ขนาดพระอาทิตย์ยังอยู่ลำพังเลยนี่นา....

     วันละลายพฤติกรรมวันแรกกำลังจะผ่านไป...

     สิ่งดีดีที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็คือ  เราเริ่มรู้จักเพื่อนๆมากขึ้น  และได้คุยกับเพื่อนร่วมรุ่นมากขึ้นกว่าเดิม

     ...ซึ่งดีมาก  ต่อจิตใจ



     แต่ไม่ว่าอย่างไร  ข้าพเจ้ายังคงเป็นคนเดิมอยู่เสมอ  นั่นคือ  เป็นคนที่ไม่มีกลุ่มมีก้อนอะไรกับใครเขา

     มากับเพื่อนคนไหน  ก็เนียนขอนั่งร่วมโต๊ะกับเขา  แล้วทำความรู้จักเพื่อนเพิ่มไปเรื่อย  โดยใช้เพื่อนที่รู้จักอยู่ก่อนแล้วเป็นสื่อกลาง

     เปรียบเสมือนดาวพุธ  ซึ่งย้อมสีเข้ากับที่ไหนก็ได้  ตามที่ตัวเองต้องการ

     ส่วนกลุ่มคงเกินจะฝันมากไปหน่อย...


     ยามเช้าของวันนี้  เดินไปทานอาหารเช้าตามลำพัง  พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นดวงตะวันกำลังขึ้นรับวันใหม่
     ...แล้วความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมา...


     ดูสิ  แม้แต่พระอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่  และมีอิทธิพลมากที่สุดในระบบสุริยะนี้
     ก็ยังหาคู่หูของตัวเองไม่ได้เลย

     ท่านมีความรับผิดชอบมากเพียงนี้  มีคุณประโยชน์ต่อเรามหาศาล
     ....แค่ผู้ติดตามไปไหนมาไหนยังหาไม่ได้  จะมีก็แต่ดาวโคจรรอบเท่านั้น

     เฮ้อออ  แล้วนับประสาอะไรกับคนตัวเล็กๆอย่างเราเล่า....


     สองมือก็มี  ปัญญาก็พอตัว  โชคชะตาก็ดูเหมือนจะฟังเสียงที่เอ่ยไป
     ที่เหลือเธอจงหาทางไปเอาเองเถิด....



     เราหวังว่าที่มาละลายพฤติกรรมในคราวนี้จะทำให้เราเปิดใจเป็นเพื่อนกับทุกคนมากขึ้น

     เพราะอย่างน้อย  แม้เราจะยังคงไม่มีกลุ่มต่อไป

     แต่การที่เรามีเพื่อนมากขึ้น  คงจะคลายความอึดอัดที่มีลงได้บ้างแล้วล่ะ


     ขนาดดวงอาทิตย์ยังอยู่ลำพังเลยนี่นา...