เพราะภาพไม่เคยเปลี่ยนไป
สวัสดีค่ะ :)
วันนี้ยังคงอยู่กับโมเม้นต์เก็บรูปอย่างบ้าคลั่ง (เผอิญรูปเยอะอ่ะนะ 55)
นั่งมองรูปเก่าไปเรื่อยๆ แล้วรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์....
มีใครเป็นแบบเราไหม เวลาไม่มีอะไรทำ บางครั้งก็ชอบเปิดรูปเก่าๆดู แล้วดื่มด่ำไปกับช่วงเวลาเหล่านั้น 'เฮ้ยย ที่นี่คิดถึงจัง' 'ทำไมตอนนั้นฉันโทรมแบบนี้ล่ะ?' 'เหม่...ตอนนั้น....ยังผอมอยู่เลยเนอะ' บลาบลาบลา
แล้วก็เกิดอาการที่ฝรั่งเขาเรียกว่า Nostagia นั่นคืออารมณ์หวนคิดถึงความหลังครั้งเก่าก่อน ตอนที่...ตอนที่กลับมาไม่ได้อีกแล้ว
คิดถึงสถานที่นั้น ที่เคยไปเดินทอดน่องหลงอยู่เป็นชั่วโมง
คิดถึงเวลาตอนนั้น ตอนที่....ทำบ้าทำบออะไรก็ไม่รู้ (นึกแล้วอดเขกหัวตัวเองเบาๆไม่ได้..)
คิดถึงกิจกรรมนั้นๆ โห เหนื่อยเนาะ ไม่รู้อดตาหลับขับตานอนทำไปได้ไง
ต่างต่างนานา หรือแม้แต่....
คิดถึง........คนคนนั้น ที่เคยรู้สึก......แบบนั้น ในตอนนั้น...
ที่ตอนนี้ บรรดาสิ่ง "นั้นๆ" ไม่รู้ไปอยู่ไหนหมดแล้ว...
มันตลกดีนะ เวลากลับไปคิดว่า เราเคยผ่านอะไรมาบ้าง โดยใช้รูปภาพเป็นสิ่งเชื่อมโยงเรื่องราวเหล่านั้นจากความทรงจำ ให้กลับมาโลดแล่นอีกครั้ง
ภาพเก่าๆไม่ได้บอกแค่เราไปไหนหรืออยู่กับใครบ้างเท่านั้น บางที มันเป็นหลักฐานชิ้นเดียวที่ยืนยันว่า ณ ช่วงเวลาหนึ่งๆ เรามีความสุขแค่ไหน
ถามว่านั่งไล่ดูภาพไปเรื่อยๆได้ประโยชน์อะไรมั้ย เอาจริงๆก็ไม่ค่อยได้ประโยชน์หรอก แต่....มัน.....เป็นอะไรที่เราอยากทำ ด้วยหลายครั้งเจ้าของภาพเชื่อว่า มันทำให้หายคิดถึงอะไรบางอย่าง หรือใครบางคนลงได้บ้าง
เพราะเวลาเปลี่ยน ทุกสิ่งก็เปลียนไป....จะออกไปคว้าสิ่งที่อยากคว้าบางอย่าง มันก็ไม่อยู่ให้คว้าเสียแล้ว
แต่...ภาพ ไม่เคยเปลี่ยนไป
เอาน่า นานๆที ขอเติมเต็มความโหยหาวันเก่าของหัวใจ ขอปัดฝุ่นกล่องความทรงจำในความรู้สึกบ้าง....
เถอะ....นะ
^__^ ถ้าอยากย้อนกลับไปแสดงว่ามันสุข หรือไม่ก็สุขแบบทุกข์ๆนะคะ
ตอบลบไม่ได้คิดอยากย้อนกลับหรอก แค่อยากนึกถึงเฉยๆ :)
ตอบลบ^^
ตอบลบ