สังคมผู้ชาย-สังคมผู้หญิง

     แต่ไหนแต่ไรมา  เรามักจะคุ้นเคยกับสังคมเพศเดียวกันมากกว่าเพศตรงข้าม  มีเพื่อนสนิทผู้หญิง  อยู่กลุ่มเดียวกับผู้หญิง  บลาๆๆ

     แต่แล้ว  โชคชะตาก็พัดพาให้เราต้องมาทำงานรวมกับผู้ชายเป็นฝูง  เอ๊ย  เป็นกลุ่ม  อยู่ประมาณ  10  เดือน  และนั่น ทำให้เราได้ประจักความจริงว่า

     ทำงานร่วมกับผู้ชายนี่มันก็สบายไปอีกแบบนะ

     เราเคยตั้งคำถามกับตัวเองเหมือนกันว่า  ทำไม  เราถึงรู้สึกสบายใจมากกว่า  เวลาทำงานร่วมกับผู้ชายเยอะๆ  และคำตอบที่ได้ก็เช่น

     -  ผู้ชายไม่จู้จี้จุกจิก
 
     -  ผู้ชายคุยเรื่องที่ถูกจริตเรามากกว่า  เช่นข่าวสาร  หรือฟุตบอล

     -  มีแนวโน้มสูงมากว่า  การเป็นผู้หญิงไม่กี่คนหรือคนเดียวในกลุ่มนั้น  จะทำให้ได้รับความเอ็นดูและช่วยเหลือเป็นอย่างดีจากเพื่อนร่วมงาน

     -  ผู้ชายไม่คอยสังเกตเครื่องแต่งตัวแบบกะนินทา  แค่เหล่ไว้แซวเฉยๆ

     ประมาณนี้...


     แต่แล้ว  เมื่อกี้นี้เอง  เราเพิ่งค้นพบความจริงอีกสองข้อว่า  ทำไมอยู่กับผู้หญิงมันจึงอึดอัดมากกว่า



     ประการแรกเลย  ผู้หญิงมีความสลับซับซ้อนทางอารมณ์และความคิดมากกว่าผู้ชาย

     ตอนอยู่ที่ทำงานเก่า  เราสังเกตได้ว่า  ผู้ชาย  เวลามีอะไรหรือรู้สึกอะไร  เขาเลือกที่จะแสดงอาการออกมาทันที  หรือไม่ก็พูดออกมาตรงๆ  ให้มันรู้กันตรงนั้นไป
     บางอย่างอาจแรง  แต่ก็รับได้  อย่างน้อยก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

     แต่ผู้หญิงไม่ใช่...


     หลายครั้งเรารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกนินทา  แต่พออีกฝ่ายคล้ายจะทราบว่าจะถูกได้ยิน  ก็จะเงียบ

     หรือไม่  บางที  พอรู้สึกว่าเพื่อนบางคนมองมาด้วยสายตาบางอย่าง  แต่ไม่ได้พูดอะไร
     ...แต่คนถูกมองมันคาใจไปแล้วอ่ะนะ

     หรือ  อีกที  จู่ๆ  เมื่อเราโผล่มา  เหมือนทุกอย่างจะเกิดความเงียบ  เงียบจนผิดปกติ
     ....แล้วมันก็กระตุ้นต่อมกังวลได้เป็นอย่างดี

     เรารู้สึกว่า  ผู้หญิงเป็นเพศที่เลือกจะไม่พูดอะไรตรงๆกับตัวคนที่เขารู้สึก  แต่เลือกที่จะพูดอ้อมๆหรือเลี่ยงๆไป
     ...แย่กว่านั้นคือการพูดลับหลังโดยไม่ยอมบอกเจ้าตัวว่า  เขาทำให้ตัวเองไม่สบอารมณ์ประการใดอย่างไร

     แล้วอีกฝ่ายก็ไม่รู้ต่อไป

     แต่ถามว่ารู้มั้ยว่ามีใครเริ่มไม่ชอบ...รู้นะ  รังสีอำมหิตมันแผ่แรงขนาดนั้น
     ...เสียความรู้สึกเหมือนกัน  แต่ฉันก็ตัดเธอออกจากชีวิตได้จ้ะ  ไม่ต้องกลัว  อ่อ  เธอไม่มีสิทธิกลับเข้ามาแล้วนะ  เสียใจด้วย


     ทำไมต้องทำอะไรให้มันซับซ้อนด้วยเนี่ย?????



     อีกประการหนึ่งคือ  ผู้หญิงมักเลือกที่จะแยกตัวเป็นกลุ่มๆกัน  และมีแนวโน้มจะกีดกันหรือดูแคลนคนนอกกลุ่ม  มากกว่าผู้ชาย

     ตอนอยู่ที่ทำงานเก่า  เวลาไปกินข้าวที  หากไม่เฮละโลกันไปยกฝ่าย  ก็จะแยกกันเป็นหญิงกับชาย  หรือไม่  ก็ต่างคนต่างไป  ไปเลย

     ไม่มีใครมานั่งแบบ  เฮ้ย คนนี้กลุ่มเรา  คนนั้นไม่ใช่  ว่าแล้วก็จับกลุ่มนินทา
     ....แบบนี้ไม่..ค่อย..มี  ในสังคมที่ผู้ชายเยอะๆ


     ตัดภาพมาที่ชุมชนอันมีสตรีเป็นส่วนมาก  ทุกคนจะกระเหี้ยนกระหือรือในการหาที่ยืนให้ตัวเองในกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งให้ได้  ขอให้ได้มีกลุ่มเถอะ

     ส่วนพวกไม่มีกลุ่ม  ถ้าใช้ความเนียนหาเพื่อนนั่งด้วยได้ก็แล้วไป

     ถ้าหาไม่ได้จะเริ่มโดนสายตาแบบ  อุ๊ย  นางนี่ไม่มีกลุ่ม....


      ถึงได้ที่สุดท้ายก็มีปัญญาอยู่ได้โดยไม่มีเธอจ้ะ  ขอโทษที่ทำให้ระคายลูกตานะ



     ว่ากันตามตรง  ในบางเรื่องน่ะ  เราว่าคุยกับผู้หญิงมันสบายใจกว่าคุยกับผู้ชาย  ด้วยความที่มีหลายๆอย่างคล้ายกัน

     แต่ถ้ามองเป็นภาพรวมของสังคม  เรากลับรู้สึกว่า  อยู่ในสังคมที่ผู้ชายเยอะกว่านั้นสบายใจมากกว่าผู้หญิงเยอะๆ

     เราไม่ได้บอกว่าผู้หญิงแย่กว่าผู้ชาย  อย่าลืมว่าเราก็เป็นผู้หญิง  และเราก็ยอมรับว่า  โลกนี้ยังมีเพื่อนผู้หญิงมากมายที่น่ารักและอยู่ด้วยแล้วสบายใจ


     แต่คงเป็นเพราะ....ผู้หญิงเป็นเพศที่มีความละเอียดอ่อนมากเกินไป

     มากจนผู้หญิงแบบเราที่  แม้จะไม่ได้ห่ามหรือตรงมากเท่าผู้ชายทั่วไป  แต่ก็ไม่สามารถละเอียดอ่อนได้เท่าผู้หญิงปกติอื่นนั้น

     ตามไม่ทัน...จริงๆ



     จะว่าไป  เราว่าเราควรเกิดเป็นผู้ชายนะ  ใครส่งเรามาเป็นผู้หญิงเนี่ยยย  มารับผิดชอบเลย!!!