ถึงเวลาไป

     ในบรรดาความสัมพันธ์ประเภทต่างๆ  ความสัมพันธ์ในสถานะแฟนหรือคนรัก  มักเป็นความสัมพันธ์ที่มีความสำคัญมากที่สุดสถานะหนึ่ง  แต่กระนั้น  ก็เป็นความสัมพันธ์ที่ตัดให้ขาดได้ง่ายที่สุดด้วยเช่นกัน

     ถ้าเลิก  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  เลิกแบบไม่ค่อยดี  แนวโน้มคือจบเลย  ไม่มีตอนต่อไป



     ส่วนสถานะอื่น  เป็นต้นว่า  เพื่อน  พี่น้องท้องต่างที่(นับกันเป็นพี่เป็นน้องแต่ไม่ใช่พี่น้องจริงๆ)  อาจารย์  ลูกศิษย์  ฯลฯ  หากไม่มีเหตุคอขาดบาดตายจริงๆ  คงจะไม่จบลงง่ายๆ

     อาจจะมีบางครั้งหรือหลายๆครั้ง  ที่เรารู้สึกว่าเพื่อนคนเดิมที่เคยสนิทกันมาก  แต่วันนี้กลับไม่ค่อย "คลิก" กันเท่าไหร่เสียแล้ว
     นี่คือช่วงหมดโปรโมชั่นของมิตรภาพรึเปล่า?

     ความจริงอาจมีว่า  เมื่อเวลาผ่านไป  ทั้งเราและอีกฝ่ายต่างเติบโตขึ้น  เจออะไรหลายๆอย่างที่แตกต่างกัน  ทำให้เส้นทาง  ความคิด  การดำเนินชีวิต  ค่อยๆห่างกันออกไป
     ภาษาอังกฤษเรียกว่า  "grow apart"

     แต่กระนั้นก็มักไม่ค่อยมีใครติดต่อไปยังอีกฝ่ายหนึ่งเพื่อบอกว่า  "เราเลิกคบกันเถอะ  เราต่างกันเกินไป"

     อาจเพราะเรารู้สึกว่า  "ความต่าง"  ไม่ใช่อุปสรรคของความสัมพันธ์  แค่มีใจก็คบกันได้  แล้วเราก็ทนทู่ซี้คบกันต่อไป  เผลอๆอาจคิดว่าเรายัง "สนิท" กันเหมือนเดิม  เพียงแค่เราไม่ค่อยได้คุยกัน

     ว่าแต่ว่า  แล้วมัน "เหมือนเดิม" จริงๆรึเปล่า?



     เรามีเพื่อนคนนึงที่อยู่กลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่สมัยปริญญาตรีและยังคงคบหากันต่อมา  อาจมีปัญหากันบ้าง  แต่เรายังคงเชื่อว่าความสัมพันธ์ยังคงเดิมอยู่

     วันหนึ่ง  เราสอบเข้าทำงานราชการที่เราอยากทำได้  ณ  ตอนนั้น  เพื่อนยังสอบไม่ได้  แล้วก็เหมือนเพื่อนทำตัวห่างๆกันไป  ซึ่งเราเข้าใจในระดับหนึ่ง  เพราะตอนที่เพื่อนหลายคนสอบได้แต่เรายังสอบไม่ได้  เราเองก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจเวลาเจอหน้าเขาเหมือนกัน
     ....แล้วเวลาก็ผ่านไป

     ต่อมา  เพื่อนสอบได้งานเดียวกับเรา  แต่อยู่คนละรุ่น  ก็แสดงความยินดี  แต่ต่างคนก็ต่างเข้าทำงานของตัวเองไป


     จากนั้น  เพื่อนไลน์มาถามเกี่ยวกับการเลือกสถานที่ปฏิบัติงาน  เพราะถึงเวลาต้องเลือกที่ปฏิบัติงาน  เราก็ตอบไปตามที่รู้  โดยไม่ได้คิดอะไร....
     แต่..  เราเพิ่งมารู้ทีหลังว่า  จริงๆเพื่อนไม่ได้ตั้งใจจะถามเราตั้งแต่แรก  แต่เพื่อนถามเพื่อนอีกคนซึ่งสอบได้รุ่นเดียวกับเรา  แล้วเพื่อนคนนั้นแนะนำให้มาถามเรา
     ต่อม  "เอ๊ะ"  เริ่มทำงาน  ครั้งที่หนึ่ง

