เขียนตามที่คิด/ Write what I think

     คุณเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติรึเปล่า?      คุณเชื่อไหมว่า  โลกนี้ยังมีผู้ที่มีตัวตน  มีความคิด  มีจิตใจ  แต่มองไม่เห็น อาศัยอยู่      จะเล่าอะไรให้อ่าน...      ย้อนไปเมื่อปี 2551  เรามีโอกาสไปเรียนภาษาอังกฤษช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน ณ ต่างที่ต่างถิ่น  โดยที่นักเรียนผู้เข้าร่วมโครงการทุกคนต้องไปพักที่หอพักในตัวโรงเรียนนั้นเอง      ตัวตึกเป็นอาคารเก่า  ใครคนหนึ่งเล่าว่า  เดิมตึกนี้เคยใช้เป็นที่รักษาคนเจ็บในช่วงสงคราม...ระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศส      ตอนที่เราไปเรียนนั้น  ตึกถูกปรับให้กลายเป็นโรงเรียนสอนภาษา  มีชั้นใต้ดินเป็นห้องอาหารและห้องคอมพิวเตอร์  ชั้น1-3เป็นห้องเรียน  และชั้น 3(บางส่วน) - ชั้น5 เป็นห้องพัก      ...ถ้าจำไม่ผิดนะ      ห้องพักต่อชั้นแบ่งเป็นสองแถว  หันหน้าชนกัน  มีทางเดินอยู่ตรงกลาง  แต่ละห้องมีสองเตียง  ไม่มีห้องน้ำในตัว          นักเรียนผู้เข้าร่วมโครงการมี 15 คน  มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ชั้นสี่  นอกนั้นอยู่ชั้นห้าในละแวกเดียวกันหมด          คืนเกิดเหตุ  เพื่อนๆทุกคนยกเว้นเราและเพื่อนอีกสองคน(ซึ่งอยู่คนละห้อง)  ตัดสินใจไปทานอาหารเย็นกันในเม

         1-      นอกจากสังคมก้มหน้า  ทุกวันนี้  ประเทศไทยมีอีกสังคมหนึ่งซ้อนทับขึ้นมา  นั่นคือ        ...สังคมสีดำ...        อันที่จริง  มันก็ไม่ใช่ดำล้วนหรอก  จะกล่าวให้ถูกต้องเรียกว่า  ประเทศไทยเปลี่ยนตัวเองเข้าสู่โหมด grey scale(เกรย์ สเกล)  อันประกอบไปด้วย  สีขาว  เทา  ดำ  และบรรดาสีเข้มต่างๆ  เสียมากกว่า      ไม่ใช่เพียงในชีวิตจริงเท่านั้น  แต่การใช้เกรย์สเกลนี้ยังครอบคลุมไปถึงชีวิตในโลกออนไลน์ด้วย        เราพร้อมใจกันเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นสีดำ  หรือไม่ก็เปลี่ยนรูปตัวเองเป็นโทนขาวดำ      ...หรืออย่างน้อยที่สุด  ก็เอารูปริบบิ้นดำมาติด...          อ่อ  ถ้าไม่นับปากกะเลือด  ก็มีแดงอยู่สองที่แหละ  ตากับจมูก      ....หลังผ่านการร้องไห้มาสักระยะหนึ่ง      เป็นปรากฏการณ์ที่ทำเอาต่างชาติงง  คือ  เข้าใจล่ะว่าพระราชาสิ้นพระชนม์  แต่คนเมืองนี้มันต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ???       พวกเอ็งก็ลองมีกษัตริย์ผู้เป็นที่รักยิ่งแบบพวกข้าดูสิ..       ถ้าเอ็งมีวาสนาพอน่ะนะ...      2-      นอกจากสีดำ  อีกสิ่งหนึ่งที่อยู่คู่คนไทยในวันนี้  คือ   น้ำตา      ไม่ได้มายืนยันว่าทุก

