ครั้งหนึ่ง ฉันเคย ยืนตรงนั้น...

 
     วันนี้ เข้า Pinterest  ตามปกติ  แล้วไปเห็นรูปนักบอลคนโปรดซึ่งเกษียณจากทีมชาติแล้วโพสต์ข้อความประมาณว่า  "ช่วงนี้เป็นช่วงพักผ่อนของผม  ผมจะคอยเชียร์ทีมชาติตัวเองจากโซฟาที่บ้านในฐานะ..แฟนคลับ(ช่วงนี้ยุโรปมีเตะกระชับมิตรค่ะ)  โชคดีนะทีมชาติ  สุขสันต์วันอีสเตอร์ครับ"

     ทันใดนั้นปากก็ลั่นออกมา  "แบบนี้เรียกเย้ยค่ะคุณพี่"  แล้วหัวเราะหึหึ

   
     แล้วจู่ๆ ถ้อยคำท่อนหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว....

      "ครั้งหนึ่ง  ฉันเคย  ยืนตรงนั้น..."

     มานั่งคิดต่อยอดว่า...ความรู้สึกหลังจากถ้อยคำเหล่านี้ควรเป็นอย่างไร...?

     เราว่า.....มันคงขึ้นอยู่กับสถานการณ์.....ล่ะมั้งนะ



     ที่แน่ๆ...เราว่าหนึ่งความรู้สึกที่สำคัญของถ้อยคำนี้น่าจะเป็น...

     ความคิดถึง

     ลองคนเราสามารถเอาเวลาไปคิดว่าที่ตรงนั้นครั้งหนึ่งเป็นอย่างไร  แสดงว่า...ที่ตรงนั้น  คงพอมีที่ยืนในหัวใจและความทรงจำบ้าง..

     หากไม่สำคัญ  ใครจะมาคิดถึงกันเล่า.....จริงไหม


     ส่วนหากเป็นกรณีรู้แน่ว่าอย่างไรคงต้องจาก  เป็นต้นว่าโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย  ความรู้สึกเมื่อจบไปน่าจะเป็นคิดถึงแบบกึ่งโหยหา  อยากย้อนเวลาหรือไม่ก็นึกย้อนไปด้วยความสุขกระมัง....
     กรณีจบแบบค่อนข้างจะสุขนะ  ใครจบแบบไม่สุขจะแชร์ความเห็นอย่างอื่นให้ทราบก็ได้  ยินดีรับฟัง

     อย่างเราเนี่ย  ถ้าเห็นรูปมหาลัยเก่าจะแบบ  "เฮ้ยสระน้ำตรงนี้เคยไปเดินเล่นแล้ว"  พลางอมยิ้มอย่างคิดถึง

     หรือหากบังเอิญนั่งรถผ่านแล้วเห็นรุ่นน้องใส่ชุดนิสิตเดินใต้ตึกก็จะแบบ  เออ...ครั้งหนึ่งเราเคยใส่ชุดนี้เหมือนกัน  เคยนั่งตรงนี้เหมือนกัน...
     แก่ว่ะ  5555 แต่มีความสุขชะมัด


     ในทางตรงข้าม  หากจบไม่สวยนัก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์กับบุคคล  มีความเป็นไปได้ที่จะมีความรู้สึกทางลบเมื่อมองกลับไป

     กรณีนี้ผู้เลิกกับคนรักแบบแผลยังสดอยู่หรือยังลืมไม่ได้อาจรู้ซึ้งดี  ยิ่งหากร้ายใส่กัน  พอจากกันไปกลายเป็นดีและชีวิตมีความสุขมากที่ไม่มีเรา
     ....โอ๊ย  เจ็บจี๊ดดด...

     ...นี่ก็เล่าซะเหมือน  ทั้งที่ความจริง  ตัวเองมีประสบการณ์แค่ต้องเดินจากกลุ่มมาและเปลี่ยนกลุ่มใหม่  ด้วยเหตุผลว่าไม่เข้าใจ  ไม่สนใจ  และไม่พยายามอธิบายความจริงแก่กัน

     พอมองกลับไปที่กลุ่มเดิม  บางครั้งก็เฉยๆ  บางทีก็ยิ้มๆเมื่อนึกถึงวันดีดี  และมีบ้าง...ที่รู้สึกไม่ดีกับสาเหตุที่เดินออกมา...

     แต่พอหันมามองกลุ่มปัจจุบัน  ความรู้สึกพอใจกับพื้นที่ของตัวเองก็พอชดเชยความรู้สึกด้านลบได้ไม่น้อย..


     สรุปว่าขึ้นอยู่กับสถานการณ์  สภาพจิตใจ  และสภาพแวดล้อมเป็นหลักสินะ...



     กลับมาที่นักบอลเกษียณสุดหล่อของเรา  ถ้าให้เดา  เราว่าเขาคงจะมีความสุข  เมื่อได้นึกถึงช่วงเวลาที่ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติ  ตั้งแต่ตอนที่เตะตั้งแต่ยังเอ๊าะๆ  จนกระทั่งถึงปีสุดท้ายที่เป็นกัปตันทีมและพาทีมคว้าแชมป์บอลโลกได้สำเร็จ  ซึ่งถือได้ว่าเป็นการปิดฉากนักบอลทีมชาติได้อย่างงดงามที่สุดคนหนึ่ง...

     แต่แฟนบอลยังคงคิดถึงนางอยู่  ติ่งบางคนคิดถึงมากขนาดเชียร์ให้กลับมาเล่น..

     เพราะคิดถึงไง


     คิดถึง  ครั้งหนึ่ง  ที่เคยเล่น  ในสนาม  และ

     คิดถึง  ครั้งหนึ่ง  ที่เคยตามเชียร์อย่างสุดใจ  และจะตามเชียร์ตลอดไปด้วย


     ครั้งหนึ่ง...ที่ตรงนั้น