     จากนั้นเราก็ไลน์ไปถามผล  ได้ความว่าเลือกที่ปฏิบัติงานที่เดียวกับเรานี่แหละ  เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าเลือกมาฝึกในส่วนเดียวกับที่เราอยู่รึเปล่า  เราก็เฉยๆไม่ได้ถามรายละเอียด

     วันนี้  จู่ๆ  เพื่อนในรุ่น(ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่แนะนำให้เพื่อนมาถามเรา)ก็มารายงานว่า  เพื่อนเราเลือกมาฝึกในส่วนเดียวกับเรา  อีกไม่นานก็เจอกันแล้ว  ด้วยน้ำเสียงแบบลิงโลดนิดๆ


     รู้ไหมเราคิดยังไง?



     มันก็แปลกดี  ทั้งที่เราสนิทกับเพื่อนมาก่อนด้วยซ้ำ  แต่เรากลับรู้รายละเอียดเป็นคนท้ายสุด  ทั้งยังเป็นคนสุดท้ายที่เพื่อน "เลือก" ที่จะถาม

     คำตอบที่เราได้นั้นมีอยู่อย่างเดียว  เพื่อนคงรู้สึกวางใจคนอื่นมากกว่าเราเสียแล้ว

     จริงๆเราอยากจะไลน์ไปบอกเพื่อนตั้งแต่ตอนนั้นว่า  "ไม่คิดว่าจะรู้จากคนอื่นว่าแกจะไปทำงานที่เดียวกับเรา  แล้วเจอกันนะ" ...
     แต่  คิดอีกที  ช่างมันเถอะ 

     'ไม่แค้นเคือง ไม่โกรธ ไม่ต้องมาขอโทษ เธอสบายใจได้' (เพลง พูดไม่ออก/ สมประสงค์ สิงหวนวัฒน์)

     บางที  มันอาจถึงเวลาต้องหวนกลับมาพิจารณาแล้วว่า  ณ  ตอนนี้  เราคงสนิทกันอย่างเดิมไม่ได้แล้วจริงๆ

     ทีคนรักกัน  ยังลดระดับความสัมพันธ์จากแฟนมาเป็นเพื่อนกันได้...

     เพื่อนสนิท  ก็ย่อมลดระดับความสัมพันธ์มาเหลือแค่เพื่อนธรรมดาได้เช่นกัน



     ที่สุดแล้ว  ทุกชีวิตย่อมหนีความเปลี่ยนแปลงไม่พ้น  และความสัมพันธ์ของคนเราก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

     คนที่เราเคยคิดว่าเราสนิทกับเขามาก  หรือเขากับเราผูกพันกันมาก  มันอาจจริงแค่ช่วงเวลาหนึ่ง  แต่พอเวลาผ่านไป  เขาอาจไปเจอคนที่เขาคุ้นเคยมากกว่า  รักมากกว่า...
     ...ซึ่งไม่ใช่เราอีกต่อไป

     และเนื่องจากสถานะอื่นที่ไม่ใช่แฟนมันมีได้มากกว่าหนึ่งคน  ดังนั้น  ตราบใดที่ไม่โกรธแค้นอะไรกัน  เราย่อมไม่เลิกคบกันง่ายนัก
     แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม

     สิ่งที่ต้องทำคือยอมรับความเปลี่ยนแปลงให้ได้  รับรู้ให้ได้ว่า  เราไม่ใช่คนที่เขาสนิทที่สุด  รู้สึกดีด้วยที่สุด  เลิกคิดฝันและแช่ตัวเองอยู่ที่เดิมสักที
     ตื่นได้แล้ว!

     เพราะตำแหน่งสำคัญไม่ได้มีเหลือเฟือ  เมื่อคนที่เราเคยสำคัญกับเขาได้ยกตำแหน่งนี้ให้คนอื่นไปแล้ว  ไม่ว่าจะยินยอมหรือไม่เราก็ต้องเดินออกมาอยู่ดี


     เพราะมัน  "ถึงเวลาไป"  นั่นเอง