เขียนตามที่คิด/ Write what I think

     These are sentences I normally hear...      "You are too quiet."  Someones talked to me face to face      "Why doesn't she say anything at all?"/ "She is so quiet." Someones mentioned me.      "Are you sure you bring your mouth to the school". Yes, that was from one of my teacher.      Yes, I'm quiet.      When I meet someone, I usually smile, listen to them, nod and keep silence.      Therefore, someone may think that I don't have something to talk. Also, they may think I'm boring.      Well, maybe....      The fact is, absolutely, I can talk. I just don't want to talk too much.      Shy?  well....      Just so you know, I'm introvert.      You won't see me spread the river of words, especially, when we first meet.      I don't open easily. I will talk when I need to.      I don't like small talk. Speaking several topics which I don't really care is boring.      I l

     วันนึ้...จะว่าเซ็งก็เซ็ง  เพราะมันเป็นวันที่ทีมที่เราเชียร์แพ้...      เป็นครั้งแรกในฤดูกาล  (อย่าเพิ่งหมั่นไส้สิ  ก็ปกติมันไม่เคยแพ้  ก็ต้องหงุดหงิดเป็นธรรมดา)      ที่น่าโมโหคือ  ยัยคนเขียนฝันว่าทีมตัวเองแพ้ 0-1  แล้วตื่นมาหลังเกมจบสิบห้านาที  เพื่อจะพบว่าตัวเองฝันแม่น      ...โมโหอะไรก็ไม่รู้  รู้แต่ว่าพาล      แย่กว่านั้นคือการแพ้ครั้งนี้ทำให้ทีมร่วงจากที่หนึ่งไปเป็นที่สอง...      โอ๊ยยยย      สิ่งแรกที่ทำคือนอนสวดชินบัญชรเก้าจบระงับความฟุ้งซ่าน  แล้วขอโน่นขอนี่เรื่อยเปื่อย      แล้วก็นอนไม่หลับ  นอนซังกะตายอยู่พักนึง      ก่อนที่เสียงหนึ่งในใจจะดังขึ้นมา      ขอพูดอะไรหน่อยเถอะ      'ทุกสิ่งในโลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก  มีขึ้น  ก็มีลง..      บอลก็เช่นกัน      ที่สุดแล้วทุกแมต  มันก็มีแค่สองอย่าง  ไม่แพ้  ก็ชนะ      ชอบบอลไม่ใช่เรื่องผิด  แต่อย่าเอาทั้งชีวิตไปทุ่มกับมัน      ถัาชอบทีมนั้น  ก็ต้องรับให้ได้  ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือเลวลง      แต่ถ้าชอบเพราะมันได้ที่หนึ่ง  เธอไม่ได้ชอบทีม  เธอแค่กระหายชัยชนะ      การไปคาดหวังมากไปนั้นไม่ต่างอะไรก

     มา  เนื่องในโอกาสที่ PPTV เอาสี่แผ่นดินมาฉายอีกรอบ  เป็นเหตุให้เราได้ดูสี่แผ่นดินตามแม่อีกรอบไปด้วย  มาว่ากันอีกที      เรื่องเดิม  แต่ขอเพิ่มประเด็นหน่อย...      หากใครเคยอ่านหรือดูสี่แผ่นดินจนจบจะรู้ว่า  ช้อย  เพื่อนสนิทคนเก่งของแม่พลอยนั้น  ครองตัวเป็นโสดจนกระทั่งจบเรื่อง      แล้วมีใครเคยตั้งประเด็นกันบ้างไหมว่า  ทำไม  ช้อยถึงยังโสดล่ะ???      วันนี้เราเลยลองมาตั้งประเด็นเล่นๆดูถึงสาเหตุดังกล่าว      เราว่านะ  สาเหตุที่ช้อยไม่ได้แต่งงาน  น่าจะมาจาก 1.  ช้อยไม่สวย...สะดุดตา  เท่ากับพลอย      ตามความรู้สึกเรา  สี่แผ่นดินไม่ได้ให้รายละเอียดถึงรูปร่างหน้าตาของช้อยเลยด้วยซ้ำว่างามสักเพียงใด  สี่แผ่นดินเน้นอย่างเดียวว่า...      พลอยสวยมาก  แค่นั้น      ซึ่งเป็นที่รู้กันดีอยู่ว่า  หน้าตาคือตัวแปรหลักที่ทำให้คนสนใจในกันและกัน  ไม่ว่าจะยุคใด  เมื่อความสวยของช้อยไม่ได้เป็นที่โดดเด่นแล้วนั้น..      ..คงจะเที่ยงว่าคนสนใจในตัวช้อยนั้นหายากพอดู.. 2.  ช้อยไม่ได้มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากนัก  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  เมื่อเทียบกับพลอย      เช่นตอนที่เสด็จฯกล่าวชมฝีมือก