เด็กติดเกม (1)

 
       นอกจากบ้าบอลแล้ว  งานอดิเรกประจำตัวที่ไม่ค่อยจะหญิงเท่าไหร่อันวอนถูกด่าประจำอีกอย่างของคนเขียน  นั่นคือเล่นเกม

       .........มากแค่ไหน?   แค่  "ติด"  น่ะ  
 


   จุดเริ่มต้นคงมาจากเจ้าเกมบอยรุ่นเครื่องใหญ่  ที่วัสดุเป็นแบบโปร่งใสมองเห็นกลไกข้างในได้  ส่วนเกมแรกที่เล่น...

    ....ชื่ออะไรล่ะ  ที่เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆพยายามเดินเข้าปราสาท  ผ่านกำแพงก็ต้องกดปุ่ม A เพื่อดูว่ามีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า
     จำได้แต่ว่า  ไม่ผ่านสักที


     Play Station  ก็เคยเล่นนะ  ยืมญาติมาเล่นอยู่พักหนึ่ง  ต่อมา  เจ้าของเขาขอคืน  แล้วจึงไม่ได้เล่นอีกเลยนับจากนั้น


     เครื่องเกมต่อมาที่เป็นเจ้าของคือ  วีดีโอเกมของ nintendo  ที่เครื่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีแดงขาว  เล่นกับตลับเกม  ที่หาซื้อได้แผ่นละร้อยจากตลาด  ก่อนเล่นถ้าเปิดไม่ติดต้องถูๆเป่าๆก่อน
     แผ่นนึงมีเป็นร้อยเกม  แต่เอาจริง  พอขึ้นเกมที่สิบยี่สิบ  ชื่อมันก็ซ้ำละ  แต่ส่วนใหญ่ก็เล่นอยู่แค่นั้นแหละ

     เล่นอะไรมั่งน่ะหรือ?
- เกมละครสัตว์  ที่ด่านแรกเป็นตัวผู้หญิงขี่สิงโตลอดบ่วงไฟ  ต่อด้วยเดินบนเชือก  รู้สึกจะไปตายตรงโหนชิงช้าทุกที
- เกมรถถัง  รถสีเงินๆที่ต้องคอยป้องกันปราการอิฐของตัวเองไว้ไม่ได้รถถังอื่นมายิง  อย่าให้สร้างด่านได้เองเชียว  แม่จะหุ้มด้วยเหล็กซะเลย!!!  (แต่ด่านต่อไปมันก็กลับมาเป็นอิฐเหมือนเดิม  เซ็งแปบ)
- มาริโอ้  จะภาควีดีโอเกมที่เล่นสองคนได้  แล้วดันไปตายด่านสู้กะเต่าไฟ  หรือภาคเกมบอย  ที่เล่นผ่านกี่ด่านมันก็ไม่จบซะที  มีครั้งหนึ่งเล่นผ่านได้ตั้งสี่สิบกว่าด่าน  แล้วดันกระโดดตกเหวตายอย่างอนาถ - -
   จะโดดข้ามแผ่นดินแต่ละที  เสียววาบไปทั้งตัว
- เกมเพนกวิน(ชื่อนี้ป่าวหว่า)  ที่ทุบน้ำแข็งอ่ะ  ทุบแล้วกระโดดขึ้นไปเรื่อยๆจนสุด  ต้องคอยหลบน้ำแข็ง  ถ้าเจอศัตรูข้างบนให้ทุบให้หล่นมาก่อนค่อยขึ้น  555  โหย  พูดแล้วอยากเล่นเลย
    ฯลฯ

   ลิสชื่อมาได้เลย  แปดในสิบเกม  ยายนี่เล่นมาหมดละ  เว้นแต่  Final  Fantasy  เท่านั้นที่ไม่เคยเล่น  (ทำไมไม่เคยเล่นเหรอ  ไม่รู้เหมือนกัน)

  ตอนนี้เครื่องถูกแม่เอาไปจำหน่ายจ่ายแจกแล้วด้วยเหตุผลว่า  "โตแล้วให้คนอื่นไปเถอะ"
  เศร้าแปบ


  หมดยุคเครื่องเกมก็เข้าสู่ยุคเครื่องคอม  คิดว่าความติดเกมหายมั้ยคะ................  ไม่มีทางหรอก

  เราไม่ได้เลิกติด  เราแค่เปลี่ยนวัตถุที่ติด

  เล่นอะไรบ้างน่ะหรือ  หลายอย่างเช่นกัน  นับแต่  Pangya  เกมกอล์ฟ  เคยติดอยู่ช่วงนึง  จากนั้นรู้สึกว่าเครื่องมันอืดๆแล้วเลยลบ
  เคยได้  albatross  ด้วยนะ  eagle  กะ birdie  ก็เคยได้  แต่รู้สึกจะไม่เคยตีทีเดียวลงหลุม
  คะแนนสูงสุดเหรอ  16  หลุม  ได้  -10  มั้ง
  รู้จักกติกากอล์ฟเพราะเกมนี้แหละ

   จากนั้นเปลี่ยนมาฮิตพวก  gameboy  emulator  ที่ได้ซื้อแผ่นมา  ช่วงนี้เองที่เริ่มติด  mario cart,  street fighter,  king of fighter ฯลฯ