     คือ  เราไปเจอบทความกึ่งการ์ตูนอันหนึ่ง  ซึ่งเขียนระบุพฤติกรรมที่ไม่ปกติของเด็ก  ว่าแท้จริงแล้วนั้น(อาจ)มีสาเหตุมาจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่หรือผู้ปกครองก็ได้  ซึ่ง....เราว่ามันมีส่วนจริงอยู่บ้าง  ไม่มากก็น้อย     คือ  เราจะแปลโดยวงเล็บว่า  "อาจ"  เอาไว้ด้วย  เพราะไม่แน่เสมอไปว่ามันเกิดเพราะที่เขาอ้างจริง  เราว่ามันเป็นแค่แนวโน้ม(แม้ว่าต้นฉบับจะไม่มีคำว่า "อาจ" ในหลายข้อก็ตาม)      จะแปลให้ฟัง เอ๊ย อ่าน ณ บัดนี้      1.  หากลูกของคุณจงใจทำตัววุ่นวายหรือก่อกวนคุณ  (อาจ)เป็นเพราะคุณไม่ได้ให้ความสนใจเขาเพียงพอ      2.  หากลูกของคุณโกหก  นั่น(อาจ)เพราะคุณเคยตอบสนองต่อความผิดของเขาอย่างร้ายแรงเกินไปมาก่อน      3.  หากลูกของคุณขาดความมั่นใจ  นั่น(อาจ)เป็นเพราะคุณคอยกำกับหรือชี้แนะเขา  แทนที่จะให้กำลังใจหรือส่งเสริมเขา          4.  หากลูกของคุณไม่ยืนหยัด(หรือปกป้อง)ตนเองเลย  (อาจ)เป็นเพราะคุณเคยดุว่าเขาอย่างรุนแรงในที่สาธารณะตั้งแต่เล็กๆ      เสริม :  พ่อแม่ไม่ควรว่ากล่าวลูกแรงๆต่อหน้าคนอื่น  ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นคนแปลกหน้า พี่น้อง(ลูกคนอื่นๆ)  ญาติ  

     เมื่อวานนี้เป็นวันที่เราเสียใจมากที่สุด  มากกว่าเหตุการณ์ร้ายใดใดที่เคยเจอมา  เพราะมันเป็นวันที่  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 9  ผู้เป็นมิ่งขวัญแห่งสยามประเทศ  ผู้เป็นศูนย์รวมดวงใจไทยทั้งผอง  เสด็จนิวัติสู่ฟ้า  เสด็จกลับสู่สวรรคาลัย      เราเริ่มระแคะระคายข่าวนี้เมื่อตอนเย็นๆ  และเราก็ได้แต่หวังว่า  มันจะเป็นเพียงข่าวลือดังที่แล้วๆมา  อย่างไรก็ดี  เราไม่สามารถอยู่ฟังตอนสำนักพระราชวังประกาศได้  เนื่องจากติดเรียนพิเศษ      เมื่อถึงเวลาพัก  เราไม่รอช้า  เปิดเว็บข่าวโดยพลัน  และทันทีที่เว็บขึ้นมาด้วยธีม(theme)สีดำ  ก็รู้ได้ทันทีว่า  มันคือเรื่องจริง        พ่อจากเราไปแล้วจริงๆ...      พอไล่สายตาลงมาเห็นข่าวประชาชนคนหนึ่งบอกว่า  "พ่อสัญญาแล้วว่าจะอยู่ถึง 120 ปี"  มันเจ็บจี๊ดๆอย่างบอกไม่ถูก      ยิ่งได้เห็นคอมเม้นท์หนึ่งทีว่า  "ขอตายแทนได้ไหม"      ........โอ  น้ำตาจะไหล      นึกถึงเรื่องสี่แผ่นดิน  ที่แม่พลอยดุคนใช้ที่มาบอกเรื่องพระเจ้าอยู่หัวสวรรคตว่า  อย่าพูดอะไรพล่อยๆ  แต่แล้วหวังของพลอยก็ทลายลง  เมื่อช้อยเดินทางมายืนยันข้อเท็จจริง

