้ล้ำเส้น
เราเชื่อว่า คนทั่วๆไปมีเพื่อนของตัวเองอยู่จำนวนหนึ่ง มากน้อยแตกต่างกันไป และเราก็เชื่ออีกว่า ในบรรดาเพื่อนที่เรามีอยู่นั้น เราไม่ได้จัดทุกคนอยู่ในระดับเดียวกัน บางคนสนิทมาก บางคนสนิทน้อย บางคนแค่รู้จักผิวเผิน และบางคน...ก็แทบไม่มองหน้ากัน
ประเภทสุดท้ายนี่มักถูกปักป้ายว่า "ศัตรู" เอาน่า คิดเสียว่าเป็นเพื่อนร่วมโลก
ปัญหาคือ บางครั้ง เราก็ไม่รู้แน่ชัดว่า เพื่อนแต่ละคนที่คบหากันอยู่นี่ เขาจัดให้เราอยู่ลำดับไหนบ้าง ในอีกมุมหนึ่ง เพื่อนเราก็อาจจะไม่แน่ใจว่า เขายืนอยู่ตรงไหนในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเราเช่นกัน
...ไอ้เกลียดกันไปเลยนี่ดูไม่ยาก ที่ยากนี่คือที่เหมือนจะสนิท แต่ไม่แน่ว่าสนิทแค่ไหนเพียงใด
สิ่งที่ตามมาของการไม่รู้แน่ชัดคือ บางทีเราก็ปฏิบัติต่อผู้อื่นแบบไม่ทันดูว่าสนิทหรือไม่สนิท ซึ่งอาจนำมาสู่ความไม่สนิทใจในภายหลัง
จะว่าไป สมัยนี้ จะโทษตัวคนอย่างเดียวก็อาจไม่ถูกต้องนัก เพราะการที่โลกอินเตอร์เนตเข้ามามีบทบาทมากขึ้นในการคบคน มักทำให้เราเผลอคิดไปว่า เออ เราคงสนิทกับเขานะ คุยกันผ่านโลกออนไลน์ตั้งหลายครั้งแล้วนี่
ถามอีกฝ่ายรึยังว่าคิดตรงกันมั้ย?
แล้วพอคิดว่าสนิทกันระดับหนึ่ง หลายคนมักคิดไปว่า เราจะแซว ทัก หรือคุยอย่างไรกับเขาก็ได้
เช่น เห็นเขาโพสต์โน่นนี่นั่นในเฟสบุ๊ค แล้วเข้าไปคอมเม้นท์แบบออกรสชนิดที่ว่าใช้คำรุนแรง
หรือ เห็นรูปเขาจากเฟสบุ๊ค แล้วเลยเซฟรูปเอามาแซวในไลน์แบบ(คิดว่า)สนุกสนาน
ค่ะ! ปัญหาคือ อีกฝ่ายเขาไม่สนุกกับคุณด้วยน่ะสิ และหากจะไล่ระดับความรุนแรงไปเรื่อยๆ อีกฝ่ายอาจคิดว่าคุณไม่สุภาพ ไม่เคารพเขา ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่มีมารยาท เป็นพวกโรคจิตหรือstalker
อย่างร้ายแรงที่สุด คือคิดว่าคุณละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของเขา...อย่างร้ายแรง
จริงอยู่ ในบางครั้งการกระทำของคุณอาจไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย เช่นการคอมเม้นท์ ตราบใดที่มันไม่หยาบหรือไม่มีลักษณะคุกคาม มันก็ไม่ผิด หรือแม้แต่การเซฟรูปคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น ตราบใดที่คุณไม่นำไปใช้ในทางเสื่อมเสียหรือหากำไร คงไม่มีกฎหมายตัวไหนลากคอคุณเข้าตะรางได้
แต่....มันผิดกฎของคนที่คุ้นเคยกันไม่มากพอ! อย่างน้อยๆก็ในความคิดของอีกฝ่ายหนึ่ง ซึ่งอาจนำมาสู่ความร้าวฉานในความสัมพันธ์ได้
การคิดว่าคุณสนิทกับเขาเพียงข้างเดียวโดยไม่ถามอีกฝ่ายว่าเขาสนิทกับคุณด้วยไหม แล้วกระทำการใดๆไปตามอำเภอใจ อาจถือเป็นการไม่เคารพต่ออีกฝ่ายอย่างรุนแรง และอาจนำไปสู่การมองหน้ากันไม่ติดได้ในอนาคต
และจัดว่าเป็นการ "ล้ำเส้น" อย่างหนึ่ง
ไม่มีใครอยากถูกคนอื่นล้ำเส้น แม้ว่าคนๆนั้นเป็นคนใกล้ชิด
คิดดูสิ ขนาดคนในครอบครัว พอพูดหรือทำอะไรที่อีกฝ่ายรู้สึกว่ารับไม่ได้ ไม่ให้เกียรติ ยังก่อให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันในบ้านเลย แล้วนับประสาอะไรกับคนไม่ได้โตมาด้วยกัน ไม่ได้เลี้ยงดูกันมา และอยู๋กันคนละบ้าน
จะเหลือเหรอ?
