แง่มุมที่น่าสนใจจากเรื่องนารีริษยา

     สวัสดีวันแม่ค่ะ


     วันนี้ตอนท่องอินเตอร์เนต  เผอิญไปเจอละครที่ฟอร์มไม่ใหญ่แต่เหมือนกระแสจะดีเกินคาดเรื่องหนึ่งเข้า

     "นารีริษยา"

     ก็เลยเข้าไปอ่านเรื่องย่อ  เอ้อ  นางเอกสองคน  คนหนึ่งร้ายตอนแล้วเปลี่ยนมาดีประมาณกลางๆเรื่อง  ส่วนอีกคนดีตอนต้นแล้วก็ร้ายมาตลอดเรื่อง  แล้วเหมือนจะสำนึกตอนท้ายสุด
     ...แต่ก็ยังอุตส่าห์มีคู่กับเขา(คู่หน้าตาดีอีกตะหาก)

     เหย  เนื้อเรื่องดูแหวกแนวแฮะ  เลยลองเข้าไปดูบางตอน
     ...นี่ก็โรคจิต  แทนที่จะดูทุกตอน  ไม่  อ่านเรื่องย่อ  ขอดู(ตัวอย่าง)บางตอน  แล้วข้ามไปดูตอนจบเลย

     แล้วก็ไปเจอบางช่วงที่น่าประทับใจของเรื่องนี้เข้า



     ไม่ได้ประทับใจฉากสลับพฤติกรรมหรอกหนา  แต่ประทับใจความเป็นไประหว่างตัวละครสองคน  ชายหนึ่ง  หญิงหนึ่ง  ตะหากล่ะ

     ตามเนื้อเรื่อง  ตอนแรกๆนั้นคู่นี้ไม่ได้สัมพันธ์กันด้วยดีนักหรอก  แต่มีเหตุบางอย่างที่ทำให้ต้องไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด  จากที่ไม่ค่อยได้คุยจึงเริ่มได้คุย  เริ่มสนิทและเห็นใจกันในที่สุด
     ...ดูแล้วสรุปได้ว่าที่สุดแล้วก็รักกัน  เพียงแต่ไม่ได้คู่กัน

     ค่ะ  ไม่ได้คู่กันค่ะ!!  ต่างคนต่างแยกไปมีคู่ของตัวเอง
     ...แม้คนดูหลายคนจะเพียรพยายามเชียร์ให้คู่กันก็ตาม

     ...เหม่  ก็ไม่ได้รักกันแบบคู่รักนี่นา

     ตรงนี้แหละที่เราสนใจ  เพราะมันคือการถ่ายทอดออกมาให้เห็นว่าคนสองคนสามารถรักกันได้  โดยไม่จำเป็นต้องรักกันในฐานะคนรักแต่อย่างใด



     ปกติแล้ว  เวลาคนเราเห็นหญิงชายใกล้ชิดกัน  มักจะมีหลายคนคิดไปว่า  "คู่นี้ต้องมีอะไรเกินคำว่าเพื่อนไปแน่ๆ"
     ...สารภาพว่าเคยคิดเหมือนกัน

     แต่ในความเป็นจริงแล้ว  หญิงชายสามารถมีความรู้สึกดีดีให้กันได้  โดยไม่ต้องลงเอยที่ตำแหน่งคนรักเสมอไป

     เขาอาจรักกันแบบเพื่อน  พี่น้อง  คนในครอบครัว  เพื่อนร่วมงาน  หรืออะไรก็แล้วแต่
     การที่เพศต่างกันไม่จำเป็นต้องจับคู่กันเสมอไปนี่


     รักมั้ย....รัก

     รักแบบแฟนรึเปล่า.....เปล่าสักหน่อย


     คนบางคนที่เกิดมาเพื่ออยู่ในชีวิตของกันและกันนั้นหาจำเป็นต้องรักแบบพิศวาสเสมอไปไม่



     เพราะความรักหาได้จำกัดว่าหากไม่ใช่รักแบบคู่แล้วจะไม่มีเลย  ความรักแบ่งประเภทได้มากกว่านั้น

     เพราะความปรารถนาดีนั้นไม่มีสถานะ

     และก็ไม่มีกฎหมายข้อไหนบังคับให้ความห่วงใยต้องมีเพื่อคู่ครองเท่านั้น

     เหนือสิ่งอื่นใด  ความรักที่แท้จริงอันไม่มีเสน่หาหรือกามารมณ์มาเกี่ยวข้องนั้นยังคงมีมากมายให้จับจอง


     แค่จริงใจ  อยู่ให้ถูกที่  และรักให้ถูกคน  เท่านั้นเอง



     เราไม่ได้ดูเรื่องนี้ทั้งเรื่องหรอก  เดี๋ยวว่าจะดูตอนจบเลย  จึงไม่สามารถวิจารณ์ทั้งเรื่องอย่างละเอียดได้

     แต่...จากแค่ช่วงที่ดู  เราชอบการถ่ายทอดให้เห็นในมุมนี้  มุมที่บอกแก่คนดูกลายๆว่า  คนเราไม่จำเป็นต้องรักในแบบคนรักเสมอไปหรอก

     ความรักในแบบที่พร้อมจะช่วยเหลือกัน  เกื้อกูลกันไปตลอดชีวิตนี่แหละดีที่สุดแล้ว  ไม่ว่าจะรักในสถานะก็ตาม


     เพราะไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด  หากมันเป็นรักที่มีแต่ความปรารถนาดีให้แก่กันแล้วไซร้...

     ...รักย่อมสวยงามเสมอในตัวเองอยู่นั่นแล  :D