เขียนตามที่คิด/ Write what I think

     เราเป็นคนไม่มีสเปค      แต่..ในความไม่มีสเปคนั้น  มี...ลักษณะอันพึงประสงค์(ถ้ามีจะบวกคะแนนให้ ไรงี้)  อยู่เหมือนกัน  หลักๆสองประการคือ  ตัวสูง  กับ  ใส่แว่น      ตัวสูงนั้นเกิดเพราะปมด้อยส่วนตัว  ที่เตี้ย  เลยชอบคนสูงๆ  ดูแล้วเท่ห์ดี      ส่วนใส่แว่นเกิดเพราะตัวเองใส่แว่น....ซะที่ไหนล่ะ      มันมีต้นแบบมาจาก  'ใครบางคน'  ต่างหาก      ย้อนกลับไปสมัยขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่  โรงเรียนได้จัดให้มีการเข้าค่ายปฐมนิเทศน์ที่โรงเรียนขึ้น  มีระยะเวลา 3 วัน 2 คืน โดยให้ทหารจากค่ายไหนสักแห่งมาเป็นครูฝึกให้  และให้รุ่นพี่มาคอยเป็นพี่เลี้ยงให้กับว่าที่เด็กม.ปลายรุ่นเรา  โดยจะแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มๆแบบค่ายลูกเสือ      ในคืนแรก  ทหารได้มอบหมายให้จัดกิจกรรมเป็นแบบงานวัด  ให้แต่ละกลุ่มจัดเกมของตัวเอง  พร้อมๆกับเดินไปร่วมเล่นเกมซุ้มอื่นๆได้      นี่ก็ไปกวาดรางวัลฐานปาลูกดอกม...

     นั่งคุยกับพ่อ  พ่อถามถึงเพื่อนคนหนึ่งซึ่งไปออกพื้นที่ที่เดียวกันว่า  ตอนอบรม เธอมีกลุ่มเพื่อนของตัวเองหรือเปล่า      "มี  เขามีเพื่อนสนิทเหลือเฟือจะตาย"  นั่นคือเรื่องจริง  เพื่อนคนนี้เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี  ไปไหนก็เข้ากับใครง่ายไปหมด     ...ดวงที่มีดาวบริวารกุมลัคน์ก็แบบนี้....อุ๊บส์      "ไม่เหมือนลูกหรอกที่เป็นพวก  เพื่อนสนิทขาดแคลน..."      และนี่ก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน      เราเป็นคนเพื่อนสนิทขาดแคลนมานานแล้ว   ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด  ไม่ว่าคนทั่วไปจะมีคู่ซี้กี่ร้อยกี่พันคนแล้วก็ตาม      เพื่อนที่เรากล้าเรียกว่าสนิทจริงๆ  ทุกวันนี้ยังคงมีไม่เกินสิบคนอยู่     ....เผลอๆน้อยกว่าห้าคนด้วยซ้ำ....      "ก็ลูกเป็นคนปิดตัวเองนี่นา"  พ่อว่า  ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน      มันทำไม่ได้อ่ะ  ที่จะเจ๊าะแจ๊ะไปทั่ว  ทำไม่ได้ที่จะพูดเป็นต่อยหอยกับคนที่เพิ่งรู้จ...

     วันนี้เพื่อนที่แสนดีคนหนึ่งของเราเพิ่งประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต  นั่นคือ  เธอได้ให้กำเนิดทายาทตัวน้อยๆออกมาลืมตาดูโลกได้สำเร็จ      และคุณแม่คนเก่งก็ดูจะแข็งแรงดี  :D      มีการแสดงความยินดีกับเธออย่างเอิกเกริก  ทั้งในไลน์กลุ่มเพื่อน  และในเฟสบุ๊ค  และจากการสังเกต  มีหลายคนเข้าไปแสดงความยินดีกับเธอถึงที่โรงพยาบาลอีกด้วย      ....ในส่วนของคนเขียนนั้นได้แค่ไปตามไลค์รูปของเพื่อนอยู่เงียบๆ  ตามประสาคนซึ่งพอเห็นเพื่อนมีคนยินดีเยอะแล้วจึงไม่อยากแสดงตัว....      แต่ยินดีกับเพื่อนด้วย  จริงๆนะ      ในที่ทำงานซึ่งมีเพื่อนสถาบันเดียวกันก็มีการคุยกันถึงเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกัน  และนั่นก็ทำให้เราเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา      หากมองในมุมของผู้หญิงทำงาน  การให้กำเนิดชีวิตใหม่อาจไม่ถือเป็นความสำเร็จอะไรนัก  เพราะบางที  ในสายตาของผู้หญิงที่มุ่งมั่นกับความสำเร็จในชีวิต  การมีห่ว...

