คำพูดเป็นเหตุ : โชคดีหรือโชคร้าย
วันนี้ คุยไลน์กับน้องคนหนึ่ง แลีวเอาข้อมูลบางอย่างที่คิดว่าน้องสนใจไปบอก แล้วน้องก็ถามต่อยอดไปจนถึงจุดๆหนึ่ง จู่ๆ เราก็ตอบกลับไปประมาณว่า "บอกตามตรง ไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยถ้าไม่ได้คุยกับแกและเพื่อนอีกคน และไม่มีเวลาหาข้อมูลเพิ่มด้วย" สักพักเราก็เริ่มนอยด์อยู่คนเดียวว่า....น้องมันจะโกรธป่าววะ? แล้วจึงเริ่มคิดต่อว่า เอ...คนที่สนิทกับเราจนเรากล้าตอกกลับไปแรงๆนี่ เขาจะเสียใจที่เราพูดแรง หรือเขาจะดีใจที่เราสนิทใจด้วยจนกล้าพูดแรงกันแน่นะ? คิดไปจนถึงขั้นที่ว่า... ...ตกลงแล้ว เราเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของคนที่เราสนิทด้วยกันแน่??? แต่แทนที่คำตอบของคำถามจะออกมาตรงๆ กลับมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาแทน นั่นคือ ทุกคนย่อมมีทั้งด้านดีและด้านร้ายอยู่ในตัว ตราบใดที่ยังไม่บรรลุมรรคผล หรือไม่ได้ผุดมาจากนรกชั้นล่างสุดแล้ว ไม่มีใครจะดีหรือร้ายร้อยเปอร์เซนต์หรอกกระมัง ยามใดที่ด้านดีของเราได้แสดงศักยภาพ เมื่อนั้นเราคงรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวโชคดี รู้สึกดี และภูมิใจกับตัวเอง แต่หากเมื่อใดความร้ายกาจเริ่มแผลงฤทธิ