สาวอินดี้กับชีวิตในห้องเรียน

  ผู้ซึ่งตามอ่านบลอคเรามาสักพักอาจพอจำได้เลาๆว่า  ทุกเสาร์อาทิตย์เรามีเรียนพิเศษ

  ค่ะ  เราเรียนเสริมด้านกฎหมายนี่ล่ะ  และนี่คือที่มาของเรื่องเล่าวันนี้

  เราตัดสินใจลงคอร์สนี้พร้อมกับเพื่อนที่คุ้นเคยกันหนึ่งคน  แต่ด้วยความที่สมัครช้าทำให้ต้องนั่งกันคนละที่  ถามว่าห่างกันแค่ไหน

  ก็แค่เพื่อนนั่งโต๊ะแรกซ้ายสุดของห้อง  และเรานั่งโต๊ะแรกขวาสุดของห้อง  เท่านั้นเอง...


  เรากับเพื่อนมีนิสัยเหมือนกันอย่างหนึ่ง  นั่นคือเราไม่ชอบหาเพื่อนใหม่ถ้าไม่จำเป็น

  ที่ตลกคือเราต่างคิดตรงกันว่า  การเรียนพิเศษที่นี่เป็นสถานการณ์ซึ่ง "ไม่จำเป็น" ต้องหาเพื่อนเพิ่ม

  ผลคือพอแยกกันเข้าที่  เราต่างคนจึงต่างก้มหน้าอยู่ในโลกของตัวเองแทนที่จะสอดส่ายสสายตาหาคนคุยด้วย


  ถามว่าเดือดร้อนมั้ย  ไม่ค่ะ  เพราะเราจดกันทัน หรืออย่างน้อยก็มีคนหนึ่งจดทัน  ไม่ค่อยต้องหันไปพึ่งใครเท่าใดนัก

  รักจะอินดี้  ชีวิตต้องเป๊ะค่ะ


  แต่ไม่ถึงขนาดว่านอกจากคบกันสองคนแล้วไม่คุยกับใครเลยหรอกนะ  เราก็มีเพื่อนคนอื่นที่เคยเรียนป.ตรีที่เดียวกัน  หรือเจอกันตอนเก็บคดี  แล้วมาเจออีกทีในห้องเหมือนกัน หรือแม้แต่คนข้างๆที่ขอยืมเลคเชอร์เราจดและชวนเราคุย  เราก็คุยตอบเช่นกัน

  แค่เราไม่เป็นฝ่ายทักคนที่เราไม่รู้จักก่อน เท่านั้นเอง



  ประเด็นที่จะเล่าคืออะไรหรือคะ  คือเราพบว่าสไตล์ของเราและเพื่อนนั้นเป็นชนกลุ่มน้อย เพราะคนทั่วไปมักจะผูกมิตรกับคนรอบตัวของตัวเอง  แถมยังเข้ากันได้เร็วด้วย
  และด้วยความที่เราเป็นชนกลุ่มน้อยนี่เอง  ที่ทำให้การใช้ชีวิตของเราไปหนักกระบาล  อุ๊ย...ขอโทษ  ไปสะกิดต่อมนินทาของใครบางคนเข้า

  คือ  เราได้ยินเสียงคนซึ่งนั่งเฉียงออกไปจากเราพูดทำนองว่า  นั่งไม่สนใจใครเลย  หรือไม่ก็..วันๆไม่คุยกับใครเลย  แบบตั้งใจให้ลอยมาเข้าหูแบบจังๆ


  ถามว่าเสียงเห่า  เอ๊ย...เสียงพูด  ระคายใจมั้ย...  ก็มีบ้าง...ไม่งั้นไม่เอามาเล่าให้อ่านกันหรอก

  แต่นั่นไม่ทำให้เราหันไปทักคนที่ดีแต่นินทาแต่ไม่ยอมผูกมิตรดอกนะ

  แหม  ในเมื่อฉันอยู่ได้โดยไม่มีคุณ  ฉันจะหันไปคุยกับคนอย่างคุณให้เสียเวลาทำไมเล่า???


  เราไม่รู้ว่าเพื่อนเจออะไรแบบนี้รึเปล่า  แต่  เราว่าหล่อนคงคิดไม่ต่างจากเราเท่าใดนัก  ไม่อย่างนั้น  เราสองคนคงหาเพื่อนได้เยอะกว่านี้แล้วล่ะ


  และเขาคงคิดว่าตัวเองนินทาได้อยู่คนเดียวเพราะตนพูดเก่งและเพื่อนเยอะ  หารู้ไม่ว่า...เราก็มีวิธีนินทาของเราเหมือนกัน

  แค่เราเรียกวิธีนินทาของเราว่า....เขียนบล็อค  เท่านั้นเอง ;)


  ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่อ่านเรื่องไร้สาระของเรานะคะ  สุดท้ายนี้ขอฝากไว้อย่างหนึ่งว่า....

  ...อย่าดูถูกดูแคลนพวกชอบอยู่ตามลำพังเชียวนะ  เพราะถ้าเขาไม่เจ๋งจริงล่ะก็...

   เขาอยู่คนเดียวจนถึงทุกวันนี้ไม่ได้หร้อกก
หุหุ