ผ่านมาแค่ให้จำ

     'คนบางคนผ่านมาให้รัก  ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน'

     ใครว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้แค่ในเพลง  มันมีโอกาสเกิดขึ้นได้กับทุกคนนั่นแหละ



     คงจะมีบางบ้างคราว  หรือหลายคราว  ที่หัวใจ  จะเผลอไปหวั่นไหวกับใครบางคน

     ที่แย่ก็คือ  คนๆนั้น  ดันเป็นคนที่ไม่สมควรจะรักน่ะสิ

     ให้ตายสิ  จะเหล่ทั้งที  เลือกให้มันดีดีหน่อยก็ไม่ได้...



     อย่ามาอ้างว่าความรักชนะทุกสิ่ง  ชีวิตไม่ได้ง่ายแบบนิยายน้ำเน่าขนาดนั้น

     ถ้ายังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง(ซึ่งควรจะมีให้ได้  หัดเก็บออมสมองไว้ใช้ยามจำเป็นมั่ง  อย่าสักแต่เขวี้ยงทิ้งเวลาเจอสิ่งหลอกล่อหัวใจ)  มนุษย์ควรจะระลึกเองได้  ว่าจุดหมายของสายตาในคราวนี้  มันควรหรือไม่ควรจะปักใจสักแค่ไหนกัน

     ยิ่งหากศึกษาธรรมะมาจนถึงจุดหนึ่ง  จุดซึ่งรู้ว่า  ในทางพระพุทธศาสนานั้น  เนื้อคู่นั้นเกิดจากการอยู่ร่วมกันมาในชาติก่อนหนึ่ง  และมาเกื้อกูลกันอีกในชาติปัจจุบันอีกหนึ่ง

     ผิด!!  เอ๊ย  ไม่ใช่  ไม่เกี่ยวตะหาก  นั่นน่ะเนื้อคู่ใช่  แต่คนจะคู่กันได้นั้นต้องมีสิ่งเสมอกันสี่ประการ  คือ  ปัญญา  ศีล  จาคะ  และศรัทธา  (จะเรียงอะไรก่อน-หลังก็ตามสะดวก)


      เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้และเอาไปพิจารณาคนที่แอบเอาใจไปวางข้างๆแล้ว  คงจะเห็นความไม่ควรจะรักได้ไม่ยาก  เป็นต้นว่า

     -  ชอบอะไรแตกต่างกันสุดขั้วชนิดที่คุยกันไม่เคยรู้เรื่อง  (ปัญญาไม่เสมอกันละ)

     -  ความประพฤติแตกต่างกันสุดๆ  เช่น  คนนึงไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่  อีกคนดูดบุหรี่ก๊งเหล้าได้ทุกคืน  (ศีลไม่เสมอกัน)

     -  เชื่อคนละอย่าง  ร้ายกว่านั้นคือหาเรื่องอีกฝ่ายได้ตลอดด้วยเจ้าความเชื่อที่ต่างกันนี่แหละ  (ศรัทธาไม่ตรงกัน)

     และอีกสารพัดสารพันความต่อกันไม่ติดที่หากตรองดูสักหน่อยจะเห็นได้ไม่ยาก


     ถ้าแค่นี้ยังรอมชอมกันไม่ได้  แล้วจะจับมือเดินไปด้วยกันได้ยังไง???



     คำถามต่อไป  แล้วชอบไปแล้วทำยังไงดี???

     บทความอื่นจะทำอย่างไรไม่ทราบ  แต่ถ้าถามบทความนี้  บทความนี้จะแนะนำว่า

     ตัดใจซะเถอะ!!

     ส่วนจะตัดใจอย่างไรก็แล้วแต่สะดวก  แต่หากอยากจะฮาร์ดคอร์แล้วล่ะก็

     หักดิบไปเลย!!!


     เลี่ยงได้จงเลี่ยงเสีย  ตัดการติดต่อทุกทาง  แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้  ให้พยายามหาข้อเสีย  หาความไม่ลงรอยกันให้ได้มากที่สุด  แล้วจงย้ำกับตัวเองไปเรื่อยๆ  จนกว่ามันจะขึ้นใจ
     แล้วถ้ามีวันหยุด  วันที่สามารถไม่ต้องไปเจออีกฝ่ายได้  ให้หาโอกาสไปเที่ยวปลดปล่อยหัวใจซะ  ก่อนหรือขณะไปให้คิดถึงอีกฝ่ายให้มากที่สุด  คิดทั้งข้อดีและข้อเสีย  แล้วบอกกับตัวเองว่า  ฉันจะคิดถึงเธอแค่...วันเท่านั้น  จากนี้จะไม่มีอีกแล้ว

     ค่อยๆถอนหัวใจออกมา  ยากมั้ยยาก  แต่ทำได้แน่เชื่อสิ



     ว่ากันตามตรง  ระหว่างนี้มันก็จะเจ็บๆหน่อย  อาจมีซึมบ้าง  ร้องไห้บ้าง  ปล่อยมันไป  เดี๋ยวมันก็หาย

     ดีกว่าปล่อยให้รักไปมากกว่านี้  หรือคบไปแล้วจบลงทีหลัง  น่าจะเจ็บกว่านี้นะ  ตัดไฟเสียแต่ต้นลมนั่นแหละดี

      "ทำได้แค่นี้  เรื่องเธอกับฉันท่องไว้"


      นั่นแหละ  ท่องไว้  คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน  แต่ถ้าไม่ใช่  อย่างไรก็ไม่มีวันคู่กัน




     โตแล้ว  ต้องยอมรับให้ได้ว่า  คนบางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อให้เป็นเจ้าของ

     เขาแค่ผ่านมาเพื่อสอนให้รู้ว่า  ความรู้สึกเสน่หาที่เขาว่ากันน่ะ  เวลารู้สึกแล้วมันเป็นอย่างไร

     แล้วสักวัน  เขาจะกลายเป็นความทรงจำหนึ่งไปในที่สุดเองนั่นแล....


      เขาไม่ได้เข้ามาเพื่ออยู่ในชีวิต

      เขาแค่เข้ามา...เพื่อให้จดจำ