ไดอารี่จำแลง : วีรเวรของวันนี้

     วันนี้มาเรียนติวเตรียมสอบเช่นเคย....


     ก่อนหน้านั้นประมาณสิ้นเดือนกุมภา  ท่านอาจารย์ได้ไปทำบุญปฏิบัติธรรม  ท่านบอกว่าจะช่วยเอาเครื่องเขียนไปสวดมนต์เพื่อเป็นสิริมงคล  ใครศรัทธาจะฝากมาก็ได้  ยายสองสาวแสนเงียบจึงฝากไปกับเขาด้วย


      หลังจากกลับมาอาจารย์กล่าวว่ามารับปากกาคืนไปได้  โดยปากกาทั้งหมดจะอยู่ที่ใครสักคนหนึ่ง....

      ในขณะที่ใครหลายคนซึ่งมนุษยสัมพันธ์ดีรับปากกาไปแล้ว  ยังมีอีกสองสาวซึ่งแทบไม่รู้จักใครเลย  ยังคงมะงุมมะงาหราว่าควรไปรับที่ใคร...
       หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปก็แล้ว...
       สองสัปดาห์ผ่านไปก็แล้ว...
       เข้าสัปดาห์ที่สาม...


       นั่งปรับทุกข์กันสองคนว่า  แล้วปากกาที่ฝากไปต้องไปเอาที่ไหนล่ะเนี่ย  แล้วก็ดูเหมือนจะถอดใจกันอยู่สองคน


       แต่แล้ว....หนึ่งคนก็คิดขึ้นว่า  ฉันจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป  ปะเหมาะเคราะห์ดี  ไปเจอเพื่อนร่วมห้องที่นั่งใกล้ๆกันในห้องน้ำ  จึงลองไถ่ถามว่ารู้หรือไม่...

       คุณพี่เธอช่างดีแสนดี  เมื่อรู้ว่ายายเซ่อคนหนึ่งยังเซ่ออยู่เรื่องนี้  จึงพาเดินไปหาคุณพี่ซึ่งรับหน้าที่เก็บปากกาให้กับผู้เรียนทุกคนที่ฝากไป  เมื่อได้เห็นหน้าพี่ก็ว่า "กำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะเลหลังขายแล้วเนี่ย"
       ....โอ  ดีจัง  มาทันเวลาพอดี

       หยิบของตัวเองแล้วก็เก้ๆกังๆอยู่  คิดไปคิดมาจึงหาของเพื่อนให้ด้วย  แล้วก็เดินออกมา  หันไปขอบคุณหลังจากนั้น...
       ....ใครมียาแก้โรค  social awkward  ไหมนี่  ขอซื้อหน่อยเถิด  แก้ไม่หายเลย(ตบหัวตัวเองไปหนึ่งที)

       กลับมาที่โต๊ะแล้วก็รอเพื่อน  เมื่อเพื่อนมานั่งจึงหยิบเอาไปให้  ได้คำอวยพรมาเป็นกระบุงเลย  :D

       กลับมาที่โต๊ะด้วยใจอิ่มเอม  พึมพำกับตัวเองซ้ำๆว่า....

        Mission completed !!!


     ขอบคุณทุกสิ่งอย่าง  และทุกผู้ทุกคนที่ทำให้ภารกิจลุล่วงไปด้วยดี  เราจะระลึกถึงคุณท่านเสมอ...

      รู้สึกดีจัง....


    ...ไม่ต้องเดาก็อาจรู้มั้ง...  ว่าคนเขียนคือคนไหน ;)