   โปเกมอนก็เคยเล่น  หลายภาค  สนุกสนานมาก

   ต่อด้วยเกมคอมแบบเกมคอมจริงๆ  แต่ส่วนใหญ่เราจะเล่นเกมนักสืบนะ  พวก  Women Murderer Club  ไรงี้
   ช่วงนั้นเป็นช่วงที่...........ความรู้ด้านศัพท์อัพสกิลเยอะมาก  เพราะเกมนักสืบต้องหาของ  เลยต้องจำให้ได้ว่า  คำไหนแปลว่าอะไร


   พอมีเฟสบุ้คกับแทบเลต  เราก็ย้ายมาติดเกมในสองแห่งนี้ต่อ  เดี๋ยวจะยาวไป  จะขอกล่าวในโอกาสหน้าละกัน



   ถามว่า  เล่นเกมนี่เคยโดนตำหนิบ้างไหม   หุหุหุ

   จะเหลือหรือคะ  แม่เลยตัวดี  เอะอะก็โทษว่าเพราะเล่นเกมนั่นแหละถึงเป็นอย่างนั้นอย่างนี้  แล้วไม่รู้เป็นยังไง  แม่จะต้องโผล่มาเห็นช่วงที่เราเล่นเกมทุกที  แม้ว่าเราจะเพิ่งเล่นเกมได้สิบนาทีหลังจากอ่านกฎหมายจบไปสองบทก็ตาม....

   ส่วนพ่อนั้นมีหงุดหงิดบ้างบางครั้ง.....

   .......ว่าทำไมเวลาเล่นเกมถึงคะแนนต่ำกว่ายัยลูกบ้านี่ทุกที  :P

   แต่เขาก็จะมีเตือนๆนะ  ว่าเฮ่ย  ถ้าจะสอบเอ็งต้องอ่านหนังสือนะ  อย่าเอาแต่เล่น  ไรงี้



   เราชอบเล่นเกมมาก...จริงจัง(ยอมรับ)  และยอมรับด้วยว่าเกมดึงเวลาจากการอ่านหนังสือไปเยอะจริง  แต่เรารู้สึกว่า  การเล่นเกมนี่ให้อะไรเราไม่น้อยเลยนะ  เป็นต้นว่า

-  ศัพท์  เชื่อมั้ย  พอไปเรียนภาษาอังกฤษแล้วให้เล่นเกมทายศัพท์  เราชนะเพราะเรารู้ว่า  bandage  แปลว่าผ้าพันแผล  แล้วอีกฝ่ายไม่รู้  หรือพอเราพูดถึง  rickshaw  ซึ่งแปลว่ารถลาก  เพื่อนงง
   หรือแม้แต่ศัพท์อย่าง  treacherous(ทรยศ),  trivia(เรื่องเล็กน้อย)  หรือ  chivalry(อัศวิน)  คิดว่าเราได้จากการเรียนหรือคะ ?

-  เรารู้จักกติกาการเล่นเทนนิส  การเล่นกอล์ฟ  และโบวลิ่ง  ทั้งที่เราไม่เคยเล่นเลย  (ยกเว้นกอล์ฟซึ่ง โรงเรียนสอน)  เพราะเกม  (เคยชนะด้วย...ในเกมนะ  555)
    
-  อย่าหาว่าเพ้อเลยนะ  แต่เราว่าทักษะการวางแผนเราดีขึ้นจากการเล่นเกม  ลองนึกถึงเกมพวกโปเกมอนหรือเกมต่อสู้ซึ่งต้องคิดว่าจะจัดทีมอย่างไรเพื่อให้ชนะ  ตรงนี้เองที่เราต้องคอยคิดว่า  เราต้องเลือกตัวนี้  เราตรงเทรนตรงนี้  ตอนนี้ต้องใช้สกิลอันนี้ไปก่อนเพื่อให้อยู่รอด  บลาๆๆ
   จริงอยู่ว่าชีวิตจริงไม่ต้องมาคิดหรอกว่าพรุ่งนี้จะต้องสู้กับโปเกมอนธาตุไหน  แต่อย่างน้อย  การเล่นเกมพวกนี้มันทำให้เราติดนิสัยมองชีวิตแบบกว้างๆแล้วนึกว่า  ถ้าเจออย่างนี้ต้องทำอย่างไร  อะไรแบบนี้

-  อีกอย่างคือหลักการบางประการที่คิดได้จากในเกม  เช่น  เมื่อเล่นอะไรก็ตามเราจะสั่งตัวเองว่า  "ไม่จำเป็นจริงๆอย่ายอมแพ้ง่ายๆนะ  ถ้าแม้แต่ในเกมยังยอมแพ้ง่ายๆจะติดนิสัยมาใช้กับชีวิตจริงด้วย.."
    คือเราว่ามันเป็นหลักคิดที่ดี  แม้ความเป็นจริงจะใช้ไม่ได้ในทุกสถานการณ์  แต่มันก็เป็นหลักการที่ยังคงฝังหัวตลอดมา.......


   และไม่ว่าอย่างไร  เราคงจะติดเกมนั้นเกมนี้ต่อไปเรื่อยๆล่ะ  เอาไว้จะเล่าให้ฟังในโอกาสหน้า



  โอ้..........  พลังน่าจะฟื้นแล้ว  ขอตัวไปเล่นเกมก่อนนะ  ;)