เล่าไปเรื่อย : เขียนระบายอารมณ์

     เราไม่รู้เหมือนกันว่าทั่วไปแล้ว  คนเรามีวิธีระบายอารมณ์ตัวเองอย่างไร

     แต่สำหรับเรา  หลายครั้ง  เราเลือกที่จะเขียนมันออกมา


     ย่อเป็นคำคมสองสามประโยคได้ก็จะย่อ  บางทีก็ลงในเฟสบุ๊คบ้าง  ไลน์บ้าง  แล้วแต่สะดวก

     ขยันเขียนเป็นร้อยแก้วได้ก็เขียน

     หรือไม่  หากนึกบทแรกออกมาได้  ก็จะแต่งเป็นบทกลอนไปเลย



     คนบางคนอาจจะรู้สึกว่าวิธีสุดท้ายมันช่างยุ่งยาก  ทำไมถึงไม่บ่นล้งเล้งไปเลย  ง่ายกว่ากันเยอะ

     ใช่  สบถออกมาเลยง่ายกว่ามาก.....แต่มันไม่มีอะไรเก็บไว้อ่านเลยในภายหลัง
     .....ซึ่งเราไม่ชอบเลย

     แล้วสำหรับเรามันไม่ได้ยากอะไร  ขอแค่คิดบทแรกออกเท่านั้น

     ...ที่เหลือปล่อยให้อารมณ์คั้นมันออกมาก็พอ


     เช่นตอนอยู่เมืองนอกที่จู่ๆดันคิดถึงบ้านขึ้นมา  ถ้าแค่โพสต์ว่า  คิดถึงบ้าน  ใส่เฟส  มันก็จบ
     ....แต่มันไม่เก๋เลยในความรู้สึกเรา  ทันใดนั้นเอง  กลอนท่อนแรกก็ลอยเข้ามาในความคิด

     "ฝากรัก  จากใจ  คนไกลบ้าน

      ช่วยเจือจาน  การคิดถึง  คนึงหา..."

     เท่านี้เราก็มีอะไรเก็บไว้อ่านแล้วว่า ณ ช่วงเวลานั้น  เรารู้สึกอย่างไร



     ใช่...

     เพราะเราใช้งานเขียนของตัวเองเป็นเสมือนการบันทึก  ว่าในวันที่ที่เราเขียนนั้น  ความคิดเราเจออะไรมาบ้าง  และมันตอบสนองด้วยอารมณ์และไอเดียเช่นไร

     และบางครั้งที่แต่งเป็นบทกลอนนั้นก็ไม่ใช่อะไร

     แค่หัวใจมันรู้สึกบางอย่าง  แต่ไม่ต้องการจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดปกติ
     ....ก็แค่นั้น

     บางครั้งเราก็พบว่า  เบื้องหลังของคำกลอนนั้นน่ะ  คือคำพูดสองสามประโยคที่เรียงต่อกัน
     แค่เลือกที่จะถ่ายทอดมันออกมาเป็นบทกลอนแทน



     เขียนถึงตรงนี้  เราเริ่มคิดว่า  ไอ้ความคิดที่ว่า  เราใส่อารมณ์ลงไปในงานเขียนของตัวเองนั้น  มันไม่ได้ถูกต้องเสียทีเดียวนัก

     คือเราไม่ได้เขียนแล้วใส่อารมณ์  แต่เราเอาอารมณ์ของเราขณะนั้น  ออกมาเขียนต่างหากล่ะ

     นั่นอาจเป็นสาเหตุที่งานของเราบางชิ้นนั้นช่างอุดมไปด้วยความรู้สึกที่หนาแน่น

     ....จนคนเขียนกลับมาอ่านแล้วก็ยังอดอินไปกะมันไม่ได้



     ก็เป็นพฤติกรรมแปลกๆอย่างหนึ่งของคนเขียนแหละนะ


     แต่ถามว่าชอบมั้ย...ชอบนะ


     ไม่ว่าวันข้างหน้าเรากลับมาอ่านงานของตัวเองแล้วจะรู้สึกอยากเอาหัวโขกกำแพง  หรือแอบยิ้มชอบใจไปกับมัน

     เราก็ยังชอบเขียน  และดีใจที่ได้เขียน


     เพราะเราอยากรู้ว่า  ตัวเราในอดีตมีการตอบสนองต่อสิ่งที่เข้ามาในชีวิตอย่างไรบ้าง

    ก็เท่านั้นเอง  :)