อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง
ก่อนเป็นนักเขียนต้องเป็นนักอ่านมาก่อน ก่อนดูดวงเป็นก็ต้องชอบดูดวงมาก่อน ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น
ไอ้นิสัยชอบเปิดดูดวงรายวันนี่ล่ะ ที่มาของเรื่องวันนี้
คือเราจะชอบเปิดดูว่าแต่ละวัน คำทำนายชีวิตของราศีตัวเองจะเป็นยังไง และล่าสุด ก็ไปเจอคำทำนายน่าเจ็บแสบอยู่อันหนึ่ง ใจความว่า
"ที่ทำดีกับใครก็ไม่ได้ผล แถมเพื่อนที่น่าจะดีดีกันอยู่ กลับมีแววอมพะนำ ไม่ยอมบอกในสิ่งที่ควรจะบอก"
โห แค่อ่านก็เจ็บแล้วอ่ะ
แต่คิดๆไป นอกจากจะเป็นการทำนายในทางร้ายได้แล้ว ข้อความนี้ยังสอนใจได้ดีอย่างหนึ่ง นั่นคือ...
"อย่าไว้ใจใครมากไปกว่าตัวเอง"
อ๊ะ อ๊ะ เราไม่ได้บอกให้เชื่อตัวเองร้อยเปอร์เซนต์นะ อย่าเข้าใจผิด
แค่จะบอกว่า......ขนาดคนในกระจกซึ่งอยู่ด้วยกันตลอดเวลา บางทียังทำผิดทำพลาด ไว้ใจไม่ค่อยได้ในบางครั้งเลย...
แล้วจะเอาหัวใจ ความเชื่อ หรือความหวัง ไปฝากไว้กับบุคคลภายนอก ผู้ซึ่งไม่มีส่วนได้เสียกับความฉิบหายหรือความรุ่งเรืองในชีวิตเราเลย....
......ดูจะเสี่ยงไปหน่อยนะ
โอ แต่ไม่ได้จะยุให้กรวดน้ำคว่ำกะลา หรือตัดญาติขาดมิตรกับชาวบ้านเขาหมดดอกนะ ใจเย็นๆ
แค่จะเตือนว่า....
กับคนอื่นๆน่ะนะ...
"ช่วยเหลือ" ได้ แต่อย่าหวังว่าทุกๆความช่วยเหลือที่ให้ไป จะได้รับความซึ้งใจหรือกตัญญูกลับมา ที่จริง....แค่อีกฝ่ายไม่เนรคุณกลับก็ควรจะดีใจแล้วนะ
ในทางกลับกัน หากใครเขา "ช่วยเหลือ" เราบ้าง ควรรู้คุณ แต่ไม่ควรคาดหวังว่าความช่วยเหลือนั้นจะมาอย่างสม่ำเสมอและตลอดไป
ไม่มีใครอยู่ข้างเราได้ตลอดชีวิตหรอกนะ (เว้นแต่พวกโชคดีจริงๆ ถ้าเป็นดังนั้นกรุณาเลิกอ่าน โพสต์นี้ซะ)
ไม่เป็นไรหรอกหากจะรับหรือให้น้ำใจกับใคร แค่อย่าเอามันมามีอิทธพลเหนือชีวิต หรือหวังว่าไมตรีเหล่านั้นจะอยู่กับเราตลอดไป
นอกจากนี้ จงยืนด้วยตัวเองให้ได้ซะ เป็นต้นว่า
อะไรที่ต้องทำหรือควรทำให้ได้ด้วยตัวเอง ฝึกทำซะ
อะไรที่ต้องรู้ได้ด้วยตัวเอง หาข้อมูลซะ
ยิ่งเรายืนด้วยตัวเองได้มากเท่าไหร่ เราก็จะจับคนอื่นน้อยลง และเมื่อเราจับมือคนอื่นน้อยลง โอกาสที่เราจะ "ล้ม" หรือ "เซ" เมื่อใครเดินจากเราไป ก็จะลดลงไปด้วย
เป็นการลดความเสี่ยงในความเจ็บปวดจากการเฉยชาของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี...
แถมให้ อะไรก็ตามที่เราตระหนักว่า "ไม่ควรให้ใครรู้" ทางที่ดีที่สุดคือ "อย่าบอกใคร"
ปล่อยให้เรื่องมันตายไปกับตัวเราซะ
ไม่ว่าจะรักหรือสนิทกับใครแค่ไหนก็ตาม ควรเว้นที่ว่างให้ความระวังมีที่อยู่บ้าง เราไม่มีวันรู้หรอกว่า คนที่กอดคอกันมาจะกลายเป็นคนที่อยากฆ่าเราวันไหน
อย่าไปอำนวยความสะดวกให้เขาทำร้ายเราได้ง่ายขึ้นด้วยการให้เขารู้ทุกเรื่องของเราแบบนั้น...
ในทางกลับกัน ถ้าจะถามว่าการรู้ความลับของคนรอบข้างเป็นหลักประกันได้ไหมว่าเราจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา...
โอ......มันเป็นดาบสองคมนะ ตราบใดที่ยังดีดีกันอยู่คงไม่กระไรหรอก แต่หากเขาจะเกลียดเราขึ้นมาวันใด เรานี่แหละ.......จะโดนเก็บคนแรก...!!!
ถามว่าทำไมไว้ใจคนยากจัง ลองถูกหักหลังดูสักรอบสิ......
ซึ้งเลย
การพึ่งพาคนอื่นน้อยที่สุดจะทำให้เรามีสภาวะจิตใจที่เสถียรที่สุด มีสติที่สุด เป็นการจัดการความเสี่ยงที่ดีที่สุด ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ ปัญหาอีกอย่าง คือ ความคาดหวังจะให้ใครเป็นแบบไหนและปฏิบัติแบบไหนต่อเรา อันนี้น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้คนรักกันผิดใจกันได้มากที่สุด
ตอบลบเอาไปล้านไลค์เลย
ตอบลบ