เพราะเป้าหมายในชีวิตเราไม่เหมือนกัน

     วันนี้เพื่อนที่แสนดีคนหนึ่งของเราเพิ่งประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต  นั่นคือ  เธอได้ให้กำเนิดทายาทตัวน้อยๆออกมาลืมตาดูโลกได้สำเร็จ
     และคุณแม่คนเก่งก็ดูจะแข็งแรงดี  :D

     มีการแสดงความยินดีกับเธออย่างเอิกเกริก  ทั้งในไลน์กลุ่มเพื่อน  และในเฟสบุ๊ค  และจากการสังเกต  มีหลายคนเข้าไปแสดงความยินดีกับเธอถึงที่โรงพยาบาลอีกด้วย
     ....ในส่วนของคนเขียนนั้นได้แค่ไปตามไลค์รูปของเพื่อนอยู่เงียบๆ  ตามประสาคนซึ่งพอเห็นเพื่อนมีคนยินดีเยอะแล้วจึงไม่อยากแสดงตัว....
     แต่ยินดีกับเพื่อนด้วย  จริงๆนะ

     ในที่ทำงานซึ่งมีเพื่อนสถาบันเดียวกันก็มีการคุยกันถึงเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกัน  และนั่นก็ทำให้เราเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา



     หากมองในมุมของผู้หญิงทำงาน  การให้กำเนิดชีวิตใหม่อาจไม่ถือเป็นความสำเร็จอะไรนัก  เพราะบางที  ในสายตาของผู้หญิงที่มุ่งมั่นกับความสำเร็จในชีวิต  การมีห่วงผูกคอนั้นเผลอๆจะเป็นอุปสรรคต่อการทำงานเสียมากกว่า

     แต่  ในสายตาของใครหลายคน  ที่มองว่าการมีครอบครัวที่อบอุ่นเปรียบเสมือนรางวัลชิ้นใหญ่ของชีวิต  การมีโซ่ทองคล้องใจคนสองคนนั้นอาจเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่  เพราะเป็นปรากฏการณ์ที่ทำให้ครอบครัวเติมเต็ม  หรือสมบูรณ์ยิ่งขึ้น


     ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจะได้ดั่งใจเพียงใด  ย่อมขึ้นอยู่กับมุมที่มองเป็นสำคัญ



     เวลาเห็นเพื่อนหลายคนมีแฟน  แต่งงาน  หรือมีสมาชิกตัวน้อยในครอบครัวเพิ่มขึ้น  เรามักชอบใช้คำว่า  "ตัดภาพมาที่เรา..."

     เป็นการพูดแบบติดตลกในเชิงว่า  ดูสิ  ชาวบ้านเขามีความรักไปถึงไหนแล้ว  คนพูด/คนเขียน  ยังหาไม่ได้แม้แต่คนมาจีบด้วยซ้ำ

     แต่ถามว่ามันเป็นความล้มเหลวครั้งยิ่งใหญ่มากเลยหรือ  ก็เปล่า


     เพราะอย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่า  เราไม่เคยตั้งเป้าหมายว่าตัวเองต้องมีความรักอยู่แล้ว

     พูดอีกนัยหนึ่ง  การมีครอบครัวที่อบอุ่นไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตเรา

     เมื่อเราไม่เคยคาดหวังกับมัน  การมีหรือไม่มีย่อมไม่ถือเป็นผลสัมฤทธิ์ที่ตั้งใจไว้


     ก็เราไม่ได้คาดหวังกับมันตั้งแต่ต้นแล้ว  แล้วจะล้มเหลวได้อย่างไร?



