พัฒนาการด้านอูคูเลเล่ของข้าพเจ้า

    จำไม่ได้เหมือนกันว่าอยากเล่นกีตาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่  รู้ตัวอีกทีก็อยากเล่นไปแล้ว

    ...แต่กว่าจะรู้ตัวก็จบมัธยมมาสักระยะแล้ว

     ก็เลยถอดใจว่าคงเล่นไม่ได้หรอก  เพราะฝึกตอนโตน่าจะลำบาก



     ล่วงเลยมาถึงช่วงที่อูคูเลเล่เฟื่องฟู  เริ่มคิดว่าลองฝึกจากเครื่องนี้ก่อนน่าจะดีกว่า  อยากเล่นมากเลยขอเงินแม่ไปซื้อ  ไปแบบไม่รู้อะไรทั้งสิ้น  ไม่รู้ว่าไม้แบบไหน  ไม่รู้ว่าเป็นรุ่นอะไร...

     รู้อยู่อย่างเดียวว่ามันใหญ่กว่าอูคูฯที่คนทั่วไปเค้าเล่นจนดูเหมือนกีตาร์ตัวเล็กเสียมากกว่า...



     พอลองเล่นครั้งแรก  เพลงแรกที่เล่นได้คือเพลงหนูมาลี...

     จับสายแล้วดีดเป็นโน้ตนะ  ไม่ใช่เป็นคอร์ด

     .....สรุปคือเล่นแบบเป็นคอร์ดไม่ได้  - - '

      หลังจากนั้นไม่นาน  น้องสาวก็เริ่มอยากหัดเล่นบ้าง  ก็เลยให้น้องยืมไป  แล้วปล่อยให้ตัวเองเล่นไม่ได้ไปแบบนั้น

      ...เป็นเครื่องดนตรีที่ล้มเหลวที่สุดตั้งแต่เคยหัดมา  T_T



      เวลาผ่านไป  หลังจากจบปริญญาโท  ก็รู้สึกอยากเล่นขึ้นมาอีก  แต่ช่วงแรกๆยังไม่ว่างเล่นเพราะต้องเตรียมตัวสอบทำงาน

      รอจนสอบเสร็จและเริ่มว่าง  เลยไปขออูคูฯคืนจากน้อง  เอามาหัดใหม่

      คราวนี้ทำตัวลืมทุกสิ่งที่เคยเรียนมาแล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่  เปิดยูทูปศึกษาวิธีจับคอร์ดตั้งแต่เริ่มต้น  พยายามทำทุกอย่างให้เหมือนที่ดูจากในยูทูป

      ฝึกติดต่อกันได้หนึ่งอาทิตย์  เล่นได้สองเพลง  คือเพลง เบาเบา  กับ  เพลง เพราะอะไร  แต่ถ้านับแบบจำคอร์ดได้จริงๆ  คือเพลงเดียว  เพลง เพราะอะไร

      เล่นได้ที่ว่านี้  คือเล่นพร้อมกับร้องไปด้วยได้  แต่สตรัมได้แค่เบสิกนะ  คือดีดลงอย่างเดียว  ส่วน  "ลง ลง ขึ้น ขึ้น ลง"  นั้นยังทำไม่ได้  ทำทีไรร้องไม่ออกทุกที

      ซึ่ง.....ดูเป็นเรื่องเล็ก.....มาก  แบบไม่น่าจะเรียกว่าความสำเร็จหรืออะไรเลย  แต่เราก็ดีใจมาก  ที่อย่างน้อยก็เริ่มเป็นแล้ว



      เวลาผ่านไป  ฝึกบ้าง  ไม่ฝึกบ้าง  แต่ก็เริ่มคุ้นเคยขึ้น  เริ่มจำวิธีจับคอร์ดได้มากขึ้น  จนเมื่อคืนรู้สึกหน่วงๆหัวใจ(คือเครียดหน่อยๆ)  เลยไปหยิบมาเล่น

      ลืมบอกไปว่า  ช่วงแรกที่ฝึก  นอกจากจะเปิดยูทูปดูวิธีเล่น  ก็ยังกูเกิ้ลว่า  "คอร์ดอูคู"  แล้วถ้าเจอเพลงที่รู้จักก็จะลองเล่นๆไปด้วย  ผลคือ  ถ้าเจอประมาณร้อยเพลง  จะเล่นได้ประมาณสองเพลง  - -''

   
     คืนนี้...เอาใหม่  เปิดเนต  กูเกิ้ล  หาคอร์ด  แล้วก็พบว่า....

     แม้จะยังมีหลายเพลงที่  "โอ๊ยเล่นไม่ได้"  "นั่นคอร์ดเหรอคะ  กะให้นิ้วฉีกว่างั้น"  อยู่

     แต่เพลงที่พอกวาดตาดูคอร์ดแล้ว  "เออ  เพลงนี้เล่นได้"  มีมากขึ้น....อย่างคาดได้ถึง

     แถมบางเพลงพอลองเล่นแล้ว  "เฮ้ย  เสียงคล้ายต้นฉบับเลยอ่ะ"(คอร์ดนะคอร์ด  อย่าเข้าใจผิด)  แล้วเลยร้องไปดีดไปอย่างเพลิดเพลิน

     ยิ่งไปกว่านั้น  พอลองเล่น เบา เบา  พร้อมกับสตรัมจังหวะ  "ลง ลง ขึ้น ขึ้น ลง"  ก็เริ่มทำได้  เริ่มร้องและเล่นจังหวะนี้ไปพร้อมกันได้แล้ว  แม้จะไม่ราบรื่นแบบมืออาชีพ  และเสียง....งั้นๆ
   
     แต่ก็ดีใจมากเลย



     สุดท้ายเล่นไปร้องไปเกือบชั่วโมงได้  พอเลิกจึงได้เห็นว่านิ้วมือข้างซ้ายกับแขนข้างขวามองหน้ากันแล้วพร้อมกันร้องเพลงว่า  "เธอคงไม่ต่างจากฉันสักเท่าไหร่..."

     เพราะแดงเถือกทั้งคู่  :p

     แต่เจ้าของนิ้วมือซ้ายและแขนขวากลับรู้สึกดีอย่างแปลกประหลาด  เพราะเห็นแล้วว่าทักษะของเธอได้มีการพัฒนามากขึ้นอีกนึดนึงแล้ว
 
     แม้มันจะเป็นเพียงก้าวเล็กๆที่ไม่ได้สำคัญอะไรกับใคร  แต่ก็เป็นก้าวที่สำคัญของเจ้าของอวัยวะทั้งสองมาก  เพราะมันจุดประกายความหวังให้เธอว่า  เธอสามารถเล่นให้ดีกว่านี้ได้อีก  และเธอก็ตั้งใจว่าเมื่อมีเวลา  เธอจะหยิบอูคูเลเล่มาฝึกต่อแน่นอน...


     หลังจากให้นิ้วมือซ้ายกะแขนขวาพักผ่อนเป็นการไถ่โทษก่อนน่ะนะ  555