กินให้หมดได้มั้ย

     มีเรื่องๆนึงที่หลายคนอาจจะไม่รู้สึกอะไร  หรือไม่คิดว่ามันจะเกี่ยวข้องกับนิสัยส่วนตัวอะไรได้  แต่เรารู้สึกมากว่า........มันส่อแสดงอะไรบางอย่างได้



     ก่อนอื่น  ขอถามก่อน  เคยเจอไหม  บุคคลประเภทที่  ซื้ออะไรมาแล้วชอบมาให้คนอื่นกินต่อ  กินไม่หมด  กินไม่สุด  ลงท้ายที่คนอื่นเดือดร้อนทุกที

     .......และ  ไม่น่าเชื่อ  ส่วนมากคนพวกนี้  มักเป็นผู้หญิง


      อย่างน้อยก็สองคนในครอบครัวเราล่ะ  ที่เป็นผู้หญิงและเป็นแบบนี้!!!


      โอเค  เราเป็นผู้หญิง.........อย่างน้อยก็โดยทางกายภาพ  แต่เราเป็นผู้หญิงประเภทซึ่งพยายามกินสิ่งที่ตัวเองต้องกินให้หมดทุกครั้ง  เว้นแต่บางครั้งกินไม่ไหวจริงๆ  และหากเป็นแบบนั้น  เราจะเลือกวิธีเก็บไว้กิน  แทนที่จะยัดเยียดให้คนอื่นกินแทน

       ยกเว้นสองประการ  หนึ่งคือส่วนประกอบบางอย่างในอาหารที่เราไม่กินจริงๆ  เช่น  ถั่วงอก  เราจะเหลือไว้  หรือไม่ก็เอาให้คนอื่นไปก่อนเลย
       สอง..........อันนี้โหมดเลว  คือต้องการเหลือเพื่อแกล้งใครบางคน.......
       .......โชคดีที่เหตุที่สองนี่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก...



      ด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้แหละ  เราจึงไม่เคยเข้าใจพวกที่แบบ  ซื้ออะไรมาปุ๊บ  จะต้องตักอย่างน้อยหนึ่งในสามใส่จานเหยื่อ  เอ๊ย  ชาวบ้าน  ก่อนเลย  อยากซื้ออยากกินอะไรก็ต้องมาบอกคนรอบข้างก่อนว่า  "ช่วยกินด้วยนะ"  หนักเข้าถึงขนาดยอมอดสิ่งที่ตนชอบเพียงเพราะคนข้างๆกินสิ่งนั้นไม่ได้  แล้วก็มาบ่น  "ฉันซื้ออันนี้มาเพราะเธอช่วยกินได้  แล้วทำไมไม่กิน!?!"
       ตกลง.....ตูผิด????    

       หรือไม่ก็  ซื้ออาหารมากินไปครึ่งหนึ่ง  เสร็จแล้วเลื่อนจานมาหน้าคนข้างๆ  "อิ่มแล้ว  กินให้ด้วย"
       โวะ!!!

       และล่าสุดที่เพิ่งโดนตะกี้  ซื้อเค้กมากิน  กินหน้าเค้กไปเสร็จเหลือแต่เนื้อ  แล้วยื่นมาให้  "กินด้วย  กินหน้าเค้กให้แล้ว"

        ฉันไม่เข้าใจคนประเภทนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!

        (ถ้ามาจิกกัดว่าอ้วนจะด่าให้  เพราะใครล่ะที่ทำให้ต้องกินข้าวจานครึ่งแทบทุกครั้งที่ไปด้วยกัน)


       เราไม่เข้าใจจริงๆนะ  คือ  มันควรมีทางออกป่ะ  เช่นว่า  ถ้ารู้ว่าตัวเองกินน้อยอยู่แล้ว  ก็เลือกอะไรที่มันจานเล็กๆหน่อยได้มั้ย  หาร้านที่เหลือแล้วเขาห่อกลับให้ได้สิ  หรืออย่างน้อยที่สุด  ก็เก็บสิ  ใช้วิธีค่อยๆกินทีละเล็กละน้อยให้หมด  ไม่ใช่ว่า  เอะอะก็โยนมาให้คนรอบข้าง  ไม่คิดบ้างรึไงว่าคนอื่นเขาอิ่มเป็น  เขาอยากจำกัดอาหารบ้าง  เขาไม่ได้อยากกินเยอะ  อะไรแบบนี้

       แล้วคนพวกนี้นะ  พอคนรอบข้างไม่ช่วย  ก็มาหาว่าไม่มีน้ำใจบ้างล่ะ  ไม่เสียดายของเลยเหรอบ้างล่ะ  ทั้งๆที่  คนที่เป็นคนเลือกมากินน่ะ..............พวกแกนะโว้ยยยยยยย



       กลับมาที่ประโยคแรกของบทความ  เรารู้สึกว่า  การพยายามกินสิ่งที่ตัวเองซื้อ  ทำ  หรือเลือกมากินให้หมดเนี่ย  มันแสดงให้เห็นถึงนิสัยอย่างหนึ่ง  นั่นคือ

       ...ความรับผิดชอบ...