A  :  แก(เอื้อมมือมาโอบไหล่)  ชุดที่ตัดให้ใส่ได้มั้ย B  :  ใส่ได้ดิ(ยิ้ม)  แกอุตส่าห์ลากพวกชั้นไปตัดชุดซะขนาดนั้น  ใส่ไม่ได้ก็แย่ละ A  :  ขอบคุณนะ  ที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ B  :  ทางนี้ต่างหาก  ขอบคุณนะ  ที่ให้เกียรติชั้นในการเป็นเพื่อนเจ้าสาว A  :  ลองไม่เป็นดิ  พวกแกเป็นเพื่อนที่ชั้นสนิทที่สุดและร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน  วันสำคัญของชั้นแกก็ต้องมา B  :  เออ(หัวเราะ)  แน่นอน  งานสำคัญของแกคงกร่อยถ้าไม่มีพวกชั้นไปป่วน A  :  หึหึ  เออ  อย่าให้ถึงคราวชั้นบ้าง B  :  ...คงไม่มีวันนั้นสำหรับชั้น... A  :  เฮ้ย  ไม่เอาน่า  เดี๋ยวแกก็มี B  :  ไม่หรอก  ชั้นไม่คิดว่าชาตินี้จะมีใครมารักชั้นได้ A  :  บ้า  เพื่อนชั้นออกจะน่ารัก B  :   คนน่ารักของแกไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ในโลกกลมๆใบนี้ที่คนมองแต่ภายนอก A  :  เอ่อออ  แต่จริงๆแกก็สวยนา  เ...

     ช่วงนี้เทรนด์ถ่ายรูปกำลังมาแรง..      และการถ่ายรูปแบบหนึ่งที่ฮิตกันมากนั้นคือ  การถ่ายให้แต่ละส่วนของภาพ  ชัด-เบลอ  ไม่เท่ากัน      ในฐานะคนที่ไม่ค่อยถ่ายรูปตัวเอง  ตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าทำไปทำไม  แต่พอเห็นรูปชาวบ้านแล้วต้องยอมรับว่า...     ....สวยดีเหมือนกัน      ผลของการฮิตถ่ายรูปแบบเบลอไม่เท่ากันนี่  ส่งผลกระทบต่อสิ่งที่ถ่ายรูปได้อยู่ไม่น้อย  เพราะแต่ละผลิตภัณฑ์ต้องงัดกลยุทธ์ออกมาเพื่อให้ตนเป็นที่นิยมในหมู่นักถ่ายภาพให้ได้  ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือ  กล้องถ่ายรูปชนิดต่างๆ  แม้แต่บรรดาแทปเลตทั้งหลายก็ไม่เว้น      บ้างก็ว่าตนมีเลนส์ที่สามารถละลายหลัง  หรือทำเบลอหลังเพื่อการหน้าชัดหลังเบลอได้ดี       บ้างมีโปรแกรมที่สามารถถ่ายก่อนแล้วค่อยเบลอทีหลังได้      บ้างก็โฆษณาว่าสามารถเลือกได้ด้วยว่า  จะให้ส่วนไหนเบลอประมาณไหน      หรือแม้แต่  post stack focus photo  ห...

