เขียนตามที่คิด/ Write what I think

     (เป็นความเชื่อส่วนบุคคล  โปรดใช้วิจารณญาณในการรับข้อมูล)      เมื่อวานนั่งดูข่าว แล้วเจอข่าวว่า  พระสงฆ์สามรูปอ้างว่าวัยรุ่นอายุ 18 คนหนึ่งโดนคุณไสย  บังคับให้เด็กดื่มน้ำมนต์ของตัวเองจนเด็กอาเจียนและถึงแก่ความตาย....      น่าสงสารตัวน้องและครอบครัวของน้องนะ      แต่ในความสงสารนั้นเอง  ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวเรา      "บ้านนี้ไม่ได้สวดชินบัญชรหรือเปล่านะ?"      เราสวดมนต์ทุกวันมาตั้งแต่อายุประมาณ 10 ขวบ(บวกลบไม่เกิน 5 ปี)  โดยเริ่มจากบท "อะระหัง สัมมา..."  แล้วตามด้วยการแผ่เมตตา      เมื่อโตขึ้นและรู้สึกว่า  อยากได้ความคุ้มครอง(จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์)แบบadvanceขึ้น  เราจึงหัดท่องพระคาถาชินบัญชร  และผนวกพระคาถาชินบัญชรเข้าเป็น  "มนต์ที่ต้องสวดทุกวัน"  ไปด้วย      หลังจากนั้น  เมื่อไปอ่านโน่นนั่นนี่มากขึ้น  เราเลยเลิกสวด "อะระหัง สัมมา.." เพราะเห็นว่าบท  "อิติปิโส"  ที่สวดทุกวันแทนบทเดิมนั้น  เป็นบทสวดที่สรรเสริญพุทธคุณ  ธรรมคุณ  และสังฆคุณคล้ายกับบทเดิม  จึงไม่อยากสวดให้ซ้ำซ้อนกัน      ทุกวันนี้  ก่อนนอน  เราจะสว

     ของมือสามอะไรที่ไม่เป็นที่ต้องการที่สุดในโลก?      สำหรับเรา  ของมือสามที่เราไม่ต้องการที่สุดในโลกตอนนี้คือ       "บุหรี่มือสาม"      ที่แย่ก็คือ  แม้ว่าเราจะผลักไสมันเท่าไหร่  เรากลับไม่สามารถหนีมันได้เลยในตอนนี้      เดือนมีนาคมที่ผ่านมาเป็นเดือนที่เราย้ายห้องทำงาน  ย้ายแผนก  และเปลี่ยนหัวหน้างานใหม่ และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่อง      ในห้องทำงานใหม่ของเรา  จะมีเรา เพื่อนอีกคน  และรุ่นพี่อีกสามคนที่มีโต๊ะทำงานนั่งรวมกัน  นอกนั้น  บุคลากรอื่นๆในห้องนี้ล้วนเป็นระดับหัวหน้าที่มีห้องส่วนตัวของตัวเอง      ทั้งโต๊ะรวมห้าที่และห้องทำงานของหัวหน้าทุกท่านล้วนอยู่ในห้องใหญ่ห้องเดียวกัน      แล้วปัญหาคือ?      ปัญหาคือ  เราพบว่า  ในทุกๆวัน  แต่ต่างช่วงเวลา  ห้องที่แม้จะเป็นห้องแอร์  จะตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นบุหรี่       .....ทุกครั้งจะนานประมาณ 15 นาที ถึงครึ่งชั่วโมง  ถ้าโชคร้ายก็นานกว่านั้น       ค่ะ  ย้ำ  ทุกวัน  กลิ่นบุหรี่!!!      ว่ากันตามตรง  จากการซอกแซกไปมา  เราพอทราบบ้างว่าใครที่ติดบุหรี่  แต่ประเด็นคือเขาไม่ได้ออกมาสูบให้เห็นกันจะจะ      แล้วจะใ

     ไม่กี่วันก่อน  เราเกิดนึกถึงหนังสือเรื่อง Why men love bitches ขึ้นมา  จึงไปหามาอ่านอีกครั้ง      จริงๆเรามีหนังสือเล่มนี้อยู่แล้วแหละ  แต่มีเป็นเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ  ได้มาตอนเรียนปริญญาโท  และอ่านจบไปนานแล้ว      แต่วันนี้อยากอ่านใหม่...และข้าพเจ้าจะไม่ปล่อยให้ความอยากของตัวเองโดนใยแมงมุมเกาะเป็นอันขาด      มีคนเคยบอกไว้ว่า  ถ้าเราอ่านหนังสือเล่มเดิมมากกว่าหนึ่งครั้ง  ต่อให้เราเคยอ่านมันมาแล้ว  เราก็จะได้มุมมองใหม่ที่เราไม่เคยคิดมาก่อน      เออ  ท่าจะจริงแฮะ      หลายคนอาจเคยได้ยินชื่อหนังสือเรื่อง  Why men love bitches  ซึ่งมีการแปลเป็นฉบับภาษาไทยชื่อ ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก  โดยมีผู้แปลคือ  คุณพัชรศรี เบญจมาศ  มาแล้ว      ถามว่าเนื้อหาแรงมั้ย?      ยอมรับว่าเนื้อหาบางส่วนก็ไม่ค่อยจะเหมาะกับสังคมไทยหรอก  ยิ่งหากเคยอ่านภาคสองคือ  Why men marry bitches  นี่จะยิ่งมีหลายส่วนที่หมิ่นเหม่      แต่ถามว่าสนุกมั้ย?      ก็สนุกในระดับนึงนะ  คืออ่านครั้งแรกรู้สึกว่าสนุกมาก  แต่อ่านครั้งนี้..............ก็อ่านได้  ไม่ถึงกับรังเกียจ      .............เพียงแค่ไม่รู้สึกบันเ