สั้นๆ : เพื่อน

     วันนี้เป็นวันสอบวันที่สองของการสอบผู้ช่วยผู้พิพากษาสนามใหญ่  รุ่นที่ ๖๗


     เรา  ในฐานะผู้เข้าสอบก็เดินทางไปถึงแต่เนิ่นๆ  นั่นคือ  สิบโมงกว่าๆ  เพื่อรอเวลาเข้าห้องสอบตอนเที่ยง  เพื่อจะเริ่มสอบตอนบ่ายโมง



     เมื่อไปถึงสนามสอบ  เราก็ไลน์ไปบอกเพื่อนในกลุ่ม  ซึ่งมีทั้ง  "คนไปสอบ"  และ  "คนคุมสอบ"

     ชั่วอึดใจหนึ่ง  เพื่อนซึ่งเป็น  "คนคุมสอบ"  ก็ไลน์กลับมาว่า  "แกเอาอะไรไหม  เราอยู่แถวๆร้านค้า  จะซื้อเข้าไปให้"

     "ไม่เอาจ้า  ขอบใจนะ"  เราไลน์ตอบกลับไป

     แล้วเราจึงเล่าให้แม่ฟัง  สิ่งที่แม่บอกกลับมาคือ  "ถูกแล้ว  จะไปฝากซื้อได้อย่างไร  น่าเกลียด"

     สิ่งที่แม่คิดนั้นคือ  คนไปสอบอย่างเราไม่ควรไปฝาก  "คนคุมสอบ"  ซื้อของหรอก  มันไม่เหมาะสม

     ซึ่งคิดแบบนั้นก็ไม่ผิด  แต่อาจไม่ตรงกับสิ่งที่เรากับเพื่อนคิด



     เพื่อนคงไม่ได้นึกถึงสถานะตัวเองหรืออะไรทั้งสิ้น  เพื่อนน่าจะคิดแค่ว่า  ตนเคยเอื้อเฟื้อเพื่อนอย่างไร  เมื่อมีโอกาส  ตนก็อยากจะเอื้อเฟื้อเพื่อนเหมือนดังเก่า
     ......แม้ตัวเองจะเป็น(ผู้ช่วย)ผู้พิพากษาไปแล้ว  ในขณะที่เพื่อนในวันนี้ยังเป็น  "คนไปสอบ"  ด๊อกด๋อยอยู่เช่นเคย
   
     ส่วนที่เราไม่ได้ฝากซื้อ  เราเองก็ไม่ได้นึกถึงว่าการฝาก  "ท่าน"  ซื้อของนั้น  เป็นสิ่งที่ไม่บังควรหรืออย่างไร
     ........แต่เราไม่ได้อยากได้อะไรแล้วในตอนนั้น  จริงๆ


     และนี่ทำให้เรารู้สึกได้ถึงความมหัศจรรย์ของคำว่า  "เพื่อน"



     เมื่อเรามีเพื่อนแท้สักคน  เราจะสัมผัสได้เลยว่า  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน  ไม่ว่าเส้นทางจะแยกกันไปอย่างไร  และไม่ว่าในปัจจุบันนี้  แต่ละคนจะมีสถานะอย่างไรก็ตาม

     แต่สายตาที่เรามองกัน  ก็ยังคงเป็นสายตาคู่เดิม  ที่มองกันอย่างเดิม  ไม่ต่างจากตอนที่กอดคอกันเรียน  หรือสนุกด้วยกันครั้งวัยเยาว์เลย  แม้แต่น้อย

     และความรู้สึกที่มีให้กัน  ก็ยังคงเป็นความรู้สึกเช่นเดิม  เหมือนที่เคยมีให้กันตลอดมา


     นี่แหละ  ความพิเศษที่แท้จริง  ของคำว่าเพื่อน



     เราว่าเราโชคดีมากที่มีเพื่อนดีดี  และเราหวังว่า  พวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป

     :D