Pokemon Go เธอดีไม่พอ หรือฉันขอ(หวัง)มากไป
สวัสดีค่ะ
ตอนนี้กระแส Pokemon go กำลังมาแรงมาก ด้วยความที่ทางนินเทนโดโปรโมทมาตั้งแต่ปีที่แล้ว
แต่เพิ่งมาปล่อยให้เล่นเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
...และยัยคนเขียนก็เล่นกับเขาด้วย ด้วยความที่เป็นแฟนพันธ์ุแท้โปเกมอนมานานตั้งกะภาคการ์ตูน(ซาโตชิจอมกาก) เกม(หลายภาค) จนถึงคอมมิคสุดมัน(เร้ดผู้แสนเก่งและเยลโล่ผู้น่ารัก)
ไม่รอช้า โหลดมาเลย
แต่ว่านะ....
ทำไมมันไม่สมใจดังที่รอคอยมาก็ไม่รู้สิ
ข้อจำกัดแรกคงเป็นที่การเล่นเกมนี้ต้องใช้ทรัพยากรรอบตัวเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนตและแบตเตอร์รี่ของโทรศัพท์มือถือ
...ซึ่งการผลาญทรัพยากรนั้นเป็นสิ่งที่เราไม่ถนัด เพราะเป็นคนถนัดเก็บโดยกมลสันดาน...
ใช้ไปก็บ่นไป อะไร เดินแล้วเดินอีกไม่เจอสักที เปลืองเนตเปลืองแบต บ่นๆๆๆ
...เล่นไปบ่นไป
ปกติก็จะใช้วิธี จะเล่นค่อยเปิดเนต ไม่เล่นก็ปิด เพื่อประหยัดเนต และแน่นอน ประหยัดแบต เว้นแต่บางครั้งที่อยากรู้ว่าตามทางที่ไปจะเจออะไรบ้างรึเปล่า ก็จะลองเสี่ยงดวงเปิดเนตดู
....ก็ ไม่ค่อยเจอ แถมเจอแต่ละทีก็ตัวเดิมๆที่เคยจับได้แล้ว ทำไมไม่ได้ตัวใหม่ๆเหมือนคนอื่นเขามั่ง..วะ
กลับไปเล่นเกมปกติที่ใช้สูตรโกงเกมและเลือกจับตัวที่อยากได้ดีกว่ามั้ย?
ข้อจำกัดที่สองคือเรื่องความทุ่มเทในการเล่น
คือ อย่างที่ทราบค่ะ เกมนี้ผู้เล่นต้องเป็นผู้เดินจับโปเกมอนตามที่ต่างๆด้วยตัวเอง เดินจริง จับจริง ไม่ใช่เดินด้วยปลายนิ้วดังเกมที่เคยเล่นๆกันอยู่ ซึ่งโฆษณากันเหลือเกินว่าทำให้ได้ออกกำลัง ได้ทัศนศึกษายังที่ต่างๆ บลาๆๆ
นี่แหละปัญหา ปัญหาคือเราดันไม่ใช่พวกทุ่มเทขนาดยอมเดินทนเดินไกลไปเรื่อยๆ เพียงเพื่อจับโปเกมอนซึ่งแม้จะเหมือนจริง แต่ยังไม่สามารถออกจากมือถือมาให้จับจริงๆได้
......ไม่ทุ่มเทขนาดนั้น
แค่รู้สึกว่า ถ้าเรามีเวลา ถ้าเราชอบเดิน ถ้าอากาศมันน่าเดิน อะไรแบบนี้ เกมนี้จะไม่เป็นปัญหานะ แต่แค่คำว่า "ว่าง" นี่ ก็เจอข้อจำกัดแล้วไง คืองานก็มีทำ หนังสือก็ต้องอ่านสอบ นอกจากตอนเช้าหรือพักเที่ยง จะเอาเวลาที่ไหนไปท่องโลกวะคะ
อากาศก็ร้อนอีก โอ๊ยยย (หรือตูเรื่องมากเอง??)