     เนื่องด้วย  คนเขียนไปอ่านเรื่องราวในเว็บๆหนึ่งมา  แล้วขำมาก  เลยอยากเอามาแบ่งปัน  โดยจะแปลให้เฉพาะอันที่ตัวเองเข้าใจและ/หรือขำ  ขืนแปลอันที่งงประเดี๋ยวจะทำให้เข้าใจผิดกันไป      อยากอ่านฉบับเต็ม  เชิญลิงค์นี้ค่ะ  http://9gag.com/gag/adXzoLj      เอาล่ะนะ      ทนาย  :  คำพูดแรกที่สามีพูดกับพยานในตอนเช้าคืออะไร      พยาน  :  ผมอยู่ที่ไหนเหรอเคที่      ทนาย  :  แล้วทำไมพยานจึงโกรธ      พยาน  :  ฉันชื่อซูซาน!!      ทนาย  :  พยานเกิดวันที่เท่าไหร่ครับ      พยาน  :  18  กรกฎาคมครับ      ทนาย  :  ปีไหนล่ะ      พยาน  :  ทุกปีแหละ      ทนาย  :  ลูกชายพยาน  คนที่อาศัยอยู่กับพยาน  อายุเท่าไหร่      พยาน  :  ไม่  35  ก็  38  นี่แหละ  ผมจำไม่ได้      ทนาย  :  แล้วเขาอยู่กับพยานมากี่ปีแล้ว      พยาน  :  45 ปี        (ขำก๊ากแรกก็อันนี้แหละ)      ทนาย  :  เจ้ายาที่ชื่อ...(ชื่อเฉพาะ)  ส่งผลกระทบต่อความทรงจำของพยานรึไม่      พยาน  :  มี      ทนาย  :  แล้วมันส่งผลกระทบยังไงบ้าง      พยาน  :  ผมจำไม่ได้...      ทนาย  :  จำไม่ได้!?  ไหนพยานลองบอกซิว่า

     คุณเชื่อมั้ยว่าโลกนี้มีคนที่สามารถทำสิ่งซึ่งหลายคนทำไม่ได้  ได้สบายๆ  แต่กลับทำสิ่งที่คนทั่วไปเห็นว่าง่ายดาย  ไม่ได้เลย...      แถวนี้...มีอยู่คนนึง      ส่งเครื่องดนตรีที่เธอถนัดให้สักชิ้นสองชิ้น  แล้วส่งเพลง(ธรรมดาๆพอนะ  ไม่ต้องถึงขั้นเพลงบีโธเฟนอะไรแบบนั้น)  ให้เธอเพลงนึง  บอกเธอว่า...  แกะโน้ตให้หน่อย      ...นั่งรอเลย  ไม่เกินครึ่งชั่วโมง  เสร็จ      ในทางกลับกัน  ส่งที่มัดผมให้หล่อน  บอกว่า  มัดให้เรียบๆนะ      .....ชั่วโมงผ่านไปคุณอาจพบว่าตัวเองนั่งรากงอกอยู่ตรงนั้นในขณะที่คนรับคำสั่งยังทะเลาะกับปอยผมตัวเองอยู่เลย....      หรือ  อีกที  ส่งเกมโปเกมอนให้เธอภาคหนึ่ง  หลังจากนั้นให้ถามแนวทางการเล่น      .......แผนจะมาเป็นฉากๆ  ต้องมีธาตุนี้ๆๆๆในทีม  เพื่อความสมดุล  โปเกมอนธาตุนี้ต้องจับตัวนี้ๆๆๆ  เพราะตัวเหล่านี้เก่ง  เป็นประโยชน์ต่อทีม      ยิ่งถ้ามีสูตรโกงเกมนะ  โอ๊ย  รอดูเหอะ      ในทางกลับกัน  ส่งเธอเข้าไปทำความรู้จักกับคนสักกลุ่มหนึ่ง  แล้วถามเธอว่า  เป็นไงมั่ง      คำบ่นจะมาเป็นกระบุงโกย  "ฉันว่าฉันลืมขอบคุณเขานะ..แย่จริง"  "ฉัน