จริงๆอยากจะบอกว่าให้เอาใจเขามาใส่ใจเราก่อนที่จะทำอะไรลงไป แต่เรื่องแบบนี้บางทีก็พูดยาก เพราะความหนักแน่นทางจิตใจของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน คนๆหนึ่งอาจไม่ว่าอะไรแม้ตัวเองโดนจะแซวแรงๆ ในขณะที่บางคนโดนแขวะหน่อยเดียวก็ลุกเป็นไฟ
แล้วก็ อย่างที่ขึ้นต้น บางทีมันอยู่ที่ความคิดของฝ่ายที่ถูกกระทำด้วยนะ เช่นว่า ถ้าเขารักหรือสนิทสนมกับฝ่ายที่กระทำมาก และเชื่อว่าการกระทำนั้นเกิดเพราะความคุ้นเคยและความรักใคร่ บางทีการหยอกแรงอาจไม่ได้กระทบความสัมพันธ์อะไรมากนัก
ในทางกลับกัน ถ้าฝ่ายที่ถูกกระทำไม่ได้คุ้นเคยอะไรกับฝ่ายที่กระทำเลย โอกาสที่ฝ่ายกระทำจะโดนพิพากษาลงโทษด้วยการตัดหางปล่อยวัดนั้นก็จะสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากอีกฝ่ายหนึ่งเป็นเพศตรงข้าม แล้วคุณก็ดันมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ก็อย่าไปหยอกอะไรเขามาก นอกจากมันจะดูไม่งามเวลาคนนอกเขามองเข้ามาแล้ว ถ้าฝ่ายที่คุณหยอกไม่ได้สนใจอะไรในตัวคุณ คุณอาจดูน่ารังเกียจในสายตาอีกฝ่ายไปเสียเปล่าๆ
แต่ถึงอีกฝ่ายจะสนใจคุณก็ไม่ควรอยู่ดี นกบางสายพันธ์มันยังรู้จักรักเดียวใจเดียว หัดดีให้ได้อย่างนกบ้างนะคุณ
กาลเทศะ สะกดให้เป็นหน่อย
กล่าวโดยสรุป ตามความเห็นเรา คนทุกคนควรรู้ให้ได้ก่อนว่าตัวเอง "ยืนอยู่ตรงไหน" ในความสัมพันธ์ กับอีกฝ่ายหนึ่ง ก่อนที่จะทำอะไรลงไป
ถามดูให้รู้แน่ก่อน อย่าสุ่มสี่สุ่มห้า
แต่ว่านะ ถ้าจะให้ดี อย่าไปทำอะไรอันอาจถูกมองว่าไป "ละเมิด" คนอื่นเขาเลยจะดีกว่า ไม่ว่าคุณจะสนิทกับอีกฝ่ายขนาดไหน เพราะจุดเดือดคนเราไม่เท่ากัน จุดติดทีเดียว ความสัมพันธ์อันดีอาจดับสนิทไปเลยก็ได้
เวลาใครมาล้ำเส้นเรา เรามักโอดครวญและเห็นความผิดอีกฝ่ายชัดเหลือเกิน
ในทางกลับกัน เวลาไปทำอะไรเขา เรากลับคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ว่าอะไรหรอก แค่นิดหน่อย ทั้งๆที่มันก็คือการล้ำเส้นเหมือนกันนั่นแหละ
หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง
ก่อนจะทำอะไร คุยกันสักนิด ว่าจุด "โอเค" ของทั้งสองฝ่าย อยู่ตรงไหน
แล้วความสัมพันธ์จะยาวนาน ไม่ว่าเราจะ "อยู่ตรงไหน" ในใจเพื่อน ก็ตาม
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น