"คนมีเสน่ห์" เพราะความงามไม่คงที่ แต่ความดีสิคงทน

     "พอดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน  ไม่ต้องมาเขิน  ฉันพูดจริงๆ.."

     เชื่อว่าหากใครเปิดวิทยุคลื่นเพลงไทยสากลคงจะผ่านๆหูกับเพลง  "คนมีเสน่ห์" ของคุณป้าง นครินทร์  กันบ้าง
     ...เผลอๆวันนึงเกินสองสามรอบด้วย  ฮิตเสียไม่มีล่ะ



     เรารู้จักเพลงนี้ครั้งแรก  ตอนที่เล่นยูทู้ปแล้วบังเอิญกดเข้าไปดูเอ็มวี
     ....แล้วก็แบบ  เออ  เอ็มวีมุ้งมิ้งดีแฮะ

     พอได้ฟังอีกครั้งทางวิทยุ.....
     เฮ้ย  เพลงนี้แม่งกวนตีนว่ะ  โดยเฉพาะท่อนแรก

    แล้วก็รู้สึกว่าหลายๆคำที่ร้องนั้น  ฟังไม่รู้เรื่องวุ้ย

    และทุกวันที่ฟังวิทยุจะต้องได้ยินเพลงนี้อย่างน้อยหนึ่งครั้งเสมอ  เปิดบ่อยจริ๊งงง
     ..แต่อย่างน้อยก็เพราะดี  ฟังๆไปไม่เสียหาย


     ฟังไป  ฟังไปเรื่อยๆ  จนเนื้อเพลงท่อนหนึ่งติดหู  ยิ่งพอได้อ่านเนื้อเพลงทั้งหมด  ยิ่งติดหูหนักกว่าเดิม  ท่อนนั้นคือ

     "..น่ารักตอนเธอพูดจา  ลึกซึ้งถ้าเป็นเรื่องใจ  เธอมองอะไรๆด้วยความอ่อนโยน..."

     พยายามคิดว่าตัวเองเป็นแบบนี้รึเปล่า  555  แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น(เดียว)ที่สะดุดใจหรอกนะ



     เรารู้สึกว่าเพลงนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่เพลงที่ให้ความสำคัญกับนิสัยของคนมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอก  หรือมากกว่าการเอาแต่พร่ำเพ้อว่าฉันรักเธออย่างนั้นอย่างนี้  แบบเพลงวัยรุ่นทั่วๆไป

     เปิดเพลงได้กวนบาทา  แล้วลำดับเรื่องมาเรื่อยๆว่า  ทำไมถึงแซว  แล้วปิดท้ายว่า  ทำไมผู้หญิงซึ่งได้รับการกล่าวถึงนี้  จึงได้รับความสนใจจากผู้ร้อง

     ซึ่งเป็นอะไรที่แหวกแนว  แต่เป็นความประหลาดในแนวทางที่เข้าท่า
     ....เอาเป็นแบบอย่างได้....ไม่น่าจะเสียหายแต่อย่างใด



     จริงอยู่ที่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกนั้นเชิญชวนให้คนสนใจกันได้มากกว่าสิ่งที่อยู่ภายใน

     แต่ลืมกันไปหรือเปล่าว่า  เมื่อเดินข้างกันไปสักระยะหนึ่งแล้ว  สิ่งที่คนเราต้องทนนั้นไม่ใช่หน้าตา  หากแต่เป็นนิสัยที่ติดตัว

     เพลงประเภทเธอสวยเธอหล่อฉันจึงรักอย่างนั้นอย่างนี้น่ะ  อันที่จริงก็ไม่ผิด  แต่ควรฟังอย่างใช้วิจารณญาณบ้างก็ดี
     หน้าดีนั้นน่ามองแน่  แต่หน้าดีไม่ได้การันตีว่าจะนิสัยดี  ทะเล่อทะล่าไปมองแต่หน้าดี
     ....ระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเอานะ....

