วันปกติที่ไม่ปกติ

       วันนี้ไปสอบแข่งขันเพื่อคัดเลือกเข้าทำงานมาค่ะ

       ทุกอย่างก็เหมือนจะปกติดี  ตื่นแต่เช้า  ไปนั่งรอ  เข้าห้องสอบ  มั่วบ้าง  รู้บ้าง  แล้วก็ออกมาทานอาหารกลางวันข้างทาง


       และทุกอย่างก็ปกติดี  จนกระทั่ง...  คุยไลน์กับเพื่อนและพบว่า  เพื่อนในกลุ่มอีกคนหนึ่งมีงานทำแล้ว  ในขณะที่ตัวเอง  ยังสอบอย่างบ้าคลั่งอยู่เลย  และเหมือนจะรู้สึกอยู่ลึกๆว่า  จะต้องเป็นคนเดียวในกลุ่มแน่ๆที่ยังไม่มีงานทำ  เพราะเพื่อนอีกคนก็กำลังสอบทำงานเหมือนกัน  ซึ่งเราก็คาดว่า  เธอคงสอบติด...
       แต่ทำไมไม่รู้สึกว่าตัวเองจะสอบติดบ้างก็ไม่รู้สิ...


       เท่านั้นแหละ  ซึมไปเลย  เหมือนที่ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า  feeling  blue  แบบนั้นเลย  จนแอบไปตั้งสเตตัสดาร์กๆในเฟสตัวเอง


       ตอนไปเดินงาน  Commart  ที่ตกลงกะแม่ไว้แต่แรกก็เดินแบบเนือยๆ  แม่เห็นเขาเล่นเกมกันอยู่  จะลากไปเล่นก็ไม่เล่น

       .....ไม่มีอารมณ์....


       แต่เราก็ซึมของเราไปเงียบๆ  แบบไม่กะให้ใครสังเกตเห็น  คือไม่อยากให้แม่เป็นห่วง  ตอนเดินก็ยิ้มบ้าง  พูดจาเป็นปกติบ้าง  แต่พอได้เงียบๆ  กลับสู่โลกของตัวเองเมื่อใด  ก็รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ไปเสียทุกครั้ง

       ไม่นะ  น้ำตา  เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกมาให้ใครเห็น


       ขากลับบ้าน  แวะซื้อของและแวะร้านไอติม  ได้โอกาสนั่งเช็คเฟสบุ้ค(จริงๆคือกะจะลบข้อความ)  ก็เห็นเพื่อนหลายคนมาให้กำลังใจ  เลยปล่อยไว้ตามเดิม  รู้สึกดีนะที่มีคนเป็นห่วง  แต่ก็ไม่สามารถซ่อมแซมจิตใจที่สึกหรออยู่ได้

       แล้วก็ไม่รู้เพราะจิตใจหดหู่หรือเปล่า  จึงได้รู้สึกปวดหัวไม่สบายตัว

      พอออกจากห้างก็เป็นเวลาฟ้าทึมๆพอดี  โอ  ท้องฟ้า  เธอเศร้าใจไปกับฉันที่ฉันยังไม่ได้งานทำใช่ไหม?


      กลับถึงบ้านไม่กี่อึดใจ  ฝนก็ตก  เฮ้อ  อย่างน้อยก็ยังโชคดีอยู่บ้าง  ที่ไม่เปียก

      เข้าห้องน้ำชำระกายใจ  พยายามจะร้องไห้เพราะคิดว่าคงช่วยให้หายเครียดได้  ดันร้องไม่ออก  ไม่เป็นไร  เดี๋ยวจะลองใหม่ตอนนอน


      ฝรั่งเขามีสุภาษิตว่า  "Every  dog  has  its  day"  กำลังรออยู่เหมือนกันว่า  เมื่อไหร่จะถึงวันของตัวเองเสียที

      วันที่ยืนด้วยลำแข้งของตนเองได้  วันที่ภูมิใจที่หาเงินได้เอง


      ฉันจะรอ  และจะพยายามให้ถึงที่สุด....



      สุดท้าย  ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ  ไม่ว่าจะตามอ่านอยู่  หรือหลงเข้ามาอ่านก็ตาม  ที่เข้ามาฟัง(อ่าน)  คำเพ้อเจ้อไร้สาระของคนๆนี้

      หากคุณมีงานทำ  ไม่ว่าจะยากหรือเครียดเพียงใด  ขอให้ภูมิใจในตนเองไว้  เพราะนั่นหมายความว่าคุณพึ่งตัวเองได้  สักวันเราจะพึ่งตนเองให้ได้แบบคุณ  ขอให้มีความสุขกับการทำงานและประสบความสำเร็จในการทำงานนะคะ

      สวัสดีค่ะ