เกลียดใครมาก อ่านทางนี้

     กำลังเบื่อหน้าใครสักคนอยู่บ้างไหม

     กำลังรู้สึกเกลียดใครสักคนมากจนไม่อยากเจออีกแล้วบ้างรึเปล่า


    แน่  กำลังตั้งใจว่าต่อไปนี้หลังสวดมนต์จะอธิษฐานว่าต่อแต่นี้ขออย่าได้เจอะได้เจอคนนั้นคนนี้  เพื่อหวังว่าผลบุญจะทำให้แคล้วคลาดกับคนที่เกลียดอยู่ล่ะสิ


         หยุด!!!


     ทำแบบนั้นน่ะ  นอกจากจะหลบไม่ได้แล้ว  ยังมีแนวโน้มสูงมากด้วยว่าจะไปพบเจอกันอีกในชาติต่อๆไปเป็นแน่

     ทำไมน่ะรึ??



     รู้หรือเปล่าว่า  การที่คนเราได้มารู้จัก  มารัก  มาอยู่ในวงจรชีวิตของกันและกันได้นั้น  เพราะมีสายใยบางอย่างเชื่อมกันอยู่


     สายใยแบบแรกคือความสัมพันธ์ที่เคยมีต่อกันมาในชาติก่อนๆ  ในทางดีก็เช่น  เคยรัก  เคยผูกพันกันมาไม่ว่าในสถานะใด  เคยร่วมกันทำบุญทำกุศลต่อกันหรือต่อบุคคลอื่นมาเป็นระยะเวลาหนึ่งๆ  พอมาเจอหน้ากัน  จึงรู้สึกรัก  ผูกพัน  และเข้ากันได้ง่ายกว่าคนอื่นๆ

     ส่วนในทางลบ  ที่เจอกันนี่แฮ่ใส่กันมาเลย  หรือไม่ก็อยู่ๆกันไปแล้วทุกข์นี่  ต้นเหตุที่เห็นชัดแจ้งที่สุดเลยคือ  เคยเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาก่อน  เคยฆ่ากันตายมาก่อนในชาติใดชาติหนึ่ง  หรือแม้แต่เคยรักกันแล้วฆ่ากันตาย  แล้วยังตัดกันไม่ขาด  จึงโคจรมาเจอกันอีกในชาตินี้
     เป็นความสัมพันธ์รักไปเจ็บไปดีแท้

     หรือไม่  ก็เคยร่วมกันก่อกรรมทำชั่วกันมาก่อน  เคยรู้เห็นเป็นใจในการสร้างความเดือดร้อนของกันและกันมาก่อน  เมื่อโคจรมาเจอกันอีกก็เป็นไปได้ที่จะประสบทุกข์ยากบางประการตามที่ตนเคยทำไว้
     เราเคยอ่านเจอนะว่า  มีพ่อแม่คู่หนึ่งมีลูกพิการพูดไม่ได้  ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์มาก  พอไปสแกนกรรม(ที่ใดไม่แน่ใจ)  ปรากฎว่า  ชาติก่อนน่ะ  สามีภริยาคู่นี้เป็นคนใช้ในบ้านเศรษฐี  แล้วร่วมมือกันฆ่าเจ้านายตายด้วยการใช้ผ้าอุดปากอุดจมูกจนขาดอากาศหายใจ  และก็ชิงสมบัติมาเป็นของตน  ชาตินี้คนคู่นี้จึงต้องมาชดใช้กรรมด้วยการเลี้ยงดูคนพูดไม่ได้  ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน  เจ้านายที่ตนฆ่าน่ะแหละ  ที่มาเกิดเป็นลูกในชาตินี้


     สายใยแบบที่สองคือแรงอธิษฐาน  เป็นต้นว่ารักใครสักคนมากๆแล้วอธิษฐานขอเกิดเป็นคู่กับเขาทุกชาติ  ซึ่งเป็นการอธิษฐานที่เสี่ยงมาก  เพราะหากชาติต่อมาเกิดมาคนละเพศแล้วมาเจอกันตอนโสดคงไม่กระไร  ขืนมาเจอกันตอนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีคู่อยู่แล้วนี่สิ  เกิดเรื่องตามมาแน่ๆ  ยิ่งถ้ามาเกิดเพศเดียวกันด้วยแล้วล่ะก็...
     ....ลองนึกผลกันดูเอาเถอะ

     ในทางกลับกัน  แรงอธิษฐานในทางลบว่าขอไม่เจอะไม่เจอกันอีกเลยนี่  ก็เป็นแรงอธิษฐานที่ทำให้ต้องกลับมาพบกันอีกด้วยเช่นกัน  ส่วนสาเหตุน่ะหรือ....

