แอลกอฮอล์ส่วนบุคคล
"ดื่ม...เพื่อลืมเธอ"
เคยได้ยินเพลงนี้มานานมาก ไม่เกือบก็เกินสิบปีแล้วกระมัง ฟังแล้วรู้สึกว่า แหม ดีจังเลย แค่กระดกน้ำอำพันไปสักหน่อยก็สามารถลืมทุกข์โศกไปได้แล้ว
แต่ความเป็นจริงก็รู้ๆกันอยู่ว่า เหล้าไม่เคยทำให้เราลืมปัญหาตลอดไปหรอก มันแค่ทำให้เราไม่นึกถึงความเศร้าไปชั่วขณะหนึ่งก็เท่านั้น
....ใช่ไหมล่ะ?
ไม่ได้จะมาเทศนาเรื่องเหล้าดอก แค่จะบอกว่า นอกจากแอลกอฮอล์แล้ว จริงๆก็มีหลายอย่างนะ ที่ทำให้เราลืมเรื่องที่ไม่อยากจำไปได้ชั่วขณะ
........แน่นอนว่า ไม่ใช่บรรดาสิ่งอันผิดศีลข้อห้าสารพัดสารพันแน่....
แต่ก็ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนเลยได้ว่าคืออะไรแน่ เพราะขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคลเป็นหลัก เอาเป็นว่า สามารถให้คำจำกัดความสั้นๆได้ว่าคือ
"การทำสิ่งที่เรารัก"
คนทั่วไปย่อมมีสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข ทำแล้วเพลิดเพลิน และก็ชอบที่จะทำ และเชื่อมั้ยว่า แต่ละครั้งที่เราลงมือทำสิ่งเหล่านั้น มันเหมือนความเครียดหนักๆที่มีอยู่ ถูกกดปุ่มหยุดไปชั่วคราว
กิจกรรมเหล่านี้ก็เช่น การปลูกต้นไม้ การอ่านหนังสือ ทำความสะอาด ร้องเพลง วาดภาพ ฯลฯ
ทำแล้วรู้สึกดีมากเลยนะ ราวกับมีเวทมนตร์ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
อย่างคนแถวๆนี้ บางทีเวลากดดันมากๆ ก็ชอบหยิบขลุ่ยมาเป่า หรือไม่ก็หยิบอูคูเลเล่มาเกาเล่น เชื่อมั้ยว่า ณ วินาทีที่นิ้ววางลงบนช่องลมของขลุ่ย หรือ ช่วงเวลาที่มือซ้ายกดคอร์ด มือขวาก็สตรัมไปตามเรื่อง(จะไม่กล่าวว่าเสียงร้องบวกเสียงอูคูพร้อมกันไม่จรรโลงใจขนาดไหน นั่นไม่ใช่ประเด็น) นั้นเอง....
ความกดดันทุกอย่างเหมือนถูกจำหน่ายออกจากหน่วยความจำชั่วคราว....
หรือ....ถ้าหนักกว่านั้น ถ้าเครียดถึงขนาดทำนิ้วตัวเองเป็นรอยแล้วก็ยังไม่สามารถขจัดความว้าวุ่นใจออกไปได้(แลดูซาดิสม์ชอบกล) ก็อาจต้องใช้วิธีฮาร์ดคอร์กว่านั้น เป็นต้นว่าแหกปากร้องเพลงอะไรสักอย่างแบบแผดเสียง....
ความเครียดก็หายได้เหมือนกันนะ..
คนเขียนไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ คนเขียนไม่อาจยืนยันได้ว่าแอลกอฮอล์ทำให้ลืมอะไรได้จริงหรือไม่ หรือได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าจะเปรียบสิ่งที่ทำให้ลืมความทุกข์เป็นแอลกอฮอล์ และถ้าแอลกอฮอล์คือสิ่งจำเป็นที่ทำให้ลืมความทุกข์ได้แล้วล่ะก็...