        ถ้าลองคิดว่าอาหารหนึ่งจานคืองานหนึ่งอย่าง  และการกินคือหน้าที่ที่ต้องทำ  ดังนั้นแล้ว  การกินให้หมด  คงไม่ต่างอะไรกับความรับผิดชอบงานของตัวเองให้ลุล่วงไป
        และแน่นอน  การเอาแต่ส่งอาหารบางส่วนให้คนอื่นคงเปรียบได้กับการผลักภาระและความรับผิดชอบของตนให้พ้นทางอย่างร้ายกาจที่สุดทางหนึ่ง

        การทำงานทุกอย่างควรต้องทำให้เสร็จเพราะมันเป็นความรับผิดชอบ  เพื่อคะแนน  เพื่อเงิน  เพื่อเกียรติ  หรืออะไรก็แล้วแต่

        ในทำนองเดียวกัน  เมื่อเลือกอะไรสักอย่างที่จะส่งเข้าปากแล้ว  ก็ควรจะจัดการมันให้เรียบร้อยด้วยตนเอง  เพื่อความอร่อย  เพื่อความอิ่ม  หรือแม้แต่...เพื่อให้คุ้มค่ากับแรงงานที่ทำ  หรือราคาที่จ่ายไป

         ใช่หรือไม่?

         ใครก็ตามที่มักกล่าวอ้างว่าตนเองมีความรับผิดชอบสูงส่ง  หากเราได้รู้ว่าคนๆนั้น  แค่อาหารตรงหน้าตัวเองยังต้องยกให้คนอื่นบ่อยๆ

         อย่าว่าเรานะ  หากเราจะตั้งข้อสงสัยในคำกล่าวอ้างของคุณ


         นอกจากนี้  เราว่าการที่เอะอะก็กินเหลือให้ชาวบ้านเรื่อยยังเป็นการแสดงให้เห็นถึงการไม่นึกถึงใจคนอื่นด้วยนะ  คือคิดแค่ว่า  "ฉันอิ่มแล้วแต่เสียดายเงิน  เพราะฉะนั้น  แกต้องโซ้ยต่อไป"  โดยไม่นึกถึงอีกคนเลยว่า  เขาเต็มใจจะรับของๆเรา  ไม่ว่าจะเป็นของที่ให้ก่อนกิน  หรือ "ของเหลือ"  จากการกินของเราหรือไม่

        และเป็นที่น่าแปลกด้วยว่าพวกกินไม่หมดนี่ดันเป็นพวกมีอิทธิพลที่สามารถบังคับให้คนอื่นกินของตัวเองได้เสียด้วยสิ...

        ผู้มีอำนาจที่กระเพาะเล็กควรคิดไหมว่า  คนข้างๆผู้ขัดท่านไม่ได้นั้นน่ะ  กระเพาะเขาก็มีพื้นที่จำกัดไม่ต่างจากท่านเหมือนกัน

        เสียดายเงินที่จ่ายไป  แต่ไม่เสียดายใจคนรับ  พื้นที่ในกระเพาะ  และโอกาสในการหาสิ่งอื่นที่ชอบกินที่ถูกทำให้เสียไปโดยพวกคุณสินะ...




       แต่ก็นะ  เราไม่รู้จริงๆน่ะแหละสาเหตุที่คนพวกนี้ชอบเพิ่มภาระทางกระเพาะให้คนรอบข้างนักหนา  เพราะอย่างที่บอกว่าเราไม่เป็น  และยอมรับว่าค่อนข้างจะอคติเนื่องจากตกอยู่ในภาวะ  "เหยื่อ"  ของพวกกินไม่หมดมาอย่างยาวนาน  และคงเป็นต่อไปอีกนานเช่นกัน

       ใครมีเหตุผลสนับสนุนการกินไม่หมดจะนำมาเล่าแจ้งแถลงไขได้นะ  ยินดีรับฟัง


       แต่  ขอเถอะ  หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง


               รบกวนกินให้หมดด้วยนะ