     เคยได้ยินประโยคประมาณว่า  สิ่งที่เหมือนกันระหว่างการรักและการเกลียดคือ  คนที่ถูกเรารักและเกลียดจะคงอยู่ในใจเราได้มากพอๆกันไหมล่ะ  เรื่องนี้เป็นความจริงทั้งในทางจิตใจ  และทางกรรม

     ในทางจิตใจ  เมื่อเรารู้สึกอะไรกับใครสักคนมากๆ  ความเป็นไปได้ที่เกิดขึ้นคือเรามีแนวโน้มที่จะคิดวกกลับไปหาคนๆนั้นบ่อยๆ  ไม่ว่าจะในทางดีหรือร้าย
     จึงเกิดคำคมหลายประโยคมาก  ว่าหากยังเกลียดนี่  แสดงว่ายังตัดไม่ขาดนะ  เพราะยังคิดไปถึงอยู่

     ในทางกรรมก็เช่นกัน  เมื่อเราเกลียดใครสักคน  และอธิษฐานซ้ำๆว่า  ขอไม่เจออีกแล้ว  เราอาจรู้สึกว่า  นี่ไง  เราขอพรแล้วให้สิ้นสุดกันที  โดยที่เราลืมนึกไปว่า  ทุกครั้งที่เราขอแบบนี้  นั่นคือเรากำลังย้ำคิดว่า  คนนั้นยังสำคัญกับเราในความรู้สึก  แม้จะเป็นความสำคัญในแง่ว่าเราไม่อยากเจอก็ตาม
     และความรู้สึกนึกไปถึงอีกฝ่ายอยู่ร่ำไปนี่แหละ  ที่ทำให้ตัดกันไม่ขาด  ต้องโคจรมาเจอกันอีกทางใดทางหนึ่ง


     อ่านมาถึงตรงนี้เริ่มรู้สึกอยากคร่ำครวญโวยวาย  โธ่  ไม่มีทางไหนที่เราจะหลบหลีกคนที่ทำร้ายเราได้บ้างเลยหรือนี่....

     ....โถ  มีสิคะ  ทำไมจะไม่มี



     ดังที่ได้กล่าวไปแล้วว่าคนเราจะพบกันอีกได้ก็ด้วยปัจจัยทางกรรมและ/หรือแรงอธิษฐาน  ดังนั้น  เพื่อตัดการเชื่อมต่อ  เราก็ต้องเปลี่ยนปัจจัยทางกรรม  หรือไม่  ก็ต้องทำลายแรงอธิษฐาน


     ทางเลือกที่หนึ่งที่จะนำเสนอคือ  เปลี่ยนเส้นทางกรรม  คือ  ตราบใดที่คุณไม่ใช่วายร้ายที่ไม่มีอะไรดี  และอีกฝ่ายก็ไม่ใช่พระโพธิสัตว์ผู้หาความเลวไม่ได้  นั่นแสดงว่าต่างฝ่ายต่างเป็นปุถุชนคนธรรมดาที่มีทั้งข้อดีและข้อเสีย  และการที่ตนสองคนจะมาพบกันได้นั่นหมายถึงต่างฝ่ายต่างมีข้อดีข้อเสียที่เข้ากันได้หรือรับกันพอดีอยู่

     วิธีหนีของทางเลือกนี้คือให้หาข้อเสียของอีกฝ่ายสักข้อสองข้อ  เป็นต้นว่า  เขาอาจเป็นคนใจดีที่มีแต่ให้  แต่เอาตัวรอดเก่งสามารถโกหกได้ตาไม่กะพริบ  หรือเขาเป็นคนทำงานเก่งและลูกน้องที่ดี  แต่ชอบใช้อำนาจและใช้วาจาเชือดเฉือนผู้ด้อยกว่าเป็นประจำ

     นั่นแหละ  เลือกมาสักอย่างหรือสองอย่าง  แล้วตั้งใจไว้เลยว่า  ชาตินี้ทั้งชาติ  ฉันจะไม่ตัวแบบนั้นตลอดชีวิต  

