เขียนตามที่คิด/ Write what I think

     เป็นคนแพ้ที่ไม่แพ้คนหน้าตาดี      ..ไม่สิ..      เป็นคนไม่แพ้ที่แพ้คนหน้าตาดี..      เอ๊ะ  ยังไง      ยังไงดีล่ะ      คือ...อย่างนี้..  เอาเป็นว่า   เราจะแบ่งผู้ชายออกเป็นสองประเภทใหญ่ๆ คือ  "จับต้องไม่ได้"  กับ  "จับต้องได้"      ผู้ชายประเภทจับต้องไม่ได้  คือผู้ชายที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันเอื้อมถึง  เพราะเขาไม่รู้จักเรา  และไม่มีวันจะรู้จักเรา  เช่น  ดารา  นักร้อง  นักการเมือง  และ  ที่เรากรี๊ดที่สุด...นักบอล      ไม่ว่าเราจะดูเขาลงแข่งสักกี่ครั้ง  เขาไม่มีวันจะหันกลับมา  มองทะลุกล้องและทีวี  แล้วเห็นว่ายายผู้หญิงธรรมดาหน้าตาบ้านๆและอ้วนๆคนนี้  กำลังเพลิดเพลินขนาดไหนเวลามองเขาแข่ง      ดังนั้น  เราจะอนุญาตให้ตัวเองเพ้อถึงคนกลุ่มนี้ได้เต็มที่  เพราะรู้เงื่อนไขอยู่แล้วว่า  ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันได้พบเจอในชีวิตจริง   ...

     แพทย์  นักบิน  ผู้พิพากษา  ศาสตราจารย์  ดารา-นักร้อง  อัยการ      อาชีพเหล่านี้นับเป็นอาชีพในฝันของใครหลายๆคน  และคนที่ได้ทำอาชีพนี้มักถูกมองว่าเป็นผู้มีวาสนา...      แต่  ถ้าถาม "คน" ที่ทำอาชีพนี้บางคน  คุณอาจสัมผัสได้ถึงความกดดันในจิตใจ  บ้างตั้งคำถามว่าอาชีพพวกนี้นำความสุขที่แท้ให้จริงหรือ ...และ  บางคนก็อดสงสัยไม่ได้ว่า  ตัวเองดีพอจะทำอาชีพนี้จริงๆหรือไม่?      เราคือหนึ่งในนั้น...      22 พฤษภาคม 2560      วันนี้  เป็นวันที่เราเข้ารับราชการวันแรกในอาชีพที่หลายๆคนใฝ่ฝัน  เป็นวันคนที่รู้จักแทบทุกคนที่มองมาที่เราจะรู้สึกชื่นชมยินดี  และเป็นวันที่ทำให้ตัวเองและครอบครัวภูมิใจ      ราวกับว่าเรากำลังฝันอยู่      มาตื่นอีกที  ก็ตอนที่งานที่ประสบมันสอนให้เรารู้ว่า  อาชีพนี้  มันไม่ง่ายเลย ...เราถูกสั่งสอนความรู้ต่างๆที่หลายๆอย่างเราไม่เคยรู้มาก่อน ...เราถูกทดสอบควา...

     เราเชื่อว่า  คนทั่วๆไปมีเพื่อนของตัวเองอยู่จำนวนหนึ่ง  มากน้อยแตกต่างกันไป  และเราก็เชื่ออีกว่า  ในบรรดาเพื่อนที่เรามีอยู่นั้น  เราไม่ได้จัดทุกคนอยู่ในระดับเดียวกัน  บางคนสนิทมาก  บางคนสนิทน้อย  บางคนแค่รู้จักผิวเผิน  และบางคน...ก็แทบไม่มองหน้ากัน      ประเภทสุดท้ายนี่มักถูกปักป้ายว่า  "ศัตรู"  เอาน่า  คิดเสียว่าเป็นเพื่อนร่วมโลก      ปัญหาคือ  บางครั้ง  เราก็ไม่รู้แน่ชัดว่า  เพื่อนแต่ละคนที่คบหากันอยู่นี่  เขาจัดให้เราอยู่ลำดับไหนบ้าง  ในอีกมุมหนึ่ง  เพื่อนเราก็อาจจะไม่แน่ใจว่า  เขายืนอยู่ตรงไหนในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเราเช่นกัน      ...ไอ้เกลียดกันไปเลยนี่ดูไม่ยาก  ที่ยากนี่คือที่เหมือนจะสนิท  แต่ไม่แน่ว่าสนิทแค่ไหนเพียงใด      สิ่งที่ตามมาของการไม่รู้แน่ชัดคือ  บางทีเราก็ปฏิบัติต่อผู้อื่นแบบไม่ทันดูว่าสนิทหรือไม่สนิท  ซึ่งอาจนำมาสู่ความไม่สนิทใจในภายหลัง      จะว...

     วันดีคืนดี  หัวหน้างานของเพื่อนก็เดินมาชวนไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน       แรกๆก็ไม่คิดอะไร  แต่พอเวลาผ่านไปกลับคิดไม่ตก      ทำไมเขาต้องมาชวนเราด้วย?      เป็นเหมือนธรรมเนียมของอาชีพเรา  ที่ใช้หลักเคารพอาวุโส  และด้วยหลักการนี้จึงทำให้เกิดหลักปฏิบัติต่อมาคือ  หากเมื่อใดไปกินข้าวด้วยกัน  ผู้ซึ่งมีอาวุโสมากกว่าจะต้องเป็นฝ่ายออกเงิน      ซึ่งหลักนี้มีทั้งดีและไม่ค่อยจะดี      ข้อดีคือ  หากในขณะนั้นเราเป็นน้องเล็กสุดในที่ทำงาน  แล้วมีการเฮละโลออกไปกินข้างนอกกันเมื่อไหร่แล้วล่ะก็  เก็บกระเป๋าสตางค์ไปเลย  มีคนแย่งออกค่าอาหารแน่นอน      คิดๆไปก็ประหยัดดี       ความไม่ค่อยจะดีจะเกิดขึ้นเมื่อเรากลายเป็นพี่ใหญ่ในที่ทำงานบ้าง  เพราะเราจะต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงชาวบ้านเขา      คนใจกว้างอาจจะมองว่าเป็นการทดแทนที่เคยกินฟรีมาก่อน  แถมยังสร้างมิตรก่อให้เกิดความเคารพนับถือ    ...

