เมื่อความซวยมาเยือน กับ คำปลอบใจ

     คำที่ปลอบกันมานมนานเวลาใครเจอเรื่องแย่ๆมักมีว่า

     "เฮ้ย  ยังมีคนโชคร้ายกว่าแกเยอะนะ"


     เอาเข้าจริง  เวลาความซวยมาเยือนชีวิตและความรู้สึก  จะมีสักกี่คนที่เลิกรู้สึกแย่เพราะคิดได้ว่าตัวเองไม่ใช่คนที่โชคร้ายที่สุด

     จิตใจสะบักสะบอมกันไปกี่รอบแล้วล่ะ



     มันก็ใช่แหละ  ว่า ณ ขณะที่ความซังกะบ๊วยมาเยือน  เราอาจพอรู้บ้างว่า  ไม่ใช่เราคนเดียวที่กะลังเหี้ยอยู่ตอนนี้

     ..น่าจะมีอีกหลาย...ร้อยหลายพันคน  ที่คงประสบเคราะห์กรรมที่ต่างกันไป

      ใช่  เราไม่รู้หรอกเขาเจออะไร  แต่
      ...เขาก็ไม่รู้เหมือนกันนี่  ว่าเรารู้สึกแย่ขนาดไหนในตอนนี้


     การที่เราไม่ใช่คนที่โชคร้ายที่สุด  ไม่ได้แปลว่าเราไม่มีสิทธิเศร้าใจ  เสียความรู้สึก  หรือรู้สึกผิดซักกะหน่อย

     ใช่มั้ย??

     เลิกปลอบด้วยวิธีนี้เถอะ  มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย  จริงๆ
     ว่าแต่...แล้วจะปลอบว่าอะไรดีล่ะ



     "เอาน่า  คิดเสียว่าฟาดเคราะห์"

     เออ  คำนี้เข้าท่านะ  คิดดูดิ  วันดีคืนดี  ไอ้เรื่องประเภท..

     ...จู่ๆก็เหมือนจะเป็นสาเหตุของความเลวร้ายจนต้องรู้สึกผิด
     ....ถ้าให้ซวยกว่านั้นคือดันมีคนถ่ายคลิปไปช่วยประจานอีก

     หรืออยู่ดีดี  ปัญหาก็วิ่งมาชนโครมแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่
     ...หาคนช่วยไม่ได้อีกตะหาก  เอาให้เหมาะ

     หรือ..ไหงกลายเป็นแพะรับบาปของเรื่องบางเรื่องไปได้
     ...กูไม่ได้ทำโว้ยยย  แค่อยู่ผิดที่ผิดเวลา


     fineeee(กรุณาอ่านและแปลแบบไทยๆ)  คือ  มันจะเพราะอะไร  ถ้าไม่ใช่...

     เคราะห์กรรมนำพา


     ฟาดเคราะห์จริงๆเลยตรู



     "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"

     เออ  คำนี้ก็เข้าท่านะ  แม้จะดูเหมือนเป็นคำปลอบอันเป็นผลต่อเนื่องจากข้างบนก็ตามที...

     คือ  ขอวาร์ปไปช่วงที่ผ่านไปแล้วเลยได้มั้ย

     แบบว่า...รีบ



     อะไรอีกดี  คิดไม่ออกละ  แต่...เอาเป็นว่า  แต่นี้ต่อไปคงเลิกยึดคำประมาณว่า  "ไม่ใช่คนที่แย่ที่สุดไม่เห็นต้องเครียด"  เป็นคำปลอบใจแล้วล่ะ

     เพราะเจอกับตัวแล้วประจักษ์ว่า  นอกจากแม่งจะไม่ช่วยอะไรแล้ว..


     ยังวอนถูกประทุษร้ายจากคนโชคร้ายที่ฟังอยู่อีกตะหาก


     เฮ้ออออ  T_T


     สวัสดี



ปล.  สำหรับคนโชคดีบางคนที่มีอ้อมแขนและสายตาที่ห่วงใยเป็นของตัวเอง  บางที...คำปลอบใจอาจไม่จำเป็นก็ได้

     มั้ง.....นะ