     เมื่อคุณสามารถละเลิกกรรมร้ายกรรมนั้นได้ตลอดชีวิตจริงๆ  นั่นคือคุณได้สร้างความแตกต่างระหว่างคุณกับเขาได้หนึ่งหรือสองอย่างแล้ว  และโดยทั่วไป  สิ่งที่เหมือนกันมักดึงดูดกันเอง  เมื่อคุณทำให้ปัจจัยความเหมือนมันหายไปได้หนึ่งหรือสองอย่างแล้ว  ก็เป็นไปได้สูงว่าชีวิตจะจัดสรรคุณไปเจอกับผู้คนอื่นที่มีความเหมือนกับคุณมากกว่า

     ........ซึ่งไม่ใช่คนๆเดิมที่คุณเกลียดหนักหนาแน่นอน



     อีกทางเลือกหนึ่ง  แรงอธิษฐาน  การที่เรามาเจอกันได้  นั่นเพราะเราเคยมีกรรมต่อกันไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง  และมีอย่างน้อยหนึ่งฝ่ายยังรู้สึก  "ไม่จบ"  กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น  การไม่จบนี่แหละคือที่มาแห่งการอธิษฐาน  หรือการอาฆาตต่างๆ

     เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะจบรึยัง  แต่เรารู้สึกอยากพอ  งั้นฝ่ายเรานี่แหละ  ที่ต้อง  "จบ"

     การจบให้ได้อย่างหนึ่งในชาตินี้  คือการที่เราต้อง  "อภัย"  ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างกันในชาตินี้ให้ได้  เมื่อเรา  "อภัย"  ได้  หมายความว่าเราตั้งใจว่าจะไม่ "จองเวร" กับอีกฝ่ายอีกต่อไป  ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ  ดังนี้  เมื่อใดก็ตามที่เส้นทางกรรมเห็นว่าเราตั้งใจจะงดเว้นระหว่างกันแล้วจริงๆ  และกรรมที่เราต้องชดใช้ระหว่างกันหมดแล้ว  คราวนี้  เรามีสิทธิจะได้หลุดพ้นจากคนๆนั้นได้แล้วจริงๆ

     ส่วนอีกฝ่ายจะอภัยหรือไม่ก็ปล่อยเขาไป  มันไม่ใช่เรื่องของเราแล้วล่ะ  แล้วหากเขายังได้ใจทำร้ายคนที่อภัยเขาได้เนี่ยนะ  ผลกรรมที่เขาได้จะหนักกว่าทำร้ายคนที่คิดร้ายต่อเขา  และเมื่อใดก็ตามที่กรรมผลิตผล  เขาจะไปสู่ๆที่ๆกรรมจะตามทันเขาเองแหละ  

     การอภัยเป็นการตัดการอธิษฐาน  เพราะเมื่อเราอภัยนั่นหมายถึงว่าเราตั้งใจว่าจะไม่เอาสิ่งที่ผ่านมา  มาเป็นอารมณ์อีกต่อไป  เมื่อเราไม่เอามันมาเป็นอารมณ์  เราจะไม่อธิษฐาน  และไม่คิดถึงสิ่งๆนั้นหรือคนๆนั้นไปด้วย

     เมื่อไม่นึกถึง  สายใยแห่งความคิดที่จะดึงดูดกันก็หมดไป  โอกาสจะมาพัวพันในชีวิตของกันและกันก็ลดลง



     เรื่องแบบนี้อาจจะดูยากและเลื่อนลอยสักหน่อย  และไม่สามารถหวังผลได้ในวันนี้พรุ่งนี้  แต่เชื่อไหมล่ะว่าทุกสิ่งอย่างบนโลกนี้มีกรรมอยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น  เมื่อใดก็ตามที่เรารู้เท่าทันกฎแห่งกรรม  และมีจิตใจมั่นคงมากพอ  เราจะสามารถเปลี่ยนเส้นทางกรรมของตนเองให้ได้ดังต้องการได้

     เป็นกำลังใจให้ทุกคนหลบคนที่เกลียดได้พ้นนะคะ


     หมายเหตุ  :  บทความนี้เขียนขึ้นโดยอาศัยหลักธรรมอ้างอิงจากหนังสือของคุณดังตฤณเป็นหลัก  ผู้สนใจจะศึกษาเพิ่มเติมสามารถเข้าไปดูได้ที่เว็บไซต์  www.dungtrin.com