนึงต้องออกจากกลุ่ม  จะทำใจอย่างไรต่อไป....

 
        แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครไล่เราออกจากกลุ่มหรอกนะ  และด้วยความที่ส่วนใหญ่เริ่มทยอยมีงานทำ  ทำให้ได้คุยกันน้อยลงไปเอง



        จนวันนี้  นั่งเอารูปลง  Flickr  อยู่  อย่างที่บอกว่าเมื่อวานข้อมูลหาย  จึงพยายามหาที่เก็บข้อมูลสำรอง  โดยเฉพาะรูป  เราไม่อยากเสียมันไป

         แล้วเราเพิ่งประจักษ์ความจริงข้อหนึ่ง...


         ...ในหลายๆอัลบั้มของเรา  ไม่ว่าจะเป็นการฝึกงาน  เดินเที่ยวถ่ายรูปตอนปีใหม่  เดินเที่ยวรอบมหาฯลัย  เดินเที่ยวพิพิธภัณฑ์ข้างมหาฯลัย.....

           เอาเป็นว่าอะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวข้องกะมหาลัย  แม้แต่ตอนไปเรียนปโทบางอัลบั้ม  ในรูปของเรา  ก็มักจะมีเพื่อนคนนี้อยู่ข้างๆเสมอ!!!

           เกือบจะลืมไปแล้วว่าผ่านอะไรด้วยกันมา  เกือบลืมเสียแล้วว่า  เดินผ่านช่วงเวลาต่างๆร่วมกันมานานแค่ไหน


           เราว่านี่คงเป็นเหตุผล  ว่าทำไมแม้เราจะทำให้เธอโกรธ  เธอก็ยังไม่ตัดเราออกไปจากชีวิต  และเราก็เข้าใจแล้วว่า  แม้จะโกรธเธอ  ทำไมเราก็ตัดเธอออกจากชีวิตไม่ได้ !

           เพราะแม้ความเชื่อใจจะถูกเจือจางลงบ้าง  แต่สายใยความผูกพัน  อย่างไรคงตัดกันไม่ขาดง่ายๆ


          คนบางคนอาจไม่ได้เกิดมาเพื่อสนิทกับเราตลอดชีวิต  แต่ตราบใดที่ยังคงผูกพันกันอยู่  เราก็อาจยังอยู่ข้างกันต่อไปได้เรื่อยๆ...



         เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสัมพันธ์นี้มันจะเป็นอย่างไรต่อไปในวันข้างหน้า  ไม่อาจรู้ได้ว่าจะมีวันที่เพื่อนคนนี้มานั่งดูรูปเก่าๆแล้วคิดถึงเราแบบเดียวกันบ้างหรือไม่  แต่คิดว่าเราคงทนทู่ซี้อยู่ที่เดิมไปเรื่อยๆล่ะ

         ..............จนกว่าเธอจะไล่เราออกจากชีวิตเธอเอง  :p



ปล  หลายคนอาจรู้สึกว่าทำไมมันงอนกันด้วยเรื่องโคตรจะเล็กน้อย  คุณคะ  ถ้าแคร์ใครถึงจุดนึงแล้ว  เรื่องเล็กน้อยนี่แหละตัวกระทบใจเลยล่ะค่ะ...