กำลังใจแด่ "คนที่อยู่"

                    สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่าน

                    ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเราไม่ได้จะกลับมาเขียนบล็อกเป็นประจำหรอกนะ บทความนี้เขียนขึ้นเป็นพิเศษเพื่อเพื่อนคนหนึ่งของเราเท่านั้น และไหนๆก็เขียนแล้วจึงรู้สึกว่า ในโลกที่ความสูญเสียเกิดขึ้นทุกวัน คงต้องมีสักคนที่กำลังเผชิญบางสิ่งบางอย่างแบบที่เพื่อนของเรากำลังประสบ ขอใช้โอกาสนี้ให้กำลังทุกๆคนไปเลยละกัน 


                    เรื่องของเรื่องคือว่า เราได้รู้ว่าเพื่อนเราคนหนึ่งพึ่งสูญเสียคุณแม่ไปกะทันหัน แต่เธอไม่ได้บอกใครเอิกเกริก เราเองก็ไม่ได้รู้จากเธอโดยตรง ตอนแรกสองจิตสองใจว่าจะทักไปถามดีไหมเพราะไม่อยากสะกิดให้เสียใจ แต่พอได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นก็เลยแบบ ต้องทักแล้วแหละ


                    เราส่งเงินไปทำบุญ ส่งสลิปให้เพื่อนทางไลน์แล้วบอกเพื่อนว่า "เสียใจด้วยนะ"

                    ...ตอนที่รับรู้ข้อมูลว่า คุณแม่ของเพื่อน "หลับ" แล้ว "ไม่ตื่น" อีกเลย มันทำให้เราเห็นตัวเอง

                    ...เพราะตอนที่ยายจากเราไป ยายก็ "หลับ" แล้ว "ไม่ตื่น" เช่นเดียวกัน


                    เราไลน์บอกเพื่อนประมาณว่า "เราเข้าใจ..ระดับหนึ่ง เพราะเราเคยผ่านการสูญเสียมาก่อน"

                    เคยมีเพื่อน(คนละคนกับเพื่อนที่สูญเสียคุณแม่//มีคนเข้าใจผิดต้องมาชี้แจง)บอกกับเราว่า ความรู้สึกของเราตอนสูญเสียยายมันเทียบไม่ได้กับคนที่เสียพ่อหรือแม่หรอก อย่ามาทำเป็นเข้าใจจะดีกว่า (หมายเหตุท้ายย่อหน้า - ณ ตอนนั้น เพื่อนคนนี้ไม่เคยสูญเสียคนสำคัญในชีวิต)

                    ใช่! ยายกับแม่เป็นคนละคนกัน แต่เราจำได้อย่างนึง คือตอนนั้น ตื่นมาเราก็ร้องไห้ อยู่คนเดียวเราก็ร้องไห้ งานศพยายจัดกี่วันเราไปนั่งร้องไห้หน้าโลงศพทุกวันจนแขกในงานเวทนา ทุกวันนี้บางครั้งคิดถึงยาย เราก็ยังร้องไห้ นี่ขนาด "ยาย"นะ 

                    เพราะฉะนั้น การสูญเสีย "แม่" น่าจะอาการหนักกว่าแน่

                    เรารู้ว่าเป็นความสูญเสียคนละสถานะ แต่เราพอคาดเดาอาการได้ เพราะเราผ่านจุดนั้นมาแล้ว เราจึงบอกเพื่อนไปว่า "เราเข้าใจ..ระดับนึง" 


                    เราไม่ได้ปลอบอะไรนอกจากบอกว่า "เราเป็นกำลังใจ ส่งกำลังใจให้นะ"

                    เรารู้ว่าตอนเกิดการสูญเสียช่วงแรก คำปลอบใจอะไรใช้ไม่ได้ผลทั้งนั้นแหละ 

- จะปลอบว่าเขาไปสบายแล้ว - ก็คนข้างหลังยังไม่สบายไง ร้องไห้อยู่เห็นมั้ยเนี่ย?

