ข้อความที่หายไปของหัวใจหนึ่งดวง

     (เขียนจากเรื่องจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง)



      หากถ้อยความสักประโยคจะไม่เคยมีในสารบบของเจ้าหล่อน  หนึ่งในนั้นก็คงเป็น...


     "เขาต้องชอบเราแน่ๆเลย"

      แม้จะเคยมีคนนำของฝากมาให้แล้ววิ่งหนีไปก็ตาม....



     ใช่  นี่เรื่องจริง  หาได้ละเมอเพ้อพกหรือแต่งนิยายอยู่  เหตุเกิดช่วงมัธยมปลายที่มีการแบ่งกลุ่มให้นักเรียนจัดซุ้มเล่นเกมกัน  และในขณะที่หล่อนกำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่นั่นเอง  ของชิ้นหนึ่งก็ถูกวางลงตรงหน้าอย่างจงใจ

     "อ่ะ.....ให้................มันเหลือ"  แล้วก็วิ่งจากไป

     แต่นอกเหนือจากของชิ้นนั้นและความรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองอยู่เสมอ  ใครคนนั้นก็ไม่เคยเดินเข้ามาผูกมิตรอะไรด้วย...

     แหม  ขนาดตอนนี้คุยเก่งขึ้นตั้งเยอะยังยึดคติว่า  "ฉันจะไม่คุยกับใครก่อน" เลย  แล้วสมัยเด็กที่เงียบกว่านี้ร้อยเท่าพันทวี  ความคิดที่ว่า  ฉันจะไม่เป็นฝ่ายเริ่มต้นผูกมิตรก่อน  ยิ่งฝังรากลึกขึ้นไปอีก

     แล้วสุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ระหว่างคนสองคน


     มานึกๆดู  แม้จะไม่เคยมีแฟน  ไม่เคยถูกจีบตรงๆเลยสักครั้งในชีวิต  แต่เจ้าหล่อนก็พบพฤติการณ์ต้องสงสัยมาไม่น้อยเหมือนกัน  ไม่ว่าจะเป็น  :

     - มีของมาให้  ดังที่กล่าวไปแล้ว

     - มีคนแอบมอง....อยู่นั่นแหละ  (ใช่  แค่มองอย่างเดียว)

     - ยิ้มให้  (ถ้าคุ้นเคยก็ยิ้มกลับนะ  ถ้าไม่รู้จักหรือไม่คุ้นเคยก็ทำหน้ามึน)

     - แกล้ง/แซว  (แต่มันก็แกล้งไปทั่วนะ)

     - ช่างสังเกต  แม้แต่เรื่องเล็กน้อย  เช่น  เห็นว่าเราค่อยๆใช้ส้อมปอกเปลือกมันฝรั่ง(ทั้งๆที่ต่างคนต่างกินข้าว)  หรือเห็นว่าเรามองขนมอยู่เลยหยิบป้อน(แต่เขาก็ป้อนอีกคนเหมือนกันนะ)

     - เห็นเราแล้วเดินมาหา....เอ้อ  ก็ไม่ทุกครั้งหรอกน่า

     - จู่ๆก็ทำเหมือนปกป้องเราซะงั้น(เขาอาจจะแค่กันตัวเองก็ได้...มั้ง)

     - มาเดินข้างๆ...อย่างเงียบๆ  แค่บางครั้งน่า..แค่บางครั้ง

     - ชมว่าเราสวย (อันนี้อยากแนะนำให้เปลี่ยนแว่นจัง  แต่กลัวเสียน้ำใจ)

     ยิ่งนึกก็ยิ่งเยอะแฮะ  เพียงแค่ทุกอย่างมันไม่ได้เกิดขึ้นจากคนๆเดียวกัน  และสิ่งหนึ่งที่หล่อนมั่นใจว่าไม่เคยเจอเลย  คือการเดินมาบอกความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมาหรือจีบกันตรงๆ

     สุดท้ายเจ้าหล่อนเลยสรุปเอาเองว่า  "เขาแค่นิสัยดีและดีกับทุกคน  คงไม่ได้ชอบเราหรอก"



     แม้จะซ่าแค่ไหน  แต่เรื่องหนึ่งที่หล่อนไม่เคยมั่นใจในตัวเองเลย  นั่นคือเรื่องความสัมพันธ์  ด้วยหญิงสาวมักจะมีความคิดตั้งต้นต่อคนรอบข้างอยู่อย่างหนึ่งคือ  "เขาต้องไม่ชอบเราแน่ๆเลย"  ยิ่งถ้าเจอกันแล้วหล่อนสัมผัสได้ถึงความรู้สึกด้านลบออกมา
     "เกลียดชั้นล่ะสิ"  นี่คือความคิดประจำของใจ

     จนกว่าจะมีสัญญาณที่แน่ชัดตอบกลับมา  ว่าอีกฝ่ายรู้สึกดีและยินดีเป็นเพื่อนด้วยนั่นแหละ  เธอจึงจะเริ่มเชื่อว่า  เธอไม่ได้เป็นที่เกลียดชังของคนเหล่านั้น
     ..........สัญญาณนี้ต้องชัดเกิน 80% ด้วยนะ  เชื่อคนยากจริงๆเลยแม่คุณ
   
     ประเด็นคือ  พฤติกรรมน่าสงสัยข้างต้นนั้น  นอกจากจะไม่ได้เกิดขึ้นจากคนๆเดียวกันแล้ว  มันยังไม่ต่อเนื่อง  และไม่ครบทุกพฤติกรรมให้มั่นใจว่า  "เขาต้องชอบเราแน่ๆ"  เลยสักครั้งเดียว
     ....อย่างน้อยก็ในความรู้สึกหล่อน

     ด้วยเหตุนี้  หญิงสาวจึงปรับบทให้เป็นที่ปลอดภัยกับหัวใจตัวเองไปเลยว่า

     "เขาคงไม่ชอบเราหรอก"

     วันดีคืนดีก็มีกลับมาสงสัยบ้างว่า  สิ่งที่ตัวเองประสบนั้นมีอะไรในก่อไผ่บ้างรึเปล่า  แต่ดูเหมือนจะสายเกินไปแล้วล่ะ



     ไม่รู้เหมือนกัน  ว่าวันข้างหน้าจะมีใครมาทำตัวชัดเจนให้พิจารณาจริงจังบ้างรึเปล่า  แต่ตอนนี้  ก็ขอฟันธงว่า

     "คงจะโสดจนตาย"

     ไปก่อนเลย........ก็แล้วกัน




     แต่.............เธอก็ว่าเธอโชคดีนะ  ที่ไม่เคยหาข้อความว่า  "เขาต้องชอบเราแน่ๆ"  เจอ  ในระบบความคิด  เพราะเธอรู้สึกว่าหากเธอไปหลงละเมออะไรแบบนั้นแล้วเอาใจไปให้ใคร

     ...........ผิดหวังขึ้นมาคงจะเจ็บไม่น้อย

     "ตอนนี้ชีวิตก็เครียดพอแล้ว  ฉันไม่อยากเอาอารมณ์ไปทิ้งใส่เรื่องอื่นเพิ่มหรอก"

     ..เธอกล่าวทิ้งท้าย..