เหวี่ยงเถอะที่รัก


    "เฮ้ย  ผู้ชายทั้งหลาย...

      เวลาพวกนายเจอคนข้างๆวีน  เหวี่ยง  แว้ด  หรืออาละวาดใส่  ในช่วงก่อนหรือช่วงวันนั้นของเดือน  พวกนายรู้สึกยังไงบ้าง?

      แต่ถ้าถามเรา  เราอยากเจอแบบนั้นมากกว่า...

      เหตุผลน่ะเหรอ...


      พวกนายรู้รึเปล่า  ว่าอาการก่อนหรือขณะวันนั้นของเดือนในผู้หญิงน่ะ  ไม่ได้มีแค่อารมณ์เสียง่ายหรอกนะ  บางคน...ก็กินเก่งขึ้น  บางคน....ก็สิวขึ้น  บางคน...ก็อ้วนขึ้น

      ....และบางคน  ก็อ่อนไหวง่ายเป็นพิเศษ


 
      ปัญหาก็คือคนข้างๆเราดันเป็นพวกสุดท้าย  ช่วงนั้นในแต่ละเดือน  เธอจะเครียดง่ายเป็นพิเศษ  ดูจิตตก  และร้องไห้ง่ายอย่างไม่มีเหตุผล

      ที่แย่ก็คือเราดันเป็นคนๆเดียวที่เห็นภาพนั้นในทุกๆเดือน  ต้องนั่งดูเธอนอยด์  คอยมองเธอร้องไห้  และก็ทำได้แค่...อยู่ข้างๆ

      การนั่งดูคนที่เรารักเป็นทุกข์มันไม่สนุกนะเว้ย!!!


      นั่นแหละ  เราก็เลยอยากให้เธอวีนหรือเหวี่ยงมากกว่าเป็นอย่างที่เป็นอยู่

      เพราะเราว่า  อย่างน้อย  การอารมณ์เสียก็ไม่ทำให้เธอดู....เศร้า  มาก...เท่าที่เป็นอยู่นี่

      และไม่ต้องทรมานทั้งคนเป็นและคนมองด้วย


      ยายตัวแสบ  หยุดร้องไห้แล้วหันมาแว้ดฉันเดี๋ยวนี้นะ  (ได้แค่คิดเท่านั้นสินะ) "




     น่ารักมั้ย ^^  นี่ไม่ใช่ข้อความที่เกิดขึ้นจริงนะ  แต่เป็นความในใจของตัวเอกในนิยายเราที่มีต่อคนสำคัญของเขาน่ะ
 
     หรือพูดอีกนัยหนึ่ง  นี่เป็นเรื่องแต่งค่ะ  :)


    เป็นข้อความซึ่งเรานึกขึ้นมาตอนที่ตัวเองประสบปัญหานี้  แล้วลองนึกว่าถ้าเราเป็นผู้ชาย  แล้วมองมาที่ตัวเอง  เราจะรู้สึกยังไง  เท่านั้นแหละ

   
    ถ้าชีวิตจริงมีแบบนี้สักคน  คงจะดีมากเลยเนอะ ^-^

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คลังศัพท์ไว้ตั้งชื่อ

เราต่างเป็นกาลีในชีวิตใครบางคน

จำหน่ายคดีหัวใจ