     โบราณมีสุภาษิตหนึ่งกล่าวไว้ว่า  "นารีมีรูปเป็นทรัพย์"      ซึ่ง  ในยุคที่ยังนิยมให้นารีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน "ทรัพย์" ที่นารีจะหาได้จาก "รูป" ของตัวเอง  ก็คงไม่พ้น  "ว่าที่สามี"  นั่นเอง      จะเห็นได้ว่า  ความนิยมในตัวผู้หญิงรูปงาม  หรือเรียกสั้นๆว่า "สวย" มีมาแต่ไหนแต่ไร  ก็อย่างที่รู้ๆกันว่า  ผู้ชายนั้นนิยมผู้หญิงสวยจัดมากกว่าผู้หญิง.....สวยน้อย  ด้วยเหตุนี้  เกิดเป็นคนสวยจึงเหมือนมีอภิสิทธิ์พิเศษ  คนนั้นก็เอ็นดู  คนนี้ก็เมตตา(มักเป็นเพศตรงข้ามเสียมาก)  แถมยังมีคนรอต่อคิวให้เลือกไปเป็นแฟนเยอะแยะ      จะว่าไป  สาวๆที่ได้แต่งงานตามที่มองๆอยู่นี่  ก็สวยทั้งนั้น  แต่ว่า....      แล้วความสวยมันมีประโยชน์แก่ชีวิตคู่แค่ไหนกันนะ??      อายุปูนนี้ก็มีคนรู้จักหลายคนที่แต่งงานไปแล้ว  กำลังจะแต่งงาน  ยังไม่แต่งงานแต่มีแฟนแล้ว  ไล่ไปเรื่อยๆจนถึงพวกที่.....      อยู่มาจนป่า...

     โลกนี้มีคนจำนวนมากที่เป็นบุคคลทรงเสน่ห์  เขาหรือเธอเหล่านั้นมักเป็นบุคคลหน้าตาดี  มีบุคลิกที่ดึงดูดให้คนเข้าใกล้  ยิ้มง่าย  คุยเก่ง  เป็นมิตร  และอีกหลายอย่างที่ทำให้คุณละสายตาจากเขาได้ยาก      ......แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายของเราในวันนี้      แล้วก็ยังมีคนอีกประเภทหนึ่ง  ประเภทที่เหมือนจะเป็นส่วนน้อยในสังคม(แบบว่าไม่ค่อยเจอใคร  เลยไม่ค่อยมีโอกาสแพร่พันธ์ุ  อุ๊บส์)  ประเภทที่นั่งเงียบเป็นเป่าสาก  ไม่ค่อยทักหรือคุยกับใครก่อน  เจอใครก็ยิ้มบางๆ  ทำตัวกลมกลืนไปกับกำแพง  และถนัดที่จะเป็นผู้ฟังมากกว่าผู้พูด       ....เป็นพวกที่ชอบทำตัวหายไปจากสายตา       แต่กับบางคนที่ชอบทำตัวแบบนี้  คุณกลับไม่รู้สึกว่าเขาอยู่นอกสายตาเลยสักนิด  อย่างน้อย  ก็ในสายตาของคุณ      ฮั่นแน่....หลงเสน่ห์คนเงียบเข้าแล้วล่ะสิ      มา  มาเรียนรู้วิธีผูกสัมพันธ์กับคนเงียบกัน  ไม่แน่นา  บางที...

     เราเป็นข้าราชการสังกัดหน่วยงานๆหนึ่งของรัฐ      งานของเรามีลักษณะอย่างหนึ่ง  นั่นคือ  อยู่ไม่ติดที่      เริ่มตั้งแต่เข้าทำงาน  เราต้องจากบ้านมาเข้ารับการอบรมที่ทางหน่วยงานจัดไว้เป็นเวลาหนึ่งเดือน       พอพ้นเดือน  เราต้องแยกย้ายกันไปดูการปฏิบัติงานจริงตามหน่วยงานที่ต่างๆอีกหนึ่งเดือน      หลังการดูงานผ่านไป  หน่วยงานเรียกเรากลับเข้าอบรมอีกสี่เดือน       พ้นสี่เดือน  เราและเพื่อนต้องแยกย้ายกันไปฝึกปฏิบัติงานตามสาขาของหน่วยงานต่างๆอีกครั้ง  ซึ่งเอาเข้าจริงก็ฝึกที่เดิมต่อไปเรื่อยๆ  จนกระทั่งได้รับคำสั่งให้กลับมาอบรมอีกครั้งเป็นเวลา 4-5 สัปดาห์      พอจบห้าสัปดาห์กลับที่เดิมจนเดือนเมษายน 2562 จึงแยกย้ายกันไปลงตามจังหวัดต่างๆต่อไป       สุดท้าย  แต่ละแห่งที่ไปนั้น  รับราชการที่นั่นได้ไม่เกิน 5 ปี  ก็ต้องย้ายไปที่อื่นเรื่อยๆ  จนกว่าจะได้วาระที่สามารถเข้ากรุงเทพฯได้   ...