     ดังนี้  การทำเพลงออกมาในแง่มุมที่ว่า  คนสักคนสามารถ  "น่ารัก"  ได้  โดยไม่ต้อง  "หน้าสวย"  บ้าง  จึงเป็นสิ่งที่เข้าท่าทีเดียว

     ด้วยเป็นการสะกิดให้คนมองไปที่นิสัยภายในของคนเราบ้าง  แทนที่จะพุ่งตรงไปที่รูปลักษณ์ภายนอกสถานเดียว  เวลาเลือกคนมาอยู่ข้างๆ

     และถ้าถามเรา  เราว่า  การเลือกใครที่นิสัยเป็นทางเลือกที่ฉลาดไม่น้อยเลย



     เพราะผิวดำนั้นทำให้ขาวได้  ไม่ว่าจะด้วยการประทินผิว  ฝึกใจระงับความโกรธ  หรือแม้แต่ถวายดอกไม้ไหว้พระบ่อยๆแล้วอธิษฐาน
     ...เผลอๆนี่  สองวิธีหลังได้ผลถึงชาติหน้าเลยนะ

     และหน้าอกหน้าใจ  หรือความไม่สมดุลของแขนขานี่  ศัลยกรรมคงพอช่วยได้
     ...เว้นแต่แขนขาใหญ่เพราะกระดูกใหญ่  อันนั้น...เอ  ไม่แน่ใจว่ามีการตัดกระดูกได้รึยัง  แต่อย่าเลย  สยองพิลึก  -_-"

     ความอ้วนก็ลดได้  โธ่เอ๊ย  จะอะไรนักหนา


     แต่จริตการพูดจา  ต่อให้ดัดอย่างไร  หากใจไม่จริง  ความน่ารักคงไม่เปล่งประกาย
     ...เว้นแต่โดนเสน่ห์หรือความสวยจัดลวงตา  ถ้าเช่นนั้นก็สุดแท้แต่เวรกรรมเถิดท่าน

     ใจที่ลึกซึ้งก็ไม่สามารถซื้อได้  ไม่ว่าจะมีเงินมากมายเพียงใด

     ทั้งสายตาที่อ่อนโยนนั้น  ต่อให้ศัลยกรรมเป็นร้อยเป็นพันครั้ง  หากขาดจิตใจที่ดีแล้ว  อย่างไรก็คงไม่สามารถมองอะไรด้วยความอ่อนโยนได้



     เราไม่ได้จะบอกว่าให้เมินคนหน้าตาดีแล้วมองแต่พวกหน้าบ้านๆหรอกนะ  เราแค่อยากชี้ว่า  นิสัยคือสิ่งที่เราควรให้ความสำคัญไม่น้อยไปกว่าหน้าตา  เมื่ออยากหาใครสักคนมาอยู่ในชีวิต

     เพราะเมื่อเวลาผ่านไป  สิ่งที่เด่นชัดในจิตใจของเรา  คือนิสัย  มากกว่าความสวยสดงดงามของรูปโฉมภายนอก


     ในทางกลับกัน  ขอเป็นกำลังใจให้คนที่ไม่มีความโดดเด่นทางหน้าตาว่า  คุณสามารถเป็นที่รักได้  หากคุณเป็นคนดี  คนน่ารัก  หรือสามารถทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆมีความสุขได้
     ...แต่ก็อย่าถึงขนาดพัฒนาแต่นิสัยปล่อยปละละเลยหน้าตาเชียวนา  ชีวิตคนเราไม่จำต้องสุดโต่งอะไรแบบนั้น


   ไม่ว่าจะเป็นการเลือกคนข้างๆ  หรือเลือกจะเป็นคนแบบไหน  จงเลือกอย่างมีสติ


     เพราะความงามไม่คงที่  นิสัยดีสิ..คงทน


     อ่อ  เกือบลืม  เราว่า  ฟังรวมๆแล้ว  เพลงนี้ก็  "มีเสน่ห์"  ดีนะ  อิอิ  :)