     อยู่ดีดีก็มีเรื่องกวนใจตั้งแต่เช้า      คือ  มีคนๆนึงมาบอกแม่เราว่า เขาหมดห่วงกับลูกเขามากกว่าแม่เรา      เมื่อลองมาคิดๆดู  ตอนแรกไม่เห็นความแตกต่าง  งานก็มีทำแล้วทั้งคู่  แม่ก็เลี้ยงแบบประคบประหงมมาทั้งคู่  ดูแล้วโคตรจะคล้ายกัน  แล้วมันต่างกันตรงไหน??      คิดๆไป....อ๋อ  ลูกเขามีแฟนแล้ว  และใกล้จะแต่งงานแล้ว  ส่วนลูกของแม่เรา(ซึ่งก็คือเรา)     ....ยังไม่มีแนวโน้มจะหาแฟนได้      แค่เนี้ย????       แวบแรกที่ได้ยิน  เรานี่แทบอยากแช่งให้ลูกเขาเลิกกับแฟนให้มันรู้แล้วรู้รอดไป  ดูดิ๊จะแขวะอะไรได้อีก     ...อันที่จริงตอนนี้ยังคงอาฆาตอยู่เหมือนกัน  จริงๆตัวลูกไม่มีอะไรหรอก  แต่แม่พูดจาไม่ค่อยรื่นหูเสียเลย      แต่คิดแล้วก็ได้แต่บ่นแบบแค้นๆ  ไม่กล้าลงปากแช่งแบบจริงจัง  รู้ว่าบาป  ท่าทางจะบาปหนักด้วย      ...ประเดี๋ยวเทวดาประจำตัวกริ้ว  ตัดญาติขาดมิตรข...

     เป็นคนธรรมดา....ที่ชอบทำตัวเป็นกามเทพ       เวลาดูการ์ตูน  ซีรีย์  ละคร  หรืออะไรก็ตามแต่  มักจะชอบจับคู่ให้ตัวละครนั้นนี้อยู่แทบจะตลอดเวลา      ถ้าคู่นั้นเขารักกันตามที่จิ้นก็ลั่ลล้าไป  ถ้าไม่  แม้จะผิดหวังนิดหน่อย  แต่ยังพอรับได้อยู่หากชอบตัวละครนั้นมากพอ      แต่ไม่ใช่แค่ชีวิตในนิยายหรอกนะที่ตกเป็นเหยื่อ  เอ๊ย  ผู้ถูกจับคู่ของผู้เขียน      คนในชีวิตจริงก็ไม่รอดเหมือนกัน      ด้วยความที่เป็นคนนิ่งๆเงียบๆ  หลายครั้งเลยแต่งตั้งตัวเองเป็นผู้สังเกตการณ์ปฏิกิริยาคนรอบตัวไปเสียเลย      และจากการสังเกตนี่แหละ  ที่ทำให้เห็นอะไรบางอย่าง  เป็นต้นว่า     ..คนนั้นแอบมองคนนี้     ..คนโน้นดูอยากจะใกล้ชิดกับคนนั้น หรือแม้แต่      ..หมอนั่นกับยายนี่ดูสนิทกันมากผิดปกติ...       แล้วสิ่งที่คนสมัยนี้เรียกว่า  "การจิ้น"  ก็เริ่มขึ้น     ...

         คิดๆไป  เราว่าดีแล้วล่ะ  ที่ไม่มีใครมาชอบเรา      เหตุผลของความโชคดีไม่ใช่สำหรับเราหรอกนะ  สำหรับอีกฝ่ายหนึ่งต่างหากล่ะ      ทำไมน่ะเหรอ      เหตุผลแรกเลย  เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก      ด้วยเหตุนี้  เราจึงจำกัดการสุงสิงกับคนรอบข้าง  กล่าวคือ  เราไม่ใช่พวกช่างพูดช่างคุยหรือเจ๊าะแจ๊ะไปได้เรื่อยๆ  เรามักไม่ใช่คนเริ่มสนทนากับใครหรือเข้าหาใครก่อน  และชอบที่จะเป็นผู้ฟังมากกว่า      เวลาใครมองเราแบบผิวเผิน  เขาเหล่านั้นมักกล่าวว่า  เราเป็นคนพูดน้อยมากๆเลย  ชาวบ้านเขาคุยกันไปไม่รู้กี่ประโยคแล้ว  เรายังคงยิ้ม  พยักพเยิดไปตามเรื่อง     ...และนั่งเงียบๆเช่นเคย      นอกจากนี้  เรามักชอบทำอะไรตามลำพัง  มีความสุขกับการอยู่เงียบๆคนเดียว  ไม่รู้สึกอะไรเวลาไม่มีใครอยู่ข้างๆ  และใช้ชีวิตไปเรื่อยๆอย่างสงบเสงี่ยม      ดังนี้  คงไม่ต้องบอกว่า  ...