     เราเชื่อ  ว่าทุกคนมีเป้าหมายในชีวิตของตัวเองอยู่แล้ว  และเป้าหมายแต่ละคนย่อมแตกต่างกันออกไปตามความต้องการของชีวิต

     ณ  อายุที่เท่ากัน  เราอาจตั้งเป้าความสำเร็จของชีวิตแตกต่างกันไป

     ...ความสำเร็จของบางคน  คือการได้แต่งงานและมีครอบครัวที่อบอุ่น

     ...ความสำเร็จของบางคน  คือการสามารถประกอบอาชีพที่ตนเองอยากเป็นได้

     ...ความสำเร็จของบางคน  อาจอยู่ที่การได้ท่องเที่ยวที่ต่างๆให้มากที่สุด    

     ...ฯลฯ


     เพราะเป้าหมายเราต่างกัน  การกระทำของเราจึงต่างกัน  และเพราะการกระทำเราต่างกัน  ผลลัพธ์ที่ได้จึงไม่เหมือนกัน



     เรายินดีกับความสุขของเพื่อน  เพราะแม้จะไม่เคยเป็นแม่คน  แต่ก็รู้เรื่องพอจะทราบว่า  ลูกนั้นเป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ของพ่อกับแม่เสมอ  วันนี้จึงน่าจะเป็นวันที่เพื่อนมีความสุขที่สุดวันหนึ่งของชีวิต

     ในขณะเดียวกัน  เราก็ยินดีกับตัวเอง  เพราะเราสามารถฝ่าฟันความยากลำบากต่างๆ  และได้ทำอาชีพซึ่งตนเองใฝ่ฝันมานานได้ในที่สุด

     มองๆไป  ชีวิตเรากับเพื่อนเหมือนเส้นขนาน  เราเลือกชีวิตกันคนละด้าน  ตามความต้องการในจิตใจ

     แต่แม้จุดที่ยืนจะต่างกัน  หากมันคือความสมหวัง  ก็ควรถือได้ว่าเป็นความสำเร็จ  และเป็นเรื่องน่ายินดี

     แม้หนทางจะต่างกัน  แต่สายใยแห่งมิตรภาพจะเชื่อมให้เราหันมายิ้มให้กันได้เสมอ



     อย่าเอาสิ่งที่คุณมีไปเปรียบเทียบกับคนอื่น  และอย่าคิดว่าใครดีกว่าใครเพียงเพราะชีวิตคุณและเขาไม่เหมือนกัน

     ก็คุณกับเขาเป็นคนละคนกัน  มีความฝันที่แตกต่างกัน  ทำกันคนละอย่าง  บทสรุปมันจะเหมือนกันได้ไงเล่า


     ถ้าจะวัด  ก็วัดเฉพาะของตัวเอง  วัดว่าวันนี้เรามาไกลจากจุดเริ่มต้นแค่ไหนแล้ว

     เหนือสิ่งอื่นใด  จงพิจารณาว่า  ตอนนี้คุณมีความสุขและพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่มากเพียงใด  หากตอบได้ว่า  มีความสุขดี...ระดับหนึ่ง
     ............แสดงว่าชีวิตคุณก็ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งแล้วล่ะ  อย่าลืมยิ้มและขอบคุณตัวเองด้วยนะ

     ส่วนหากใครชีวิตยังไม่เข้ารูปเข้ารอย  แต่อย่างน้อย  มันก็ยังไปของมันได้เรื่อยๆ  และยังหาความสุขได้อยู่บ้าง
     แสดงว่าคุณกำลังอยู่ระหว่างทางที่จะทำให้ฝันเป็นจริงๆ  สู้ๆนะ  ต้องมีสักวันที่มันเป็นวันของเราสิน่า

     แต่ไม่ว่าชีวิตคุณจะอยู่ตรงไหนแล้ว  หากคุณแน่ใจว่าตัวเองยังคงก้าวเดินอยู่เสมอ  จงให้กำลังใจตนเอง  และสู้ต่อไป
     แล้วอย่าลืมหาความสุขระหว่างทางไปด้วยล่ะ


     ความสำเร็จของเราไม่มีทางเหมือนความสำเร็จของคนอื่น  ดังนั้น  จงตั้งมั่นในทางของตนเอง  มันจะไม่เหมือนชาวบ้านเขาก็ช่างปะไร

     แค่มีความสุขได้ก็พอแล้ว  =D