อันที่จริง วันนี้ก็ลองไปเดินรอบๆสวนของบริษัทดูเหมือนกัน ที่ตลกคือ เราเจอคนชะตากรรมเดียวกันถือโทรศัพท์ของตัวเองก้มหน้าก้มตาเดินตามทางเต็มไปหมด
....ตลกคนอื่น แล้วก็ตลกตัวเองด้วย ทำอะไรก็ไม่รู้เนี่ยยย
ที่ตลกร้ายมีอยู่ว่า ในขณะที่หลายคนถือโทรศัพท์ร่อนไปเรื่อยๆนั้น เขาก็จับโปเกมอนได้เรื่อยๆเช่นกัน ในขณะที่เราผู้ซึ่งลอบมองคนอื่นสลับกับการมองโทรศัพท์ตัวเองนั้น..
...ดันหาอะไรไม่เจอสักตัว พับผ่าสิ!!!
สุดท้าย ทนตลกตัวเองและทนร้อนไม่ไหว ปิดเนต เดินกลับห้องทำงาน กลับมาเจอพี่ที่ทำงานหัวเราะอิอิให้
น่าขำจริงๆน่ะแหละนะ หึ
คิดซะว่าเดินฟักไข่ก็แล้วกัน... ;p
แล้วคือ กติกงกติกาอะไรกับเขาก็มิได้มานั่งศึกษานะ อาศัยความเกรียนสถานเดียว พอดีว่าเล่นเกมมาเยอะจนถูไถพื้นฐานได้บ้าง วะฮ่ะฮ่ะ
ดูเหมือนนี่จะเป็นข้อจำกัดหลักที่ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ได้สาแก่ใจเท่าที่รอคอย ไม่ว่าสาเหตุที่แท้จริงจะเป็นเพราะตัวเกมเอง หรือเป็นเพราะดวงเราไม่ดี หรือเพราะเราเรื่องมาก หรืออะไรก็ตามแต่
เราแค่รู้สึกว่า มันต้องใช้ความพยายามมากเกินไป เพื่อที่จะเล่นเกมให้ได้ดี แล้วบางที เราไม่ได้ทุ่มเทกับการเล่นเกมได้ขนาดนั้น ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดก็ตาม
แต่ถามว่าสนุกไหม สนุกนะ ตอนแรกเลยที่เห็นโปเกมอนตัวเป็นๆในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นทำให้ตื่นเต้นและตื่นตาตื่นใจมิใช่น้อย แม้จะเป็นเพียงการพบเจอผ่านกล้องมือถือก็ตาม
ว่ากันตามจริง ในมุมมองของการเชื่อมโลกการ์ตูนกับโลกแห่งความเป็นจริงเข้าด้วยกันนั้น ต้องถือว่านินเทนโดทำออกมาได้ดีทีเดียว
บางที ข้อจำกัดทั้งหลายคงจะมาจากการพยายามเชื่อมโลกที่แตกต่างกันมากเข้าด้วยกัน อันเป็นเครื่องยืนยันว่า การเชื่อมโลกสองใบนั้น...ไม่ใช่เรื่องง่าย
หรือบางที เกมนี้อาจไม่มีที่ติเลยก็ได้ ปัญหาอาจมาจากเราเอง ที่คาดหวังมากเกินไป ว่ามันต้องสนุกเหมือนๆกับเกมที่เคยเล่น โดยลืมไปว่า มันเป็นคนละเกมกัน แม้จะมาจากการ์ตูนเรื่องเดียวกันและบริษัทเดียวกันก็ตาม
ไม่ว่าอย่างไร ขอบคุณนะ Nintendo ที่นำความแปลกใหม่มาให้ลองเล่นกันแบบฟรีๆ
นายแน่มาก...ขอชมจากใจจริง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น