- จะปลอบว่าควรดีใจที่ตายไม่ทรมาน - แต่ไปแบบนี้คนข้างหลังใจจะขาดนะ เพราะมันกะทันหันมาก หรือแม้แต่

- เข้มแข็งไว้นะ - โอ๊ย ใครก็อยากเข้มแข็งค่ะ แต่ช่วงแรกของการสูญเสียน่ะ แค่ใช้ชีวิตปกติโดยไม่ร้องไห้ก็ยากแล้ว 

                    ช่วงแรกของการสูญเสียคือช่วงที่คำปลอบใจต้องเก็บเข้าลิ้นชักและล็อคกุญแจไปก่อน นี่ถ้าอยู่ข้างๆจะเดินไปกอด แต่ทำงานคนละจังหวัดแบบนี้ ทำได้แค่ส่งกำลังใจ จริงๆ 


                    เราไลน์ไปอีกประมาณว่า เราชอบคิดว่าคนที่จากไปอยู่บนฟ้า และเราก็จะมองขึ้นฟ้า 

                    คือ พอร้องไห้ถึงจุดนึงอ่ะ เราก็เริ่มคิดว่า ตอนนี้ยายคงอยู่บนสวรรค์และกำลังมองลงมาดูเราอยู่ เพราะฉะนั้นเนี่ย ถ้าเราร้องไห้มากไป เราไม่ได้ทำร้ายแค่ตัวเองเท่านั้น แต่เรากำลังทำให้คนที่เรารักใจคอไม่ดี ที่ต้องมาเห็นเราร้องไห้ถึงเขาอยู่ทุกวัน 

                    'หลานจะใช้ชีวิตต่อไป จะทำให้ยายภูมิใจให้ได้...' 

                    นี่ก็เป็นที่มาของการไลน์บอกเพื่อนไปแบบนั้น อาจฟังดูฟุ้งฝันไปสักหน่อย แต่มันก็ช่วยได้ระดับนึงนะ 


                    เราก็อปลิงค์เอ็มวีเพลง "เล่าสู่กันฟัง" (ต้นฉบับเลยแหละ) ส่งให้เพื่อน

                    เรารู้สึกว่าในช่วงแรกของการสูญเสีย สิ่งที่บรรเทาความเสียใจได้อย่างนึง คือการหันเหตัวเองออกไปสนใจอย่างอื่นบ้าง ไปรับพลังบวกในด้านต่างๆ และเพลงนี้ก็เป็นอีกหนึ่งเพลงความหมายดีๆ ที่อาจสร้างพลังบวกได้ และบอกเป็นนัยๆอยู่ด้วยว่า ถึงแม้เราไม่สามารถช่วยอะไรเพื่อนได้เลยก็ตาม

                    ...แต่เราอยู่ตรงนี้นะ 

                    ตอนที่ยายเสียก็เป็นช่วงที่เราค้นพบตัวเองอีกมิติ เราพบว่าหนังสือจิตวิทยาตอบโจทย์บางอย่างในจิตใจจึงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือจิตวิทยาอย่างจริงจัง และยังคงชอบอ่านหนังสือจิตวิทยาอยู่จนถึงปัจจุบัน เพราะงั้นเราคิดว่าถ้าเพื่อนสามารถหางานอดิเรกที่ทำให้ใจมันนิ่งหรือให้กำลังใจได้ มันก็คงจะช่วยเยียวยาหัวใจได้ในระดับหนึ่ง

                    ปัญหาคือเราไม่แน่ใจว่าเพื่อนมีงานอดิเรกอะไรบ้างเลยไม่อาจหาญไปแนะนำอะไรมาก ตอนนี้คิดแค่ว่า ถ้าเจออะไรที่ส่งพลังบวกได้ เราจะส่งให้เพื่อนอีก

                    ว่าแล้ว ก็ขอเจ้ากี้เจ้าการรวบรวมสิ่งละอันพันละน้อยที่พอหาได้ แนะนำเพื่อนผ่านบทความนี้ดีกว่า ก็แนะนำได้เฉพาะที่ตัวเองพอสนใจล่ะนะ

                    

                    คุณเพื่อนคะ 

                    เรารู้ว่าสิ่งที่คุณเพื่อนเจอตอนนี้ ทำให้การใช้ชีวิตให้ผ่านไปแต่ละวันยากเย็นขึ้น เราซึ่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการส่งไลน์ไปให้กำลังใจ เราจึงเขียนบทความนี้ขึ้นเพื่อส่งกำลังใจและรวบรวมสิ่งที่เราคิดว่าน่าสนใจที่จะทำในเวลาว่าง ช่วงนี้ถ้าอยู่คนเดียวแล้วว่างใจจะว้าวุ่นและเศร้าได้ง่าย อย่ากระนั้นเลย มาทำตัวเองให้ยุ่งกันเถอะ