คนเขียนรู้แล้วล่ะ ว่าจะไปหาแอลกอฮอล์ของตัวเองได้จากไหน ;)
เคยได้ยินเพลงนี้มานานมาก ไม่เกือบก็เกินสิบปีแล้วกระมัง ฟังแล้วรู้สึกว่า แหม ดีจังเลย แค่กระดกน้ำอำพันไปสักหน่อยก็สามารถลืมทุกข์โศกไปได้แล้ว
แต่ความเป็นจริงก็รู้ๆกันอยู่ว่า เหล้าไม่เคยทำให้เราลืมปัญหาตลอดไปหรอก มันแค่ทำให้เราไม่นึกถึงความเศร้าไปชั่วขณะหนึ่งก็เท่านั้น
....ใช่ไหมล่ะ?
ไม่ได้จะมาเทศนาเรื่องเหล้าดอก แค่จะบอกว่า นอกจากแอลกอฮอล์แล้ว จริงๆก็มีหลายอย่างนะ ที่ทำให้เราลืมเรื่องที่ไม่อยากจำไปได้ชั่วขณะ
........แน่นอนว่า ไม่ใช่บรรดาสิ่งอันผิดศีลข้อห้าสารพัดสารพันแน่....
แต่ก็ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนเลยได้ว่าคืออะไรแน่ เพราะขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคลเป็นหลัก เอาเป็นว่า สามารถให้คำจำกัดความสั้นๆได้ว่าคือ
"การทำสิ่งที่เรารัก"
คนทั่วไปย่อมมีสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข ทำแล้วเพลิดเพลิน และก็ชอบที่จะทำ และเชื่อมั้ยว่า แต่ละครั้งที่เราลงมือทำสิ่งเหล่านั้น มันเหมือนความเครียดหนักๆที่มีอยู่ ถูกกดปุ่มหยุดไปชั่วคราว
กิจกรรมเหล่านี้ก็เช่น การปลูกต้นไม้ การอ่านหนังสือ ทำความสะอาด ร้องเพลง วาดภาพ ฯลฯ
ทำแล้วรู้สึกดีมากเลยนะ ราวกับมีเวทมนตร์ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
อย่างคนแถวๆนี้ บางทีเวลากดดันมากๆ ก็ชอบหยิบขลุ่ยมาเป่า หรือไม่ก็หยิบอูคูเลเล่มาเกาเล่น เชื่อมั้ยว่า ณ วินาทีที่นิ้ววางลงบนช่องลมของขลุ่ย หรือ ช่วงเวลาที่มือซ้ายกดคอร์ด มือขวาก็สตรัมไปตามเรื่อง(จะไม่กล่าวว่าเสียงร้องบวกเสียงอูคูพร้อมกันไม่จรรโลงใจขนาดไหน นั่นไม่ใช่ประเด็น) นั้นเอง....
ความกดดันทุกอย่างเหมือนถูกจำหน่ายออกจากหน่วยความจำชั่วคราว....
หรือ....ถ้าหนักกว่านั้น ถ้าเครียดถึงขนาดทำนิ้วตัวเองเป็นรอยแล้วก็ยังไม่สามารถขจัดความว้าวุ่นใจออกไปได้(แลดูซาดิสม์ชอบกล) ก็อาจต้องใช้วิธีฮาร์ดคอร์กว่านั้น เป็นต้นว่าแหกปากร้องเพลงอะไรสักอย่างแบบแผดเสียง....
ความเครียดก็หายได้เหมือนกันนะ..
คนเขียนไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ คนเขียนไม่อาจยืนยันได้ว่าแอลกอฮอล์ทำให้ลืมอะไรได้จริงหรือไม่ หรือได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าจะเปรียบสิ่งที่ทำให้ลืมความทุกข์เป็นแอลกอฮอล์ และถ้าแอลกอฮอล์คือสิ่งจำเป็นที่ทำให้ลืมความทุกข์ได้แล้วล่ะก็...
คนเขียนรู้แล้วล่ะ ว่าจะไปหาแอลกอฮอล์ของตัวเองได้จากไหน ;)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น