ร้อนเป็นเหตุ

     ช่วงนี้ร้อนชะมัดเลย  ว่ามั้ยคะ


     ยิ่งตอนกลางวันนี่...........โฮ้ย  ทำไมมันเหนียวตัวแบบนี้เนี่ย???

     จู่ๆก็มีน้ำเต็มหลังโดยไม่ได้ร้องขอ  ต้องเดินไปพรมน้ำปะแป้งน้ำกันให้วุ่นวาย  หรือไม่  ต้องเปิดตู้เย็นหาอะไรเย็นๆมาดับร้อนเสียหน่อย

     ที่น่าอารมณ์เสียกว่านั้น  ยิ่งเข้าหน้าร้อนนานเท่าไหร่  ดูเหมือนแมลงและมดจะยิ่งมากขึ้นและก่อกวนไม่หยุดหย่อน

     เหมือนของคู่กัน  สมกันราวกับผีเน่ากับโลงผุ!!!



     นั่งร้อนๆไปเรื่อยๆ  จู่ๆ  เราก็นึกเห็นใจและเข้าใจบรรดาสัตว์ต่างๆที่มันคลั่งกันขึ้นมาดังข่าวที่เห็นๆกันอยู่

     คิดดูสิ  ขนาดเรานั่งในบ้านแบบนี้  มีพัดลมหรือแอร์จ่อแบบนี้  เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงตูเย็นแล้วแบบนี้  นั่งๆอ่านหนังสืออยู่เรายังอดหงุดหงิดกับความร้อนที่เพิ่มขึ้นไม่ได้  แถมบางที  นั่งๆอยู่...โอ๊ย  เจ็บอะไรเนี่ย  มองที่ขาก็เจอมดตัวจ้อยกำลังทิ่มก้นสร้างความปวดแสบปวดร้อนให้เราอยู่

     "หนอยยย  ขึ้นมาเดินบนตัวข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต  ยังมีหน้ามากัดข้าอีกนะเอ็ง $%#%*"

     บางทีเรายังอารมณ์เสียจนเกิดอยากจะฟาดหน้าคนข้างๆเอาสักป๊าบหนึ่ง  ติดอยู่แค่ว่าหันซ้ายหันขวาแล้วพบว่าตัวเองเด็กที่สุดในบ้าน..
     ...ฟาดตุ๊กตาก็ได้วะ(ตุ๊กตาบ้านนี้โชคร้ายสุดๆ)  


     แล้วลองนึกถึงสัตว์ต่างๆที่นอนกลางดินกินกลางทราย  พัดลมหรือแอร์ก็มีอย่างจำกัด  จะหาน้ำดื่มรึต้องเดินไปไกล  แถมยังต้องมานั่งปัดแมลงไปมาไม่ต่างกับคนอีก
     เป็นใครก็หงุดหงิด...

     ดีไม่ดี  กำลังยืนร้อนๆอยู่ดีๆ  ดันมีตัวอะไรก็ไม่รู้  ยืนสองขา  มาโหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างๆอีก  ร้องบอกก็แล้ว  เมินหนีก็แล้ว  ทำไมมันไม่ไปวะ
     รำคาญ!!!

     ว่าแล้วก็เหยียบ/กัดซักทีเหอะ  แก้เครียด



     เกิดเรื่องสิคะทีนี้  พอสัตว์ทำร้ายคน  คนเราตบกันเองมันไม่เป็นข่าวหรอก  เพราะเราไม่ได้ฟาดกันเอาเจ็บหนัก  แต่สัตว์มันไม่รู้นี่  มันคงคิดเหมือนกันว่ามันทำพอประมาณ  ทำไมไอ้นี่ดันลงไปนั่งกะพื้น(วะ)  แถมบางที  มีของเหลวอะไรไม่รู้ไหลออกมาอีก

     ซวยตูอีก  สัตว์คงคิด


     เห็นแล้วหลายครั้งก็สงสารทั้งคนทั้งสัตว์  หลายครั้งก็สงสารสัตว์....

     แต่ไม่ค่อยสงสารเฉพาะคนเท่าไหร่  จนกว่าจะเชื่อได้ว่าคนไม่มีส่วนผิดด้วยจริงๆ....


 
     ความร้อนเป็นเหตุแท้ๆ...