                    1. หนังสือ : เราจำได้ว่าเพื่อนก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน หนังสือเล่มๆไม่ต้องแนะนำมาก แหล่งซื้อมีอยู่ตามห้างฯทั่วไป ทีนี้ มาว่ากันด้วย ebook มีที่อยากแนะนำก็คือ

    - https://alwaysfay.blogspot.com/2023/12/blog-post_8.html ก็เผอิญว่าเคยเขียนไว้ในบทความก่อนหน้านั้นแล้ว วิธีใช้อยู่ในบทความนะคะ

    - https://openlibrary.org อันนี้เป็นห้องสมุดของต่างประเทศจ้ะ มีหนังสือเยอะแยะแหละ จะอ่านต้องสมัครสมาชิกก่อน ลองดูนะ 

                    2. ช่องยูทูป : มีหลายช่องที่อยากแนะนำไว้ดูแก้เบื่อ อันนี้คือเราดูเองแล้วชอบเลยอยากแนะนำ

    - https://www.youtube.com/@GoWentGo : ช่อง go went go ค่ะ คุณบาสเธอพาเที่ยวรอบโลก เท่าที่ตามมีตอนใหม่ออกทุกวันพุธและวันเสาร์ นอกจากได้เที่ยวแล้วเธอใส่สาระไม่น้อยเลย เพลินอยู่นะ 

    - https://www.youtube.com/@asapapailong : ช่องนี้คือ "อาสาพาไปหลง" พาเที่ยวเหมือนกัน สาระน้อยกว่าหน่อยนึง แต่ดูขำๆได้

    - https://www.youtube.com/@MasterPeetPeera : MasterPeet เป็นช่องของคุณพีท พีระ อดีตสมาชิกวง peace maker นำนักร้องต่างๆมาสัมภาษณ์และร้องเพลงร่วมกัน ถ้าชอบฟังเพลงแนะนำ แต่เตือนก่อนนะ ถ้าใจไม่แข็งพอจะฟังเพลง "รักแท้ดูแลไม่ได้" อย่าดูตอนที่แขกรับเชิญเป็นคุณปนัดดา เรืองวุฒิ เชียว 

    - https://www.youtube.com/@mhormee : ช่อง "หมอหมีเมาท์มอย" เป็นช่องที่นำเสนอความรู้เกี่ยวกับสุขภาพ ก็ฟังแล้วได้ความรู้เรื่องสุขภาพและโภชนาการ อะไรงี้ 

        นอกจากนี้ช่องที่เราตามๆอยู่ก็เช่น ครบเครื่องเรื่องญี่ปุ่น ที่นำเสนอข้อมูลและพาเที่ยวประเทศญี่ปุ่น (https://www.youtube.com/@KrobkruengJapan) โจโฉเสียงธรรม เพจนี้นำบทความของธรรมะโดยเฉพาะจากคุณดังตฤณมาอ่านให้ฟัง (https://www.youtube.com/@MrJozho) หรือ Scishow ที่นำเสนอความรู้เชิงวิทยาศาสตร์หัวข้อต่างๆ (https://www.youtube.com/@SciShow) เป็นต้น เลือกชมได้ตามชอบใจเลยน้า 

                    3. การ์ตูน : เรื่องที่อยากแนะนำคือ "เรื่องน่ากลุ้มของเจ้าเหมียวผู้สามารถ" เราว่าเรื่องนี้สนุกดีอ่ะ เป็นเรื่องเดียวที่ตามดูจนจบในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมา(ไม่ได้ดูการ์ตูนมานานมาก) มีสองเวอร์ชั่นคือ ซับไทย (https://www.youtube.com/watch?v=2_oGlXvRkL0&list=PL_YV8EWtbQXH4FwDQ1vzvWursb5YO_MWH) กับพากย์ไทย (https://www.youtube.com/watch?v=FiqTWRvjJos&list=PL_YV8EWtbQXE44LsiEs6g11YEwNMhYaPi)

                    ส่วนถ้าอยากอ่านภาคคอมมิค นี่เลย https://chapmanganato.to/manga-jt986402 

                    4. เกม : ไม่แน่ใจว่าคุณเพื่อนชอบเล่นเกมแนวไหนง่ะ จะแนะนำเกมมือถือที่น่าสนใจละกันนะ มีอะไรหลังไมค์ได้ 

codycross : อันนี้เกมครอสเวิร์ดค่ะ มีปริศนาสารพัดอย่าง เล่นเพลินอยู่นา เราเล่นมาจะสิบปีแล้วเนี่ย ตั้งแต่มีไม่กี่ด่านจนมีด่านนับไม่ถ้วนละ ความวุ่นวายคือถ้าเราไม่รู้คำตอบหลายข้อก็ผ่านยาก แต่ข้อดีคือ เกมนี้มีเฉลยในอินเตอร์เนตจ้ะ พิมพ์กูเกิ้ลหาได้เลย

soccer spirit : อันนี้เกมฟุตบอล ให้เราจัดทีมไปแข่ง ถ้าชอบฟุตบอลก็สนุก

life makeover : เกมแต่งตัว เราจะได้เล่นเป็นเด็กสาวคนหนึ่งที่พี่สาวเสียชีวิตปริศนา เราจะต้องแต่งตัวตามโจทย์เพื่อผ่านด่านต่างๆและหาคำตอบของความลึกลับให้ได้ ภาพสวย ถ้าชอบแต่งตัวเกมนี้สนุก แล้วก็ มันมีความเกมจีบหนุ่มจีบสาวอ่ะ ผู้ชายทุกคนจีบเราหมดเลย ถ้าไม่ชอบตรงนี้ก็อาจรำคาญนิดนึง ส่วนถ้าชอบเกมแนวจีบหนุ่มและชอบประวัติศาสตร์เกี่ยวกับศาสนาคริสหรือปีศาจ แนะนำเกมข้อต่อไป

obey me : เกมนี้มีสองภาค(หาใน app store ดูได้) ภาคแรกเราจะเป็นมนุษย์ที่ถูก(บังคับ)เชิญไปเรียนแลกเปลี่ยนที่โลกปีศาจ และพักอยู่บ้านเดียวกับ 7 หนุ่มพี่น้อง เจ้าพี่น้องเนี่ยคือบาปทั้ง 7 ในศาสนาคริส เช่น ลูซิเฟอร์ ซาตาน อะไรงี้ ส่วนภาคสองคือ หลังจากที่เราสนิทกับเจ้าเจ็ดพี่น้องแล้วเนี่ย อยู่ๆตัวเราก็ถูกดูดกลับไปในอดีตสมัยที่ลูซิเฟอร์และน้องๆลงมายังโลกปีศาจ ทั้งสองภาคมีเนื้อเรื่องที่น่าติดตาม มีเพลงประกอบเพราะ แต่เกมจะกวนประสาทเพราะเล่นๆไปจะรู้สึกว่าบางด่านยากเกินเบอร์มาก แต่เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามจริง คอนเฟิร์ม

                    แค่นี้ก่อนละกันเนอะ มีอะไรถามหลังไมค์ได้เสมอค่ะ 

                    5. กิจกรรมอื่นๆ : เรารู้สึกว่ามีงานอดิเรกสองอย่างที่ทำให้เกิดสมาธิอยู่กับตัวเอง หนึ่งคือการต่อเลโก้นาโน สองคือ ครอสติสคริสตอล สามารถหาซื้อได้จากแอพช้อปปิ้งทั่วไป 

                    อันที่จริงถ้าอยู่ใกล้ๆจะชวนไปเที่ยวแหละ แต่ตอนนี้อยากกระตุ้นให้คุณเพื่อนค้นหางานอดิเรกที่ตรงใจตัวเองทำไปพลางๆก่อนละกัน 

                    แล้วก็ ถ้านึกอะไรออกเดี๋ยวมาเพิ่มให้ค่ะ ตอนนี้คิดออกแค่นี้


                    ตัดกระดาษต้องใช้กรรไกร ทำใจต้องใช้เวลา 

                    เรารู้ว่าการสูญเสียคนที่รักเปรียบเสมือนแผลเป็นที่ไม่มีวันหาย เพราะเราไม่เคยหยุดรักคนที่จากไป แต่จากประสบการณ์ แผลจะอาการดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เข้มแข็งขึ้น ยอมรับความจริงมากขึ้น ร้องไห้ลดลง(ไม่ใช่ไม่ร้อง)

                    ขอส่งแรงใจและเอาใจช่วยให้คุณเพื่อนใช้ชีวิตต่อไป..ให้ได้ แม้จะยากเย็นสักเพียงใดในวันนี้ ก็ตาม และหากบทความนี้ทำให้คุณเพื่อนไม่พอใจใดๆ ขอโทษและขอรับผิดไว้ตรงนี้ 


                    เป็นกำลังใจให้เสมอนะ 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คลังศัพท์ไว้ตั้งชื่อ

จำหน่ายคดีหัวใจ

เราต่างเป็นกาลีในชีวิตใครบางคน